My fault | Taekook

30

Helloooooo
Hos geldiniz beybisileeeeerrrr

Bu kucuk kiza isim onerileri-farkli diller agirlikli-

VE!!!!
Yok dogum oyle olmaz soyle olur sacma sapan seyler diyip deli etmeyin beni

İyi okumalarrrr

-

"Yakışıklı babamız gelsiiin... Pastamıza baksın. Sonra sevgi saati yapalım."

Elimdeki küçük nar taneleriyle yaptığım pastanın üzerine yazı yazarken oğlumla konuşuyordum sürekli.

Jungkook gideli birkaç saat olmuştu. Gelmesine az kalmışken ona sürpriz olarak pasta yapmak istemiştik oğlumla.

"Dondurulmuş ahududu sevmiyorum ama baban seviyor. Onun için yiyeceğiz tamam mı?"

Karnımda hissettiğim ufak tekmeyle gülümseyip pastayı almadan önce dolabın kapağını açtım. Sonrasında pastayı özenle yerleştirip derin nefes vererek ellerimi karnıma sardım.

"Canım sıkılıyor hâlâ. Ne yapsak ki?"

Dudaklarımı büzüp tezgaha yaslandım. Evin her yerinde olduğu gibi mutfakta da puf koltuklar vardı ama oturduğumda tek başıma kalkamadığım için tercih etmedim. Son günlerine yaklaşmış olan oğlum hiç durmadan hareket ediyordu.

"Keşke biz de şirkete gitseydik."

Her şeye mızırdanma özelliğim açılmıştı. Aldığım nefes bile sinirimi bozuyordu. Dudaklarımı ısırıp mutfaktan çıktım. Uyumak için koltuğa ilerkerken kapının çalmasıyla heyecanla soludum.

"Oğlumun babası geldiii!"

Hızlı olmaya çalışarak kapıya ulaştım. Açar açmaz görmek istediğim bedeni değil, başkasını görmüştüm.

"Baba? Hoş geldin! Gelsene."

Gülümseyerek geri çekilip içeri girmesi için bekledim ancak o girmek yerine olduğu yerde beklemişti. Durgun yüzü yüzümün solmasına neden olurken başımı omzuma eğip yutkundum.

"Jungkook..."

İsmi ağzımdan öyle çıkmıştı ki, çabalasanız zor duyardınız. Kalbime bıçak saplanmış gibi canım yanarken babamın sessizliği acıma acı katıyordu.

"Kaza yapmış..."

.....

Yazar'dan

"Dedim... Jungkook lastikler yok dikkat et dedim..."

Hastane köşesinde koltuğa oturmuş, halsizce mırıldanıyordu ağlayan beden.

Yaklaşık 1 saat önce gelmişlerdi hastaneye. Babasının ağzından çıkan cümleyle neye uğradığını şaşırmıştı. Kendinden geçmiş gibiydi ve ne ara hastaneye geldiklerini, ne kadar süredir ameliyathane kapısında bekliyordu, ya da etrafındaki kişiler ne diyordu. Hiçbirinden haberi yoktu. Bir şey diyorlardı fakat uğultudan başka şey duymuyordu.

"Çekilin çocuğun yanından!"

Zar zor duyabildiği sesten sonra daha fazla göz yaşı döküp tırnaklarını avuç içine bastırmaya devam etti. Çok geçmeden önünde bir karartı ve ellerini tutan birini hissetmişti. Yavaşça başını kaldırıp işkence ettiği ellerini ayıran bedeni izledi.