054***: "Herkes birbiri için ölür olmuş."
054***: "Sen benim için yaşar mısın?"
"Kendi sonumu getirmem için aşık olmam gerektiğini bilmiyordum. Bilseydim sana daha önceden aşık olurdum, Nalan."
-
SİRENA
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Madrigal-Dip Emir Can- Müzik Kutusu
&&&
"GİZEMLİ'NİN ANLATIMINDAN"
Oradaydı. Onu görüyordum, bir tek onu görebiliyordum.
İzbe bir yolda bir ışık gibiydi. Kaçarak girdiğim her sokağın sonunda hayatımı kurtaran o çıkıştı. Beni yolumdan ediyordu ama yolum oluyordu. Gözlerimin değdiği o küçük kız, benim kızım beni yolsuz bırakmıyordu.
Sindiğim duvara yasladığım başımı usulca geri çekerek eldivenli ellerimi siyah kapüşonuma attım ve kapüşonumu biraz daha aşağıya çekerek yüzümün görünmesini tamamen imkansız kıldım.
Beni buradan görmesi, onu bu kadar yakından izlediğimi görmesi imkansızdı. Ama bildiğini biliyordum. Onu izlediğimi hissediyordu.
Boş bir parkın içindeydi. Karanlık etrafını sarmıştı ama o ve sarı saçları hâlâ aydınlıktı. Saat gece yarısını çoktan geçmiş üçe geliyordu. Parkta ki banka oturmuş, bakışları yerde bir eli ise hep cebindeki telefondaydı. Dalgın dalgın, şoka girmiş bir vaziyette yeri izlemeye devam ediyordu. O karakoldan çıkalı yaklaşık bir saat oluyordu. Bir saattir buradaydı.
Bir saattir o güzel gözledi yere dikilmiş bir şekildeydi. Onu baktığı yerden bile kıskanıyordum. Onu aldığı oksijenden bile kıskanıyordum.
Hastalık. En başından beri hastalıklı biri olsam bile ona hastalıklı bir şekilde bağlandığımı biliyordum.
Onun sonum olacağının farkındaydım. Ama sorun değildi. Onun benim ilklerim olmasına değerdi.
O, benim ilklerimdi. O, bana canlı olduğumu insan olduğumu ve kalbin sadece atmak için işe yaramadığını hissettirendi.
Onu seviyordum. Sonumu seviyordum. Onu ellerindeki kirli eldivenleri çıkardığım ve çöpe atarken denk geldiğim ilk andan beri seviyordum.
Ben onun gecesi, gölgesi, gizemli. Adım olmasa bile onda olan isimlerim hepsi bundan ibaretti.
Elim uzun zamandır pantolonumun cebinde, telefonumun üzerindeydi. Bana yazmasını her an bekliyordum ama yazmıyordu. Çünkü çok dağılmıştı, çok karışmıştı, çok korkuyordu.
