Our last summer

past

"you may now kiss the bride" father said

Walang pag aalin langan na tinanggal nito ang aking takip sa mukha

He kissed me passionately. And i kissed him back

"I love you so much" he said while still kissing me

Naghiyawan ang mga nanonod dahil sa halikan namin

"Huy nazi sa honeymoon niyo nalang ipagpatuloy iyan" one of his friends said

Nagtawanan ang Lahat pati nadin ang pari

We're already married.

1 yeas passed. We found out that he has a cancer. Stage 4

My husband dying. Infront of me

"L-Love" nanghihinang sabi nito

I smiled bitterly

"Hmm?" Mahinag sagot ko.

I don't want him seeing ne crying. I'm strong kinaya ko nga diba na makita sya na ilang buwan nakaratay jan?

Pero bakit ang sakit parin? Do i don't deserve an happy ending?

Wala ba akong karapatang maging masaya? Do i not deserve it?

"I love you so much love" he said

Alam ko ang ibig sabihin niyan eh

If he say I love you this time. He wants to sleep

Hindi na kaya ng asawa ko

"I want to rest hmm?"

"N-no please l-love" umiiyak kung sabi habang hawak ang kamay niya

"Love I'm tired.., i w-want to rest.. can you give it to me?..."

I can't love

"Please?. I badly want to rest love..."

"N-not Hindi mopa... Na... Nakikita ang... Anak natin nazi naman eh..." Umiiyak kong sabi

"Love I'm stillwater seeing her... But not in this world... But in heaven i will guide both of you.." he was smiling saying those words

Ang sakit. Sobra naman ata to

Mamatay ang asawa ko na hindi makikita ang unang anak namin

"Love I'm tired"

Umaagos ang mga luga ko habang paulit ulit na sinasabi niya ang maga katagang iyan

Kahit mahirap gagawin mo.. para matapos na ang pághibirap niya

"You.. you can now re...rest lo...love" nakangiting ko

Pero may pait sa bose ko habang sinasabi iyun

"I love you damn much love so much... Take care of yourself... And our baby hmm? I love you" he said bago bawian ng bubay ng aking tabi

Niyakap ko ang katawan ng asawa ko

"Ahhhhhh" sigaw ko dahil sa sakit

"Bakit sya pa?? Hindi ba namin... deserve maging masaya?... Bakit ang asawa ko pa? Ang dami naming pangarap eh... Pe.. pero bakit ganon ang kahihinatnan namin? Ang sakit sakit dito oh" turo ko sa aking dibdib "gusto ko lang naman bumuo ng isang pamilya, masayabg pamilya kasama ang asawa ko"

My mother's found me laying in the bed kasama ang asawa ko

Naabutan ako ni inay na humahagos ang mga luha at dugo sa aking hita

My mother panick so i am to.

I was lost that time. Muntik ng mamatay ang anak ko ng dahil sakin

I was fucking lost when my husband died.

Hindi ko magawang hawakan ang anak ko. Dahil nasa mental hospital ako noon

Nabaliw ako. Ilang taon akong nandun akala ko wala ng paraan para makawala dun

Naging baliw ako dahil sa pagkawala ng asawa ko, muntik ko ng mapatay ang sarili ko

Pero na isip ko ang anak ko paano nalang sya? Wala na ngang ama mawawalan pa ng ina

Nag sumikap akong ibangon muli ang sarili ko.

Naibangon ko ang aking sarili sa ika tatlong taon gulang ang anak ko

I'm happy that time, dahil sa kanya naging masaya ulit ako

Pero may parte parin sakin ang sakit sa pagkawala ng asawa ko

Namatay ang asawa ko sa pagtatapos ng summer.

That day is our last Summer na kasama namin sya. Na kasama ko ang asawa ko

Pero he's still here in my Heart pero iba parin kung sa totoong buhay