Ιόλη Αλεξίου: Η αδυναμία της να βρει δουλειά την οδηγεί στη Ρόδο, το νησί των παιδικών της χρόνων, όπου ανυποψίαστη γνωρίζει το μελλοντικό αφεντικό της και από την καλή αλλά κυρίως από την ανάποδη.
Αχιλλέας Κουντουριώτης: Η ζωή του έχει φερθεί ωραί...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η υπόλοιπη μέρα στο γυμναστήριο περνάει σχετικά εύκολα και προτού να το πάρω χαμπάρι έχει φτάσει ήδη το τέλος της. Όσο οδηγάω προς το σπίτι στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα της Ιόλης να με κοιτάζει σαστισμένη όταν νίκησα τον Ηλία στον αγώνα. Της είχα πει να μη με συγκρίνει μαζί του και της το απέδειξα. Όταν φτάνω σπίτι κάνω ένα κρύο ντουζ και παραγγέλνω κάτι να φάω. Για απόψε δεν είχα κανονίσει κάτι οπότε αποφάσισα να κοιμηθώ από νωρίς, μιας και η κούραση από όλη την ημέρα είχε αρχίσει να γίνεται όλο και πιο αισθητή. Λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου ακούω τον ήχο ειδοποίησης από το κινητό μου. Το πιάνω στα χέρια μου και βλέπω μήνυμα από την Εβελίνα. Ομολογώ να πω πως αυτό δε το περίμενα. Με την Εβελίνα είχαμε γνωριστεί σε ένα μπαρ πριν κάμποσους μήνες και είχαμε βγει κανα δυο φορές. Και τις δύο είχαμε καταλήξει σπίτι μου. Είχα να ακούσω από εκείνη από τότε. Στο μήνυμα της με ρώταγε που χάθηκα και έπειτα μου έδινε τη διεύθυνση της προτείνοντας μου αν ήθελα να πάω να τη δω απόψε. Δεν θα άφηνα μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη! Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άλλαξα σε κάτι άνετο. Μέσα σε ένα τέταρτο ήμουν ήδη στο αμάξι. Κοιτάζω άλλη μία φορά τη διεύθυνση και για κάποιο λόγο μου φαίνεται κάπως γνώριμη, αν και δεν είχα πάει ποτέ στο σπίτι της. Όσο πλησιάζω προς την περιοχή αρχίζω να ενώνω σιγά σιγά τα κομμάτια και αυτό που συνειδητοποιώ με φέρνει προ εκπλήξεως. Η Εβελίνα μένει στην ίδια πολυκατοικία με την Ιωάννα και συνεπώς και με την Ιόλη!
Παρκάρω το αυτοκίνητο από κάτω και πλησιάζω στην είσοδο. Για καλή μου τύχη βρίσκω εύκολα το κουδούνι της, αφού είναι το μοναδικό που γράφει Εβελίνα και μάλιστα σε ροζ γραμματοσειρά. Το πατάω και μετά από λίγο ακούω τη φωνή της. Ρωτάει και καλά ανήξερη ποιος είναι, σα να μην με περίμενε. Έπειτα μου λέει τον όροφο και μου ανοίγει. Παίρνω το ασανσέρ και φτάνω στον 2ο όροφο. Υπάρχουν δύο μόνο πόρτες και κατευθύνομαι τυχαία προς τη δεξιά. Κοιτάζω το κουδούνι για να σιγουρευτώ και προς έκπληξη μου αναγράφεται το όνομα Ιωάννα Σημιτζή. Τόση τύχη πια; Να έχουν και διπλανά διαμερίσματα; Κάποιος μου κάνει σίγουρα πλάκα. Γρήγορα πηγαίνω προς την άλλη πόρτα και προτού προλάβω να πατήσω το κουδούνι εμφανίζεται η Εβελίνα μπροστά μου. Φοράει μόνο ένα κόκκινο τιραντάκι και ένα κοντό σορτσάκι. Το μάτι μου πέφτει πρώτα στο σκουλαρίκι στο αφαλό της και έπειτα στο πρόσωπο της. Ήταν αρκετά όμορφη και δε φοβόταν να το δείξει. Είχε ξανθά μαλλιά και μεγάλα πράσινα μάτια που με κοίταζαν όλο νάζι. Πριν προλάβω να αντιδράσω με αρπάζει από το λαιμό και μου δίνει ένα γλωσσόφιλο, ενώ μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Την φιλάω πίσω και νιώθω το σκουλαρίκι στη γλώσσα της στο στόμα μου. Την σπρώχνω μέσα στο σπίτι χωρίς να διακόψω την επαφή μας και κλείνω την πόρτα πίσω μας.
