Gerçek Ailem

5.Bölüm

      Abim odadan çıktıktan sonra uyudum
Sabah kalktım yataktan kalktım banyoya gittim elimi yüzümü yıkadım İşlerimi halledip çıktım dolabımın önüne geldim okul formaları mı giydim abimler görürse çok kızar başlarlar neden bizi çağırmadın diye ama her dakika abimleri çağırmak saçma geliyordu bana odadan çıktım sessizce merdivenlerin olduğu yere geldi  tam aşağı ineceğim sırada işte o ses

Emir: abiiii İrem tek başına aşağı iniyoooo

Offf emir şimdi ilk tirip imim yiyen sen olacaksın bunu sen istedin neden karışıyorsun  ki bana

İrem: Yaa emir  yaa of bir daha konuşmuyorum seninle

&=küçük hanım

Baran: güzelim neden abi sözü dinlemiyorsun

İrem: ama abi zaten 1 hafta boyunca yürütmediniz beni yürümeyi unuttum neredeyse hem ayağımın üstünde çok basmıyorum zaten hem bence çok abartıyorsunuz hem zaten çok ağrıtıyor da

&=nee senin ayağın ağrıyomuydu

Baran: Bize neden söylemiyorsun (sesini yükselterek)

"Ben az önce sesimi, konuştum ya of"

Bora: sen onu bunu boş ver bize neden ağrin olduğunu söylemedin (sesini biraz yükselterek)

İrem: abi zaten benle çok ilgilenmiyorsunuz her işimi siz yapıyordunuz bi de benim için üzülme izi istemedim (gözleri dolar ve başını eğer)

Ateş: Güzelim  sen bizim biriciğimizsin  sana bişey olmasın diye uğraşıyoruz ama sen bizim işimizi zorlaştırıyorsun böyle yaparak sen böyle yapınca biz daha çok, üzülüyoruz neden söylemiyorsun (bir tek ateş sakin kalabilmişti)

    Yazardan devam;

  İremin gözleri dolmuştu abileri ona ilk defa sesini yükselmişti buda onh geçmişi hatırlatmış dı Baran İrem in yanına gitti tam sarılıcaktı ki

İrem: vurma vurma lütfen bir daha olmaz lütfen çok özür dilerim

Oradz kiherkes  şaşırmış olucaktıki kimsenin sesi çıkmıyordu İrem hariç çünkü o ağlıyordu ilk Baran şok dan çıkmış (bime girmiş🤣)
Olucakki kardeşine sarıldı hemde sımsıkı bir yandan sırtını sıvazlıyordu

Baran: şşştttt sakin ol güzelim vurmıycaktım sadece sarılıcaktım sakin ol

Ateş,emir,bora şaşkınlık la olan bi teni izliyordu

(Tabi ben olsam bende şaşırırdım ne de olsa ona vuracak zannedip özür dilemeye başladı)

Ama kimsenin bilmediği şeyler vardı İrem in sırtındaki yaralar suratında da vardı ama onlar zamanla geçmişti  ama sırtındaki kemer izleri hala duruyodu hatta morluklar bile ama kimse ye bir şey söylemedi söyleyemezdi korkardı çünkü onu yine döverler diye

    Bora dan devam;

Şaşkınlıkla olup bitenlere bakıyordum İrem abimin ona vuracağız düşünmüştü ama abim bize hiç vurmadı bizi abim büyüttü bize bir kere bile vurmadı ama kızardı bir daha sözünden çıkmama mız için uyarıldı ama İrem abimin vuracağını düşündü abim bir yandan İrem in sakinleştirmek için uğraşıyordu abim İrem in kucağına aldı ve salona geçti bizde peşinden salona geçtik yarım saattir İrem in kendine gelmesinin bekliyoruz İrem sonunda kendine geldi ve bize bakmaya başladı gözü Baran abime takıldı ondan ayırma dı gözünü korkuyla bakıyordu abime

Baran dan devam;

İrem bana korkuyla bakıyordu

Baran: Abicim korkma benden ben sadece sarılıcaktım özür dilerim seni korkutmak istemedim