Chapter 19

50 4 0
                                    

Yurie’s pov

Ilang days na ang lumipas at ni-launch nan i bryab ang oplan pag selosin si mark pag dumadaan si mark sa harapan naming bigla bigla na lang aakbay sa akin si bryan o di kaya kukurutin niya yung pisngi ko ang sakit sakit nga e tapos si mark naman at ang sama ng tingin kay bryan.

Nag lalakad ako ngaun papuntang canteen nakaka inis naman kasi sila mika at mikel na una na daw pumuntang canteen hindi man lang ako hinintay. Ano kayang kakainin ko? Hmm carbonara kaya? O di kaya spaghetti? Tapos may kasamang frenchfries  *Q* nagugutom na talaga ako

“yurie”

BOOOGSH

“aray ko!” hinawakan ko yung nuo ko ang sakit kelan pa nag karoon ng wall sa gitna ng hallway?

“okay ka lang?” teka tama ba naririnig ko nag sasalita yung wall? Bigla akong napahawak sa noo ko ang sakit nahihilo ako “yurie?”

“na babaliw na ba ako? Nag sasalita yung wall” naka yuko ako baka kasi ano yung Makita ko e

“haha patawa ka”  bigla niyang inangat yung ulo ko at nakita ko ang mukha ng taong bu-buo ng pangarap ko “mark”

“sa susunod mag ingat ka” sabay niyang ginulo buhok ko

“aish”

Pumunta na rin ako ng classroom nakita ko si bryan naka kunot yung noo

“hey problema mo?” tanong ko sakanya tumingin lang siya sa akin at may inabot siyang letter  “para saan eto?” kunot noong tanong ko

“tignan mo na lang” tapos sabay talikod saakin

Pag kabukas agad binasa ko yung naka sulat pag katapos kong binasa iyon bigla siyang nag salita

“bakit mo eto ginagawa?” naramdaman ko ang inis, galit at pag-aalala  sa mata niya

“im sorry” yun lang nasabi ko

BOOOGSSH

“bull!” yun lang nasabi niya at lumabas na rin siya ng room bigla na lang ako nakaramdam ng hilo at unti unting nag didilim ang paningin ko.

Mika’s pov

Ilang araw na naming hindi nakaka sama naming ni mikel si yurie sabi naman niya okay lang daw total kasama naman daw niya si bryan lagi kaming lumalabas ni mikel pero tinatawagan parin naming si yurie kung okay lang ba siya o kung uminom na siya ng gamot OO ang lagi niyang sagot, papasok na ako ng room ng biglang makarinig ako ng

BOOOGSSH

“bull!” at dali daling lumabas nr room si bryan

“bry anong nangyare?” hindi niya ako sinagot at nilampasan niya lang ako

“yurie okay ka lang?”

“omy! Yurie bilisan niyo dalhin niyo siya sa clinik”

Nakita ko na lang yung isa kong classmate buhat buhat si yurie at papunta sa clinik nanlambot yung tuhod ko hindi ako maka kilos anong nangyre sakanya? Nakaramdam na lang ako ng isang kamay na nag patong sa balikat ko

“babe okay ka lang?” hinarap niya ako “babe bakit ka umiiyak? May masakit ba sayo?”

“si… y..u..rie cli…nik..”

“babe hindi kita maitindihan”

“si yurie ti…nakbo sa clinik” pag kasabi ko nun bigla akong hinigit ni mikel papunta sa clinik

Pag kapasok naming nakahiga siya ang putla niya si mikel naman tinawaga niya sila tita lumapit yung nurse saamin

“okay lang siya miss huwag kayong mag-alala buti na lang nakipag coordinate parents niya saamin at nasabi na yung condition niya”

Naka hinga ako ng maluwag buti na lang okay na siya

“anong condition?”

Napatingin ako kaagad dun sa lalaking nakatayo sa pintuan

“mika tell me anong condition yung sinasabi ng nurse?”

“anong ginagawa mo ditto mark?”

“tell me mika” iniwas ko yung tingin ko sakanya

“I don’t have the right to tell you, you should ask yurie about this one” at umupo na ako sa gilid ng bed ni yurie

You're The ReasonWhere stories live. Discover now