Düşman Okullar | Taekook

We were ships in the night.

Uyanalı yaklaşık bir saat oluyordu ve annemler evde olmadığından kıyafetlerimi giyinip markete gitmek için evden çıktım.Gerçi marketin nerede olduğu hakkında pek bir fikrim yok ama...

Yaklaşık on dakikadır yürümeme rağmen hala marketi bulamamıştım bu yüzden birisine sormaya karar verdim.Fakat bilin bakalım sabahın bu saatinde dışarıda ne eksikti? Evet doğru bildiniz tabii kide insan!

Marketi bulamadığım için eve geri dönmeye karar vermiştim ki farkettiğim şeyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Evet harika (!) evin yolunu unutmuştum.

Verdiğim sıkıntılı bir iç çekişle düşünmek için yanımda duran kaldırıma oturup kafamı avuç içlerime yasladım.Eğer adresi bilseydim navigasyondan evimizi bulabilirdim fakat hiç bir zaman adres ezberleme huyuna sahip olmadığım için adresi öğrenmek için annemi aramaya karar verdim.

Annemi ve babamı defalarca aramama rağmen ikiside telefonlarını açmamıştı.Gerçi pekte şaşırmamıştım bu saatte normal bir insan neden uyanmış olsun ki?

Omzumda hissettiğim el ile irkilip kafamı önümde duran bedenin yüzüne çevirdim.Kırmızı saçlara, yapılı bir vücuda ve yaklaşık 178 bir boya sahipti 'Şey sanırım bir problem var' yüzünde samimi bir gülümseme ile oturduğum kaldırımda yanıma oturdu 'Şey...Aslına bakarsan kayboldum, buralarda yeniyim ve adresimizide bilmiyorum 'Çocuk küçük bir kahkaha attı 'Ah tanrım burada kaybolmayı nasıl becerdin?'

Farketmeden gözlerim dolmuştu, omuzlarım düşmüştü 'Ah üzgünüm ben seni üzmek istememiştim.' kollarını bana dolamasıyla oldukça şaşırmıştım, bununla birlikte düşmemesi için tuttuğum yaşlarıma izin vermiş akan burnumu çekmiştim 'Ben özür dilerim...Bir haftadır tanıştığım insanlar, başıma gelen olaylar hepsi bana ağır gelmeye başladı...' kollarını benden ayırıp cebinden bir peçete çıkardı ve bana uzattı 'Seni anlayabiliyorum sorun yok, bu arada ben Hoseok' elindeki peçeteyle burnumu sildim 'Bende Kim Taehyung, memnun oldum' oda memnun olduğunu söyledikten sonra bana yardım etmek için teklif sundu ve bende kabul ettim.Birlikte markete gittik ardından benim tariflerimle beni eve bırakması için yol aldık.

'Bana yardım ettiğin için teşekkür ederim şimdilik bunu kabul et' poşetten muzlu süt çıkarıp Hoseok'a uzattığımda yüzünde hafif bir tebessüm belirdi 'Teşekkür ederim Taehyung.' elimdeki sütü alıp cebine koydu.O sırada telefonumu çıkarıp ona uzattım 'Şey sana daha sonra gerçekten teşekkür etmek isterim.Haberleşmek için bana instagramını verir misin?' kafasını olumlu anlamda sallayıp birkaç yere tıkladıktan sonra telefonumu bana geri verdi.

Telefonunu çıkarıp bize doğru tuttuğunda ilk ne olduğunu anlamasamda refleks olarak poz vermiştim -bu nasıl bir refleksse- 'Tanıştığım iyi insanlarla ilk gün adına anı kalması için fotoğraf çekme gibi bir huyum var, umarım rahatsız olmazsın Taehyung.' kafamı bir sağa bir sola salladım 'Hayır rahatsız olmadım Hoseok' elindeki telefonu cebine koyup arkamda kalan binaya doğru baktı 'Sanırım eviniz burası olmalı' arkamı döndüğümde evimi görmemle rahatlamıştım.'Evet burası, son kez her şey için teşekkür ederim Hoseok.' 'Bende teşekkür ederim Taehyung seninle tanışmak güzeldi.' arkamı dönüp ona el salladıktan sonra kapıya doğru yürüdüm.

-

Eve geldiğimde yemek yedim.Üstüm zaten giyinik olduğu için çantamı ve kulaklıklarımı alıp evden çıktım.Bir taksi çevirip okula doğru giderken buraya geldiğimden beri edindiğim arkadaşları düşündüm.Sanırım buraya taşınmak okadarda kötü değildi.

Okulda Jimin'in parti hakkında konuşup durması, Jin'in sürekli tıkınarak onun sohbetine katılması ve benim sürekli oflamam dışında pek bir şey olamamıştı.Klasikti işte herkes parti için heyecanlıyken ben rahatsız ve gergin hissediyordum.