•|ᴜᴢᴀᴋ ᴅᴜʀ|• ʜᴀsʜɪᴍᴀᴅᴀ sᴛᴏʀʏ

\Bunun Adı Aşk/

Hashirama nefes nefeseydi kafasını kaldırdı Madara'nın gözlerinin içine kahve gözleri ile baktı.

Hashirama: Asıl sen söyle bana Madara, beni hiç mi sevmedin?

Madara düşünür şekilde Hashirama'ya baktı. Hokage Ofisinde ki mum açık kalan pencerenin rüzgarıyla sönmüştü.

Hashirama muma baktı karanlıkta pek fazla göremiyordu Madara bir elini zorlukla Hashirama'nın yanağına götürdü. Hashirama'yı kendine baktırdı.

Madara: Hashirama..

Madara'nın gözleri dolmuştu, adeta kelimeler boğazında düğümleniyordu
Hashirama'ya gerçekten nasıl hissettiğini anlatsaydı onu affeder miydi? Madara bilmiyordu zorlukla dudaklarını araladı. Sesi titriyordu çünkü Hashirama'nın tepkisinden korkuyordu.

Madara: Hashirama, kanatlarım olsaydı bu yeryüzünü terk ederdim ama yapamıyorum senin arzuladığın masmavi gökyüzünü tekrardan kara bulutlar kapladı benim yüzümden. Biliyorum, biliyorum çok hata yaptım ama tek istediğim yine sensin Hashirama.

Hashirama Madara'nın bu sözlerini sadece sessizce dinledi.

Madara: Biliyorum sadece bana o boş gözlerle bakıcaksın ya da beni öldürüceksin durma Hashirama bitir şu işi. Size yeterince dert verdim, huzursuzluk verdim, kara bulutlar verdim. Tek istediğim sensin ve bu Dünya'dan göçmek.

Hashirama Madara'nın üstünden kalktı masasına yöneldi Tobirama'nın bıraktığı katanasını aldı Madara'ya yöneldi katanasını Madara'ya doğrulttu.

Madara her ne kadar gözlerinden yaşlar aksada ölmek istiyordu bu dünya'da Hashirama'yı elde edememişti en değer verdikleri ise ölmüştü yaşamaya dair bir umut yoktu.

Fakat aniden bir şey oldu Hashirama katanasını Madara'dan çekip yere sapladı. Madara şaşkınlık içerisinde hem Hashirama'ya hemde katanaya bakıyordu.

Hashirama'nın da gözleri dolmuştu birden bağırarak ağlamaya başladı.

Hashirama: Biz ne zamandan beri bu kadar düşman olduk Madara! Ne zamandan beri! Her gün seni düşündüm fakat bulduğum zaman ki ile benim Madaram aynı değildi! Değildi!

Madara kafasını hafif yana çevirdi Hashirama'nın bağırarak ağlaması her ne kadar onu duygulandırsa da sevmiyordu bunu.

Hashirama: Sana nasıl elimi kaldırdım onu bile düşünemiyorum.. özür dilerim Madara.

Hashirama yere çöktü yere çöküp ağlıyordu hıçkırık tutmuştu bir yandan.

Madara Hashirama'yı ilk defa bu kadar ağlarken göreli yıllar olmuştu.

Madara: Ben de özür dilerim Hashirama.

Hashirama kafasını kaldırıp Madara'ya baktı beklemiyordu şahsen.

Madara zorlukla yerden doğruldu biraz sürünerekte olsa Hashirama'nın yanına geldi ona sarıldı Hashirama'da Madara'nın sarılmasına karşılık verdi.

Hashirama Madara'nın kokusunu içine çekti özlemişti eski Madara'sını Madara'da Hashirama'sını özlemişti ikisi birbirine sıkı sıkı sarıldı ve artık bir daha aralarında tatsızlık olmayacak şekilde birbirlerine söz verdiler...

Hikayenin sonu.

Okuyan herkes adına teşekkürlerimi sunarım. Uzak Dur kitabımız ise böyle sona erdi
Güzel bir başlangıç güzel bir son olduğunu düşünüyorum.

Oy ve yorumlarınızı unutmayın kendinize iyi bakın bir başka hikayemde yine görüşürüz, Belincik kaçarr 🌊💐

Ve bir şeye daha teşekkür etmek istiyorum bu kitabın yeri benim için çok değerli en değerli arkadaşlarımı bu kitapta bu yorumlarda tanıdım onları çok seviyorum. teşekkür ederim Hashimada seni seviyorum 🖤

Uchiha_sude
ryusukee
Williamjackson12
Sizleri de çok seviyorum iyi ki varsınız <3