Hevesim kırıldıktan sonra gerçekleşen hiçbir şey umrumda değil kendimi boşlukta gibi hissediyorum günler geçiyor onun yokluğuna alışamıyorum ne onu arıyabiliyor , nede ariyabilecek cesareti kendimde buluyordum
Spora gittim bir süre kafam dağılmıyordu bir türlü kitap okudum bol bol sürekli müzik dinliyordum aklıma gelmesin diye elimden geleni yapıyordum
Hisediyormusun bilmiyorum ama çok özledim
2 ay geçti alıştım aslında sanki sensizliğe kabulenmiştim artık hala aklımdaydın ama eskisi kadar acı vermiyordu
"Birden hatırlarsın,
O da seni birden bazen ;
Nerde, ne yapar şimdi,
Parlar bir özlem anılar
arasından.
Bu akşam ne garip sözcük
Sanki ilk duydum,
Yadırgıyorum;
Akşam, Bilmem bulurmuyum
Yollara baksam?
Söner yangın birazdan
Yatışır özlem.
Bir gün karşılaşırız
Bir gün ,bir yarım akşam"
Saat gecenin 11:00 geçiyordu tam uyuyacakken aniden telefonum titredi,
Başkasıyla olan fotoğrafını gördüm hayatına başkasını almış ve onun mutluluğunu öğrendim
Öğrenmedim aslında bunu bana kendisi söyledi amacı neydi bana acı vermek mi ?
nasıl bir vicdansızlıktı bu
aradı beni açıp açmama konusunda kararsızdım bir yanım aç konuş dök içini amacını öğren bir yanım ise açma kendini biraz daha üzme diyordu
YOU ARE READING
Sirius
ChickLitimkansız olan bir aşk gerçek olabilir mi ? yada hiç aşk olmamış olabilir mi ? gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmış yani kendi yaşadıklarım da diyebiliriz :)
