Our last summer

6

Nandito ako ngayun sa kwarto ko nag mumuni muni

Iniisip ko kung gaano katagal ko ng iniiwasan si nazi

Pag uwi ko kasi galing sa bahay nila Diana ay hindi na ako nag paalam kay nazi

And also iniiwasan ko din sya tuwing makikita ko sya pati din sa chat nya hindi ko nireplayan

Lumabas muna ako ng bahay para pumunta sa dalampasigan para makalanghap ng sariwang hangin

Hindi yung puro electric fan lang na electricity naman

Mas gusto ko pa aymg sariwang hangin kesa dun

Umupo ako malapit sa tubig syempre dun sa hindi ako mabasa!!

Pinag mamasdan ko ang paglubog ng araw

Napakaganda pero bakit sakit ang binigay nito sakin noon?

Dito nga kami unang nagkita pero dito din kami unang naghiwalay.

Ang saklap!

I didn't forgot him

Palagi ko parin pinupuntahan ang mga places na palagi naming tambayan.

Like dito sa dalampasigan

Hindi ko alam kung sad ba or happy ang ma feel ko dahil bakita ko na sya

I saw him

Pero habang nakikita ko sya puro saya ang nararamdaman ko!

Parang wala syang ginawa noon, parang hindi nya ako sinaktan!

I want to forgot him pero bakita naman sya bumalik

Akala ko

Hindi ko na sya makikita, akala ko dun na sila maninirahan sa manila

Naramdaman ko na pumatak na pala ang mga luha ko

Pero hindi ko iyon pinansin dahil nakatanaw ako sa papalubog na araw

Ang sarap balikan ang mga alaala pero yung tao kaya?

Gusto ko paba syang balikan or mga alaala nalang?

" Hey "

Narinig ko ang pamilyar na boses pero hindi ko iyon pinansin dahil baka guni guni ko lang yun

" Xylia wife " nanigas ako sa kinauupuan ko dahil sa narinig

Nakumpirma ko din na si nazi ang kanina pang tumatawag sakin

Mabilis akong tumayo at aalis na sana dahil ayaw ko syang maka usap!

Pero hinigat nya ako papunta sa mga bisig nya

Sari saring emosyon ang nararamdaman ko

Hindi ko alam kung ilalabas koba or itatago ko nalang

" Ano ba! " Inis kong saad

Tinignan nya ako ng may pangungulila at sakit

Hindi ko na alam nazi

" Please let me go " nagmamakaawang sabi ko

Ayaw ko

Ayaw ko pa syang kaharap

Parang awa mona bitawan mo na ako!

Alisin mo na ako sa mga bisig mo.

" Hey, do we have a problem xy? "

Madami!

Madaming madaming problema nazi

" Oo, madami! " Diko napigilan ang sarili ko ay nasigawan ko sya

Nagulat sya pero nawala rin agad

" Hey come down! "

" Now tell me, anong problema natin xylia hm? "

Hindi kona kaya!!

" Nazi naman! " While saying that word unti unti ng lumalabo ang mata ko dahil sa luha

" Nazi bakit ganyan ka umakto? "

Hahawakan na sana ako pero mabilis ko itong nilayo sa kanya

" Nazi alam mo kung ano ang nakaraan natin!! Pero bakin parang wala lang sayo? Bakit parang wala lang sayo kung paano mo ako sinaktan noon na sa harap ko ay nagloko ka? "

Hindi kona napigilan ang sarili long sigawan sya habang dumadaloy parin pababa ang mga luha ko

Nakita ko ang gulat, sakit, at galit sa mga mata nya pero pinili parin nyang mag seryoso

Pero ang mata nya ay hindi kailanman nagsisinungaling

" Xy "

Alam kung nasasaktan sya ramdam ko pero pano naman ako?

Pano naman ako na niloko mismo sa harapan ko??

" Hindi ako nag loko xy "

" Anong hindi nazi? Ilang taon na sana tayo ngayun eh, masaya sana tayo ngayun pero dahil sa panloloko mo naghiwalay tayo!! "

" Bakit naman ako magloloko sa taong mahal na mahal ko noon at hanggang ngayun? "

Ang sarap na pakinggan ang mga salita nyang puro kasinungalingan nakakapagod!!

" Talaga lang huh? Pero bakit mo hinalikan ang kaibigan ko noon at worst nabuntis mo pa!! "

Sinong hindi iiyak, sinong hindi masasaktan na ang taong minahal mo ay nakabuntis at worst ay ang tinuring kong kaibigan noon

Pero hindi na ngayun dahil ang sakit ng dinulot nila sakin!

" Can you here me out before you say that?! "

Wow huh!

" Anong gusto mo? Makikinig nanaman ako sa mga lumalabas sa bibig mo na puro kasinungalingan? Hindi na nazi! " Umiiyak kong sabi.

" Please don't come near me and please just disappear!! Ayaw na kitang makita kahit kailan, or di kaya bumalik ka nalang sa manila mas maganda pa, kasi tuwing nakikita kita sakit ang nararamdama ko at galit kaya please bumalik kana sa manila at wag na wag ka nang mapapakita sakin!! "

Pagkatapos kung sabibin yun ay tumakbo ako palayo sa taong nanakit sakin

Sa taong hindi ko lubos akalain na sasaktan ako ng ganoon

Sa taong lubos kong minahal

Nang makarating ako sa bahay ay dumeretso ako sa kwarto ko doon nilabas ang lahat ng hinanakit ko hanggang sa nilamon ako ng antok.