"Bunu sensiz yapamam Eli!" Mary'nin son sarfettiği sözler bunlar olmuştu, annesinin "Mary, tatlım uyan" diyen çığlıklarından sarsılmadan hemen önce. Uyandığında annesini korku dolu gözlerle yatağının başucunda gördü. Bir şey demesine fırsat kalmadan annesi ona sarıldı ve "Geçti tatlım, sorun yok" diye en az 7 kere tekrarladı. Zaten annesi Eliza'nın ölümünden sonra tüm ilgisini Mary'e odaklamıştı. Mary bir şeyler söylemek istedi, Eliza'yı rüyasında gördüğünü, kardeşinin intihar etmeyip öldürüldüğünü haykırmak istediyse de söylemedi çünkü Eliza'nın ölümünü bilinçli olarak alınan aşırı doz uyuşturucu olduğunu sanan ebeveynleri, şayet kendisi Eliza'nın intihar etmediğini cinayete kurban gittiğini söylediğinde sonrasında uğrayacağı ilk durak klinik olurdu.
***
Somasında kaç saattir uzandığını bilmeden olduğu yerde kımıldamadı. Eliza'nın sözleri aklına geldi "Savaşmalısın Mary, notalarını kaybetme" kemanını aldı ve çalmaya başladı. Yeni gıcır gıcır bir keman. Sahi Eliza öleli kaç gün olmuştu. Bunları düşünmemeliydi, düşünmeyecekti. Ne bunları ne de evlerinin alt katına gelip, sözde Eliza için ne kadar üzgün olduğunu söyleyen insanları düşünmeyecekti. Çalmaya devam etti. Belki 1 saat, belki 1 gün, belki 1 hafta, 1 ay, 1 yıl...
***
Eliza aklına geldikçe, sesi, şefkati, gülüşü, anıları aklına geldikçe çaldı; ve birgün onu bulacağına her defasında yemin etti. Her notanın üstünden geçişinde, her gıcırtı da. Ablasının katilini bulacağına yemin etti.
YOU ARE READING
Saklı Notalar
青少年小說Müziğe sığınan ve daha çocukken yüreğine serpilen acılar. Belki de acı sandıkları hayatının en büyük zaferleridir şuan bilemezdi. Gelecek her şeyi gösterecekti.
