The Accidental Bride

Bride - 2: New Job

A/N: Don't forget po to VOTE and feel free to post your COMMENTS :))

FOLLOW ME if you want to :))

========================

(Jewel's P.O.V)

Letche! Bad trip yung kanong manyakis na baboy na yun a!

Aba! Anong tingin niya sa akin? Pokpok?! Siya ang pukpukin ko ng maso e!

Sa sobrang inis ko naman ay nagpapadyak ako.

Kailangan kong mailabas ang galit kong toh kundi baka balikan ko yung manyakis na yun at dalhin sa isang letchunan sa Bulacan at ipa-cremate doon.

Natigil lang ako nang marinig ko ang phone ko na nag-riring.

Si Oliver.

"Hello Oliver.", bungad ko sa kanya sa kabilang linya.

["Bakla! Ilang ulit ko bang sasabihin sa'yo na Olivia! O-LIV-YA!"], sabi kaagad nito mula sa kabilang linya.

"O e ano nga Oliver?", sabi ko na lang at di na pinansin pa ang pangalan na gusto niyang itawag ko sa kanya. May paOli-Olivia pa kasi e Oliver naman ang pangalan.

["Sabi ng Olivia e!"]

"Hay naku! Tatawagin kitang Olivia kung nagpabinyag ka ulit!"

["Ikaw bubuhat sa akin?"]

"Oo at itatapon kita sa imburnal kung hindi mo pa sinabi sa akin kung bakit ka tumatawag.", inis namang sabi ko sa kanya.

Isa pa toh e! Bad trip na nga ako, ang kulit pa!

["Hay naku, bad trip ka na naman diyan. O siya, halika na rito sa hospital. Hinahanap ka ng doctor ng kapatid mo. May importanteng sasabihin sa'yo."]

"Okay, papunta na ako riyan.", sabi ko kaagad nang marinig ko ang dahilan ng pagtawag nito.

Pagkababa ko ng phone ay pinara ko yung isang paparating na jeep at sumakay.

Hindi ko mapigilang hindi mapahinga ng malalim. Nawalan ako ng trabaho dahil sa manyakis na yun. Tsk! Paano na toh? Kailangang makahanap na ako ng trabaho kaagad para may impambayad ako sa operasyon ng kapatid ko. Kulang kasi ang kinikita ko bilang isang news writer ng isang news paper.

Ulila na kasi kaming lubos ng bunso kong kapatid na lalaki. 10 years old ako habang si Jervis naman ay 7 years old nang masangkot ang pamilya namin sa isang car accident. Namatay ang parents namin dahil sa pag protekta nila sa amin noon ng kapatid ko pero si Jervis, tinamaan ng mga bubog ang mata niya kaya nabulag siya. At dahil wala kaming ibang kapamilya noon, napunta kami sa bahay ampunan. Pinag-aral ako ng mga madre noon hanggang makatapos ako ng high school. Nung college na ako, naging working student ako. Nang tumuntong na ako ng 20 at grumaduate na sa college, umalis na kami sa bahay ampunan ng kapatid ko. Simula nun, ako na ang bumubuhay sa aming dalawa. Lahat ng klase ng trabaho, pinapasok ko para lang makakita ng pera lalo na't gusto kong ipa-opera ang kapatid ko at gusto ko siyang makakita muli. Pero bago kayo mag-isip ng mga trabahong pinapasok ko, lahat naman ay marangal. Pero yun nga, hanggang ngayon na 22 na ako, di ko pa rin natutupad na mapa-opera ang kapatid ko para makakita na rin ulit siya.