Endlessly Falling (Updating)

II. Stalking Out of Curiosity

Tick tock... Tick tock... On the clock but the party don't stop.

I sighed exasperately and pouted. Class today sure is boring, Math is today's subject and I suppressed my will to jump off the window next to me and go somewhere else. SASABOG NA UTAK KO PERO WALA PA RIN AKONG NAIINTINDIHAN SA PINAGSASABI NI MA'AM.

"So can any one give me the formula for getting the perimeter of a square?" tanong ni Ma'am Jen. I looked at her boringly. Seriously, magagamit ba namin iyan kapag bumibili kami sa tindahan? Ano iyon? 'Ale pabili naman ako ng x= y+2-30*4 ng tinapay' ? Hay nako. Imbyerna aketch!

Some of my classmates raised their hands, I'm proud of them for being geniuses and learning how the f*ck math works 'cause I as hell won't ever. She smiled and pointed at someone in the back row, I turned my head to see who's the unlucky person and my heart almost did a backflip.

"The formula for square is P=4s" tapos ay ngumiti ito ng malapad, nong ngumiti siya parang nag-slow motion ang paligid at para akong nasa commercial ng close up! May sparks yong ngiti niya e. Emegesh! Ang pooooogiiiii!!

"Very good mister...?" Second week palang kasi namin kaya malamang hindi pa memorize ng mga teachers ang mga pangalan namin. Ang genius naman nila masyado kung sakali man diba?

"Adam Cabell" he again flashed his gorgeous smile again. Wag kayong maingay pero eversince he bumped into me the last time, lalo akong naging curious sa kaniya. First day palang he got my attention na, he's kinda cute can't help it.

And our math teacher discussed more about geometrics for the rest of the hour, hell do I care.

***
Since the rest of the day is uneventful, same old shits happened, classes dito at classes doon, break time on some intervals tapos nag-iingay yung klase kapag wala pa yung teacher and tahimik lang as always yung katabi ko.

And At last! Ang favorite na moment ng mga estudyante! UWIAN NA! Akala ko di ako makaka-survive sa dami ng mga subjects namin, buti nalang kinaya ko.

"Tara Ren, sabay na tayo," agad lumapit sa akin si Mik. Tumango ako sa kaniya and grabbed my things, before leaving I gave a glance to Adam Cabell and unfortunately wala na siya sa upuan niya. Napabuntong hininga nalamang ako. 

"Oh? Anyare sayo Loren?" tanong agad ni Cia pag labas namin ni Mik. Mik just shrugged and I stayed silent. I felt disappointed nong makitang wala siya, ewan ko ba! I think crush ko na siya e?

"Ganiyan lang naman ang itsura mo kapag di mo nakita yong crush mo e. Yieee! Sino siya? Sino? Kaklase natin noh!" pang-aasar ni Mik sa akin. Inirapan ko naman siya, nakakainis kasi iyong tawa niya. Parang witch na iniipit. 

"Tse! Wala, wala akong crush!" kahit na meron. Kapag kasi sinabi ko sa kanilang meron, paniguradong aasarin na naman ako ng mga yan.

"Baka naman di ka pa nakaka-move on kay Adrian?" sinamaan ko ng tingin si Tricia. Tinaas naman niya ang dalawang kamay niya as a sign of surrendering. Nakakabwiset talaga minsan itong dalawang babaeng ito. 

"Hindi Trish! More like, di pa siya maka-move on kay Vi--," hindi na tinuloy ni Mik ang balak niyang sabihin dahil sobrang sama na talaga ng tingin ko sa kanilang dalawa.

"Ewan ko sa inyo! Kung anu-anong sinasabi niyo diyan. Atsaka wag kayong magmura pwede ba? Papaluin ko yang mga bibig niyo, sige!" sabay hawi ng buhok ko. Tinawanan lang nila ako. Ayoko kasing naririnig ang pangalan niya e, bumabalik lang sa isipan ko yong ginawa niya sa akin. Bitter na kung bitter, paki ba nila. 

***

 "I'm home!" bati ko agad kay mommy sabay halik sa dalawang pisngi niya.

"Nandiyan na pala ang prinsesa ng mga basahan! Joke lang anak, upo ka na nakapagluto na ako." She smiled after both mocking me and asking me to join them to eat, I mocked a laugh then I nodded, agad akong tumakbo paakyat sa room ko. Nagbihis ng pangbahay na damit and I was presentable na!