Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Avin'in sesiyle konaktaki herkes ayaklandı kim diyeceğini ne yapacağını şaşırmıştı. Az önce öğrendikleri şey o kadar kötü bir şeydi ki kimse Maran'ı savunmaya geçemiyordu.
"Ben size dedim!" Şahnaz Hanım biliyordum, haklıydım dercesine bakıyordu. Uzun zamandır hissediyordu böyle bir şey olacağını.
Çünkü ikisi de normal davranmıyordu baştan beri bir terslik vardı..
"Maran böyle bir şey yapmış olamaz." Nadir Ağa hala inanmaktan güçlük çekiyordu oğlu bir ağaydı kaldı ki bunu kendine nasıl yakıştırmıştı?
Mantıklı bir şey değildi savunulacak bir şey hele hiç değildi. İğrenç bir şeydi.
Avin'in sözleriyle Maran dişlerini birbirine bastırarak yeri inleten adımlarla çıktı odadan. Daha fazla kalıp ne Avin'i üzmek istiyordu ne de kör bir kurşunla ölmek.
Kapıyı çarpıp çıkarken Avin kapanan kapıyla gözlerini sıkıca kapattı. Bugüne ve şahit olduğu her şeye lanet etti.
Hayat hiç mi gülmeyecekti ona ne zaman gülse beş dakika sonra ağlatacak mıydı? Olduğu yerde derin bir nefes alarak kendine geldi elinin tersiyle gözündeli yaşları silip dolaba ilerledi elindeki silahı yerine koyarak üzerine bir kaç parça kıyafet çıkarıp yatağın üzerine koydu.
Aynanın karşısına geçti kızaran boynuna baktı şu an acısını hissediyordu yüzünü buruşturarak ilk çekmeceden ağrısını geçirecek bir krem çıkarıp parmağıyla biraz alıp kızaran boynuna sürdü.
"Sende hayal kırıklığı içinde geber Maran." Göğsü hala sinirle kalkıp iniyordu hala sakinleşmemişti. O kadar kırgın kızgındı ki bunu onun yanına bırakmayacaktı.
"Ben Avin isem seni bin pişman ederim."
Sürme işlemini bitirdikten sonra üzerini giymeye başladı..
Maran merdivenlerden inip çardaktan geçerken babasının kalın sesiyle duraksadı.
"Maran Ağa bir açıklama yapılmayacak mı?" Sesini olabildiğince gür çıkardı. Genç adam keskin bir nefes vererek bedenini ailesine çevirdi bütün gözler üzerindeydi herkes merakla kendisine bakıyordu.
"Söylenen her şey doğru Levla benim kız arkadaşımdı." Diyerek adımlarını merdivenlere yönlendirdi. Kimin ne diyeceğini umursamadan kalan merdivenleri hızlıca inerek konaktan çıktı arabaya binip konaktan ayrıldı.
Şu an boktan bir durumun içindeydi ve ne yapacağını bilmiyordu. Kalbi başka derken mantığı başka diyordu bir bilinmezliğin içindeydi nasıl başa çıkacağını bilmiyordu..
15-20 dakika sonra otelin önüne geldiğinde arabayı durdurup indi hızlı adımlarla otele girerek Hejar'ın söylediği kata çıktı.
Levla böyle bir şeyi nasıl yapmıştı, kendisine sormadan nasıl gelmişti buraya?
