Toen ze haar kamer nog even goed had bekeken, was ze naar beneden gegaan om vervolgens haar koffers naar haar kamer te tillen. Ze pakte al haar kleding uit, vouwde ze zorgvuldig op en legde ze netjes in stapeltjes in haar kast. Haar jurkjes en vestjes hing ze op en haar schoenen gingen helemaal onderin. Ook richtte ze de badkamer nog in met haar spulletjes en besloot toen dat het tijd was om het dorp een beetje te gaan verkennen. Aangezien ze nog in een makkelijke kleding liep, die ze speciaal voor het verhuizen had aangetrokken, moest ze zich nog even omkleden. Ze deed een kort spijkerbroekje aan met een los hemdje die ze daar een beetje instopte. Ook trok ze nog haar witte all stars aan en liep toen haar kamer uit naar beneden. Ze liep meteen de voordeur uit en zag toen dat haar vader met een man stond te praten. Langzaam liep ze hun kant op en glimlachte even naar haar vader. Vervolgens stak ze haar hand uit naar de man die met haar vader aan het praten was. ‘Ik ben Erin.’ Stelde ze zichzelf voor. De man schudde glimlachend haar hand. ‘Ik ben Christopher, maar iedereen noemt me Chris.’ Hij liet mijn hand weer los en op dat moment hoorde ik het geluid van een motor en zag hem bij het huis naast ons tot stilstand komen. Er stapte een jongen af en hij zette zijn motor neer. Ook deed hij zijn helm af en legde die op zijn zadel neer. ‘Oh kijk dat is mijn zoon,’ zei Chris opeens en wenkte hem met een gebaar naar zich toe. Ik keek naar het gezicht van de jongen. Hij had erg mooie felblauwe ogen, een lichte tint van de zon en bruin haar. ‘Erin, dit is mijn zoon Bryan,’ zei Chris toen. De jongen, die dus blijkbaar Bryan heette, stak zijn hand naar me uit en glimlachte. ‘Ik ben Bryan, jullie zijn dus de nieuwkomers?’ Ik schudde glimlachend zijn hand. ‘Ik ben dus Erin en klopt, we zijn nieuw hier,’ vertelde ik. ‘Heb je misschien een rondleiding nodig? Ik kan je er wel één geven hoor,’ zei hij meteen. Ik twijfelde even, maar knikte al snel. ‘Ik was net van plan om het dorp een beetje te gaan verkennen, dus dat lijkt me wel leuk.’
Niet veel later liepen Bryan en Erin samen de straat uit. ‘Jullie hebben wel een mooi huis.’ Zei Bryan toen opeens. Ik knikte even en keek hem aan. ‘Eigenlijk had ik het veel kleiner verwacht, maar het is inderdaad erg mooi,’ zei ik toen instemmend. ‘Jullie zijn in ieder geval nu al veel beter dan de vorige buren,’ grinnikte Bryan toen. ‘Wat waren dat dan voor mensen?’ Vroeg Erin meteen nieuwsgierig en haalde een hand door haar haar, wat meteen weer goed in model viel. ‘Nou, dat was een nogal oud stel, ze zeiden normaal nooit wat tegen ons, maar konden zeuren als de beste.’ Erin lachte even en keek op toen ze opeens een meisjesstem hoorde roepen. ‘Hé Bry!’ Het was een meisje met mooi bruin, golvend haar die aan de overkant van de straat liep. Naast haar liep nog een meisje wat precies op haar leek. Een tweeling misschien? Ze staken samen de straat over. ‘Hé,’ glimlachte Bryan naar de twee meisjes. ‘Dit is Erin, mijn nieuwe buurmeisje.’ De twee meisjes glimlachten naar me. Ze leken echt veel op elkaar. Het meisje met haar haar in een staart stelde zich als eerst voor. ‘Ik ben Leah,’ zei ze en schudde Erins hand. ‘En dit is mijn tweelingzusje Brooke.’ Brooke knikte even vriendelijk en schudde toen ook haar hand. ‘Brooke dus.’ Grinnikte ze. ‘En welkom in ons dorp Erin.’ Erin glimlachte naar beiden. ’Bedankt,’ zei ze toen. Ze zagen er alle twee erg vriendelijk en spontaan uit. Het zou haar niks verbazen als ze hun namen nog vaak door elkaar ging halen. Ze wendde zich even tot Bryan. ‘En waar kennen jullie elkaar van?’ Vroeg ze toen. ‘Van school en eigenlijk kent iedereen elkaar wel hier in dit dorp,’ antwoordde hij. ‘Aah, okee.’ Gelukkig was het nu nog meivakantie en hoefde ze dus nog niet meteen naar school. Zo kon ze iedereen uit dit dorp misschien al wat beter leren kennen, voordat ze opeens op een nieuwe school terecht kwam. Ze had eerder verwacht dat er alleen maar oude mensen in dit dorp zouden wonen, maar gelukkig bleek dat niet waar te zijn. ‘Hebben jullie zin om vanavond mee te gaan naar het park?’ Vroeg Leah toen en keek Erin en Bryan vragend aan. ‘Het park?’ Vroeg Erin, aangezien ze geen idee had waar dat was. ‘Ja, daar komen vaak een aantal mensen uit onze vriendengroep, allemaal van onze leeftijd. Het is hier vlakbij, misschien kan je gewoon met Bryan meelopen,’ zei Brooke. ‘Ja, loop gewoon met mij mee, dan haal ik je rond acht uur op?’ Stelde Bryan meteen voor. ‘Dat lijkt me erg leuk,’ knikte Erin meteen. Ze zal haar vader nog wel overhalen dat ze ’s avonds weg mocht, meestal deed hij daar toch niet zo moeilijk over. ‘Dan zien we jullie vanavond!’ Zei Leah en zwaaide even, waarna ze Brooke weer mee verder trok. ‘Tot vanavond!’ Riep Brooke nog snel en draaide zich daarna om, om met Leah mee verder te lopen.
Bryan had Erin allerlei dingen laten zien. De school waar ze terecht zal komen na de zomervakantie, het plein, waar allemaal leuke terrasjes waren en het park. Inmiddels liepen ze weer in hun eigen straat en kwamen voor Bryans huis tot stilstand. ‘Bedankt voor de rondleiding,’ glimlachte Erin. ‘Graag gedaan. Is het goed als ik je dan om acht uur kom ophalen?’ Vroeg hij. ‘Prima, tot vanavond!’ Erin wandelde ook naar haar eigen huis en liep het trappetje op naar de voordeur en maakte die open. ‘Pap, ik ben weer thuis!’ Riep ze zodra ze de deur achter zich dicht had gedaan. Geen antwoord. Ze liep naar boven naar haar kamer en staarde wat uit het raam. Ze had nu Bryan en Chris ontmoet, maar geen idee wie de andere buren waren die aan de andere naast hun huis woonden. Ze probeerde een blik van het huis te vangen, toen opeens een oudere vrouw haar recht aankeek vanuit het raam. Erin schrok van haar doordringende blik en huiverde even. Iets in het gezicht van de vrouw kwam haar zeer bekend voor, al had ze geen idee waarvan. Ze wierp nog een snelle blik uit het raam, maar de vrouw stond er niet meer. Ze hoorde de voordeur opengaan, dat was waarschijnlijk haar vader. Ze liep de trap weer af en zag haar vader in de hal staan. ‘Hé pap, heb je boodschappen gedaan?’ Vroeg ze, wat eigenlijk een best domme vraag was, aangezien haar vader twee volle tassen in zijn handen had. Haar vader knikte en liep door naar de keuken, waar hij de boodschappen uit begon te pakken. ‘Pap, is het goed als ik vanavond met Bryan en een aantal van zijn vrienden meega naar het park?’ vroeg ze toen en ging naast haar vader in de keuken staan. ‘Ik vind het prima, als je maar niet alleen door dat park gaat lopen als je terug moet,’ antwoordde hij. ‘Nee, Bryan is er gewoon en die gaat tegelijk met mij terug,’ zei ze. ‘Dan is het prima,’ glimlachte haar vader.
