Wiskundeknobbel

Nieuwe blouse

Het is zondagavond. Ik ben vanmorgen al weg gegaan, want ik had het wel weer gezien in Zeeland. Papa heeft gisteren honderd keer zijn excuses aangeboden, maar ik was er klaar mee. Eerst snel weggaan tijdens onze gezellige middag en dan daarna aankomen met: 'Sorry, maar ik kon er echt niks aan doen, want de zaak blablabla...' Niet dat ik heel blij ben dat ik weer thuis ben trouwens. Met mama is het ook nog steeds niet echt gezellig. Evert-Jan was er toen ik thuiskwam aan het eind van de ochtend. Mama had natuurlijk verwacht dat ik 's avonds pas zou aankomen. Ik denk dat Evert-Jan hier twee nachten geslapen heeft. Waarschijnlijk naast mijn moeder, op papa's oude plek. Dat idee kan ik echt niet uitstaan. Verder heb ik de middag vooral op mijn kamer doorgebracht met huiswerk. Ik pak mijn nieuwe blouse uit mijn tas en trek hem aan. Ik vind het zo mooi dat hij doorschijnt! Ik heb er nu geen hemdje onder, maar alleen een witte bh met een kanten randje. Best sexy, maar ook wel weer netjes. Ik hang hem terug in mijn kast. Misschien doe ik hem deze week wel aan, want het wordt mooi weer. 

De volgende dag besluit ik mijn nieuwe blouse aan te trekken met een spijkershort, want het is erg warm. Lynn en Sophie vinden hem helemaal te gek. 'Het staat je echt fantastisch Maud!' roept Lynn. 'Ik ben zooo jaloers op jouw figuur', zegt Sophie. Ze zeurt altijd over haar dikke buik, maar dat valt allemaal reuze mee. Ik lach. Vandaag wordt vast weer een leuke dag. Het is in ieder geval gezellig met mijn vriendinnen. In de pauzes liggen we lekker in het gras van het mooie weer te genieten en tijdens de lessen doen we niet zoveel. Ik was het bijna vergeten, maar we hebben nog wiskunde het laatste uur. Jack staat al bij de deur te wachten. Ik zie zijn blik over mijn lichaam gaan en heb spijt dat ik dit heb aangetrokken. Veel te sexy, zo'n doorschijnende blouse en dan ook nog een short tot net onder mijn volle kont. Snel ga ik zitten. De hele les ben ik zenuwachtig, maar er gebeurt dit keer niks gelukkig. Als de bel gaat wil ik samen met Sophie het lokaal uitlopen, als Jack me ineens tegenhoudt. 'Kan ik jou even spreken over de bijles van morgen?' vraagt hij. Met tegenzin loop ik terug het lokaal in. 'Ik ga vast, tot morgen!' roept Sophie nog. Ze moest eens weten. Jack doet de deur dicht en loopt op me af. 'Nu zijn we eindelijk alleen. Ik heb de hele dag al op dit moment gewacht schatje.' Hij duwt me tegen de muur en begint me te zoenen. Eerst heel rustig, maar steeds ruwer duwt hij  zijn tong naar binnen. Ook begint hij me te betasten. Zijn handen zijn overal en ik probeer tegen te stribbelen, maar het heeft geen zin. Hij houdt mijn handen vast boven mijn hoofd, zodat hij overal bij kan. Hij knijpt in mijn borsten en kneedt ze ruw. Tranen rollen over mijn wangen. Het is pijnlijk, maar na een tijdje vind ik het lekkerder en begin ik te kreunen. 'Geil sletje van me, ik wist wel dat je het lekker zou vinden.' Hij kruipt met zijn hand onder mijn blouse en bh en pakt mijn blote borsten vast. 'Ah wat een prachtige tieten heb je toch, dat zag ik al bij de eerste les.' Zou hij dit idee de eerste les al gehad hebben? Zat ik dan te flirten ofzo? Had ik toen ook een gewaagd kledingstuk ofzo aan? Ik kan het me niet meer herinneren. Jack laat mijn handen los en kneedt mijn borsten nu met twee handen. Ik weet dat het geen zin heeft om er iets tegen te doen. Ook begint hij me weer te zoenen. Op dat moment wordt er op de deur geklopt. 'Wacht even!' roept Jack . Hij trekt mijn blouse recht en veegt de tranen van mijn wangen. 'Niemand komt te weten wat hier is gebeurd. Je gedraagt je zoals normaal, wie er ook achter de deur staat. Anders ga ik de volgende keer veel verder.' Ik knik angstig en pak mijn tas. Jack opent de deur. 'Jack, kan ik je even spreken?' In de deuropening staat mijn mentor, mevrouw van Dalen. 'Oh hey Maud, gaat het wel?' Ze kijkt me onderzoekend aan. Ik knik. 'Maud baalt van de bijles. Ze vindt het lastig om wiskunde te maken, maar wil eigenlijk liever niet langer op school blijven.' Ik knik, zodat het lijkt of ik ermee eens ben. 'Het komt wel goed', zegt mevrouw van Dalen, 'je kan het wel. En je hoeft je echt niet te schamen voor bijles.' Ik glimlach flauwtjes en loop dan het lokaal uit. Ik fiets naar het park, waar ik me huilend op het bankje laat vallen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Ik schaam me rot. Ik ben door een leraar gezoend! De tranen stromen over mijn wangen. Het kan me niks schelen dat mensen mij hier zien zitten. Ik kijk op mijn telefoon. Ik heb vijf gemiste oproepen van mama. Het is ook al bijna zes uur en we eten altijd half zes. Ik pak mijn fiets en ga naar huis. 

Veel te laat kom ik thuis. Door het raam zie ik mama de tafel al afruimen. Evert-Jan is er ook. Traag loop ik naar de deur. 'Waar kom jij vandaan, jongedame?' vraagt ze met een boze toon. Dan ziet ze waarschijnlijk mijn rode ogen. 'Heb je gehuild? Gaat het wel?' Ze pakt me vast en geeft me een knuffel. De tranen stromen weer over mijn wangen. 'Wat is er gebeurd en waarom ben je zo laat thuis?' gaat mama verder. Ik wend mijn gezicht af. 'Niks, het gaat wel weer.' Ik veeg de tranen weg en glimlach flauwtjes. Onderzoekend kijkt ze me weer aan. 'Je vertelt het mij of je vader toch wel als er iets aan de hand is?' vraagt ze. Ik knik. 'Ik wil het er gewoon niet over hebben nu.' Ze begrijpt dat ze beter niet door kan vragen en zet het eten in de magnetron. 'Ga lekker zitten, het eten is zo klaar. Heb je liever dat Evert-Jan en ik even weggaan?' Het liefst wil ik dat hij weggaat en dat mama blijft om me de hele avond te troosten en te knuffelen, maar dat zeg ik niet. 'Ja, is goed.' 'We waren al van plan om een wandeling te maken. Bel je me als het niet gaat of als er iets aan de hand is?' Ik knik.