NİGHT FUCK CLUB BXB

10. BÖLÜM ACI GEÇMİŞ

Mete Karaer , Karaerlerin tek varisi : zengin , güçlü , acımasız bir adam .

Dışarıdan birine sorsanız size aynen bunları söylerdi ama bu benim için asla geçerli değildi .

O benim katilimdi .

O ikimizin de katili .

Ruhumu , bedenimi çalan insandı .

Beni kendimi öldürmeye sürükleyen adamdı .

O gün yanımda Ege olmasa şuan ...

İnsanlara olan güvenimi çalan son insanda oydu .

Beni kalpsiz güvensiz biri yapan silahtan nefret eden beni iyi bir nişancı haline getiren adam .

En kötüsü de 17 yaşındaki benin intihar sebebi .

ALTI YIL ÖNCE BARAN EVDEN ATILDIKTAN İKİ AY SONRA

Yeni bir hayat ve yeni özgür ben . Ne kadar böyle söylesem de kardeşimi çok özlüyordum .

Annem ve babamdan nefret etsem de o küçücük bir kız ve bana çok ihtiyacı vardı ama ben yanında olamıyordum . Ve bunların sebebi de sadece yönelimimdi . Elimden geldiği kadar gizlemesem de en iyi arkadaşım , kardeşim dediğim çocuk ona her şeyi anlattığım gibi ilk önce tüm okula yaymış ardından babama kadar ulaşmıştı . İsteseydim inkar eder hayır derdim ama bunu yapmadım kabul edeceklerse böyle etsinler dedim ama etmediler . Babamın bana söylediği sözler hala zihnim de yankılanıyordu .

" İnsanlar duyarsa ne olur senin bu iğrençliğini ha "

Bir tokat .

" Seni böyle mi yetiştirdim ben "

Bir tokat daha .

" Seni iğrenç şey çık git evimden bir daha da asla benim evime gelme , Deniz eve geldiğimden bu iğrenç şeyi ve eşyalarını evimde görmeyeceğim "

" Anne ben iğrenç miyim ? " dedim yanımdaki sarı saçlı kadına gözleri yavaşça topladığı eşyalardan bana döndü .

" Özür dilerim Baran " dedi bir daha da konuşmadık son kere öpüp kokladım kardeşimi , anneme son kez sarıldım . Kokumu son kez çekti içine annem . Elime bir zarf tutuşturdu .

" Özür dilerim Baran " diye fısıldadı annem ...

On beş yaşımdaydım ve okuluma gitmek yerine normalde asla durmayacağım bir barın içinde barmenlik yapıyordum, hangi aile buna izin verirdi ki değil mi .

İşten yeni çıkmış kaldığım pansiyona gidiyordum . Bir anda önümde beliren üç beden ile duraksadım .

" Bakın burada kimler varmış okulumuzun yüz karası " dedi en iyi arkadaşım Erdem üzerime gelmeye başladıklarında korkmaya başlamıştım . " Lütfen ben size hiç bir şey yapmadım yalvarırım bırakın beni " dedim kısık bir sesle Erdem' in yanındaki çocuk cebinden çakısını çıkardığında korkuyla kaçmaya çalıştım ama Erdem bileklerimden yakaladı beni " Dur şurada oruspu " dedi elinde çakı olan çocuk iyice bana yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım ki bir feryat yükseldi ama bu benim sesim değildi .

Gözlerimi açtığım sırada ilk önce Erdem' in elleri bileklerimi bıraktı bıçaklanan arkadaşına koştu . İki arkadaş çocuğu alıp gittiği sırada karşımda simsiyah saçlı ışıl ışıl parıldayan mavi gözlü bir çocuk vardı .

" Beni süzmen bitti mi " diye sorduğunda ağzımdan 'hah' diye bir ses çıktı . " Özür dilerim " dedim çocuğun dudakları kıvrıldı . " Ben Mete " dediğinde adını söylemesi beni şaşırtsa da hızla cevap verdim . " Ben Baran " dedim .