Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Başlıyoruz.
-
Annemin kucağına kafamı koymuşken mırıldandı:
"Özür dilerim." saçlarımın okşayan el duraksadı.
"Neden özür diliyorsun güzelim?" Gözlerim dolarken derin bir nefes verdim.
''Seni karakola kadar düşürdüğüm için.'' Annem bir süre sessiz kaldı.
Bana kızmasını beklerken öyle olmamıştı.
''Güzel kızım... Neden yaptın? Anlatmak ister misin?'' dediğinde omuz silktim.
''Babamla ilgili canımı sıkacak şeyler söyledi.'' dediğimde verdiği soluğu saç diplerimde hissettim.
''Canını buna mı sıktın yani?'' Dudaklarım büzülürken:
''Bana yaşlı insanlardan şefkat aradığımı söyledi ki çevremdeki tek yaşlı sensin.'' diyerek işi hafifçe alaya vurup, konuyu kapatmak istemiştim ki annem de yapmak istediğimi anlayarak gülümsedi.
''Bak sen! Eşek sıpası.'' dediğinde yattığım yerden doğruldum.
''Sicilime işleteceğini söylemişti. Nasıl vazgeçirdiler ki?'' dediğimde, annem:
''Aslında polisler bizi arayarak haber vermemişti. Bizi Ege aramıştı bende o sıra işten yeni çıkıyordum çıkarken de yanımda gördüğün patronum ve amcasıyla karşılaşmıştım. Taksi bulamayınca bırakmayı teklif ettiler.'' dediğinde kafamı sallamıştım.
Marketteki adamdı o.
Beni tanımaması işime gelmişti yoksa çok pis rezil olurdum.
''Biliyorsun ki mevkiden daha önemli bir şey varsa paradır. O poliste mevki vardı fakat patronumda da para. Bizim için böyle bir iyilik yaptı.'' dediğinde yüzümü astım.
Çok kötü hissetmiştim.
''Teşekkür etmem lazım mı?'' Anneme dediğim şeyle kafasını salladı.
''Galiba evet.'' dediğinde ofladım.
''Yemeğe mi çağıracaksın?'' dediğinde sırıttı.
''Sen yaparsan neden olmasın?'' Evet anne. Oturup topluca noodle yerdik artık. Yine de kafamı sallayarak onayladım.
