Tek davası okumak olan Avin Mirşad.
Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad.
"Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın."
Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan.
"Mezopotamya şah...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Duyduklarıyla ne yapacağını bilmeyen Şahnaz hanım geldiği gibi tekrar aşağı indi yüz ifadesi değişmiş bu kızlar tarafından fark edilmişti.
"Ana bir şey mi oldu yengemi çağırmadın mı?" Şahnaz hanım yerine geçip oturduğunda başını usulca kızına çevirdi. Az önce duyduklarını söylemeyecekti tabiki...
"Uyuyor galiba kapıyı çaldım ama açmadı." Diyerek fincanı eline aldı Havin ve Jorin birbirine anlamsız bakışlar atıyordu.
Az önce normaldi annesi ama şimdi pek de öyle değildi bir şey olmuştu ve yine annesini saklıyordu.
Bir kaç dakika geçmeden Avinin merdivenlerden indiğini gören iki kızda annesine baktı. Şu an o kadar emindiler ki bir şey olduğuna..
"Yenge?" Avin görümcesinin sesiyle başını kaldırıp sıcak bir gülümseme eşliğinden kendisine bakan kıza baktı.
"Efendim canım?" Jorin elindeki fincanı bırakıp yumuşak bir tonla konuşmaya başladı.
"Yok Jorin ben mutfaktakilere yardım edeyim malum akşama yemekler yetişsin değil mi?" Manidar bakışları Şahnaz hanıma döndüğünde ikisi kısa bir an birbirine öldürecekmiş gibi baktı.
Havin durumu anlamaya çalışıyordu ancak bir türlü anlayamıyordu. Annesi değişik davranıyordu.
Bakışlarını ilk çeken Avin oldu daha fazla kaynanasıyla aynı ortamda bulunmamak için mutfağa indi. Mutfağa girer girmez bütün bakışları kendisine döndü.
Sanki ilk defa görüyorlar gibi bakıyorlardı. Avin anlam vermeden tezgaha ilerledi ellerini yıkayarak başını yana yatırdı.
"Bugun yemekte ne var?" kadınlar şaşkınca birbirine baktı. Ne yani şimdi hiçbir şey olmamış gibi yemek mi yapacaktı?
Peki dün olanlar?
Kendisine dik dik bakan kadınlarla Avin kaşlarını kaldırdı. "Bana niye öyle bakıyorsunuz?" Sesi hafif yüksek ve merak dokuydu..
Bir tek bu kadınların bakışlarına maruz kalmamıştı o da olmuştu. Hoş yaptığı bir şeyde yoktu ya..
"Şey gelin ağam dün olanlar falan-" Fadime hanım son anda söylemekten kaçındı haddine olmayan şeylere karışmak istemiyordu sonuçta bir çalışandı yerini bilmesi lazımdı.
Avin ellerini kurutarak tamamen kadınlara döndü başını kaldırdı rahat bir tavırla konuşmasını yaptı.
"Bu olayda bir suçlu varsa Marandır utanacak biri varsa yine Marandır ben hiçbir şey yapmadım o yüzden bana öyle bakmayı bırakında akşam yemeğini yapalım eğer büyük hanımınızdan laf yemek istemiyorsanız." Sesindeki emir anlaşılır şekildeydi kadınlar hemen toparlanıp işe koyuldu.
