တစ္လၾကာၿပီးေနာက္
အက္စ္ဆမ္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ေရာက္လာရေလၿပီ
အေၾကာင္းက မဟာ့ မဂၤလာပြဲေၾကာင့္ေပါ့
သူ႕ကိုလာႀကိဳမဲ့သူက
တစ္စုံတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့ေပမဲ့
မဟာနဲ႕ ေနေသာ္ကသာျဖစ္လို႔ေနသည္။
အိမိျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ဘာရယ္မဟုတ္
ထိုေကာင္ေလးကို ရွာေနမိသည္။
သိူ႕ေသာ္ မေတြ႕...
အက္စ္ဆမ္း / အိမ္က တိတ္ဆိတ္ေနသလားလိူ႕
မဟာ / အဟက္ လူမစုံေသးလိူ႕ပါ
အက္စ္ဆမ္း လိုခ်င္တဲ့အေျဖမဟုတ္တာမို႔ နည္းနည္းေတာ့ ဘဝင္မက်
အက္စ္ဆမ္း / မဂၤလာပြဲအတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာလား
မဟာ / အင္း ဆိုပါေတာ့ ရိုဟန္နဲ႕ လင္းေရာင္စဥ္က ကုမၼဏီတဖက္နဲ႕မို႔ ညမွေအးေဆးေတြ႕ရမွာ
အက္စ္ဆမ္း / အင္း အဆင္ေျပပါတယ္
ဒါနဲ႕.....
မဟာက အက္စ္ဆမ္းဆက္ေျပာမဲ့စကားကို
စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနေပမဲ့
အက္စ္ဆမ္း / ထားလိုက္ပါေတာ့...
မဟာလဲ သက္ျပင္းခ်ကာ မသိသလိုေနေပးလိုက္ေတာ့သည္။
အက္စ္ဆမ္း ဘာေမးခ်င္ေနလဲ သိေပမဲ့
သူ႕မွာလဲ ေျဖစရာမရွိတာေၾကာင့္
ဆက္ေျပာဖို႔မတိုက္တြန္းမိျခင္း
သူတို႔စကားဝိုင္းေလးက တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။
ခဏအၾကာ
ေနေသာ္က / ေန႕လည္စာ စားလို႔ရၿပီေနာ္...
ေမာင္ ေရာ အကိုအက္စ္ဆမ္းေရာ
မဟာ / အင္း အက္စ္ ေရခ်ိဳးဦးမလား
အက္စ္ဆမ္း / ရတယ္ ခရီးလဲ သိပ္မပန္းဘူးဆိုေတာ့
ကိုယ္လက္သန့္ဇင္ၿပီး ဆင္းခဲ့မယ္
မဟာ / အင္း
ထို႔ေနာက္ အက္စ္ဆမ္းက အေပၚထပ္တက္သြားသည္။
မဟာက ေနေသာ္ကနဲ႕အတူ ထမင္းပြဲျပင္ေပးရန္
ထမင္းစားခန္းထဲသို႔လိုက္သြား၏။
ေနေသာ္က / ေမာင္ အကိုအက္စ္က မ်က္ႏွာမေကာင္းသလိုပဲေနာ္
မဟုတ္မွ ေမာင္နဲ႕ငါ့ေၾကာင့္မ်ား.....
မဟာ/ မဟုတ္ပါဘူး ေလ်ာက္ေတြးမေနနဲ႕ ေမာင္တို႔ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး
