Sanemi×Reader

6

Düştüktwn sonra son duyduğum ses

"Sateo! " idi

Kim olduğunu hatırlamıyorum ama uyandığımda gene yaş toprak kokusunda uyandım yanıma beni dizine yatırmış bir Sanemi sensei bulmayı beklemiyordum tabi

"Uyandın mı"

Dedi umursamaz bir sesle, göz devirdi ve üzerimdeki ceketini boynuma doğru getirdi

"Üşüteceksin.. "

Kafa salladım ve kızarmış gözlerimle onun yüzünü inceledim

"Hadi kalkalım artık,hasta olursan okula gelemezsin"

"Tamam"

Onun dizlerinden kafamı kaldırdım ve ayağa kalktım

Arabasına doğru yürüyordum ki kolumu tuttu

"Bir sorunmu var? "

"Hayır"

Sanemi kolumu bıraktıktan sonra şüpheyle beni süzdü. Bana inanmadığını görebiliyordum. Bir süre sonra bana bakmadan sert bir sesle

"Küçük bir kızın bazı sorunları tek başına aşması zor olabilir"

Dedi. Salağı oynadım. Boş boş baktım. İç çekip arabaya bindi.

Yol boyunca asfaltı ve ağaçları inceliyordum. Canım birşey yapmak istemiyordu.

Bir yandan da artık kendi evimi tutmalıyım. Sanemi senseiyi daha fazla rahatsız etmezsem iyi olur diye düşündüm. Eskiden tanıdığım annemin arkadaşlarından birinin emlakçı olduğunu anımsadım. Eve gider gitmez ona telefon edecektim. Bu işleri bilmiyordum ama bana yardımcı olurdu. Umarım.

Evde sanemi sensei konuşmadan mutfağa gitti. Bende telefonumu çıkarıp annemin on arkadaşını aradım.

"Alo?"

"Alo? Şey merhaba ben sateo-"

"Aaa sateocuğum annenle babanın ölüm haberini almıştım ama numaran yoktu arayamadım üzgünüm! İyi misin?"

"Evet teşekkürler.."

"Yardımcı olabileceğim bir şey var mı sateocuğum?"

"Aslında evet şey.. Annemle babam ölünce evimize el koydular da-"

"NERDE KA-"

"endişelenmeyin! Bir tanıdıkta kalıyorum ama.. Artık kendi evimi tutmak istiyorum da.."

"Aa tabi ki bunun için mı aramıştın?"

"Evet şey.. Yeterli param var, bankada annemlerin adıma biriktirdiği çok para var ama bu işleri bilmiyorum da.."

"Sorun değil öğretirim sana hemde sana ev ayarlarım, ama bunlar telefonda konuşulacak şeyler değil sateocuğum bir yerde buluşup konuşalım mı?"

"Olur"

"1 saat sonrası nasıl?"

"Ha, ney? Bugün mü buluşacağız?"

"Evet evet çok yoğunum üzgünüm. Uygun mu?"

"Tamam olur, adres?"

"Konum atıyorum."

"Tamam."

Gönül rahatlığıyla telefonu kapadım. Sonunda kendi evime geçecek ve sanemi senseiyi rahat bırakacaktım

~1 saat sonra~

"Ben çıkıyorum!"

Sanemi sensei salondan çıkıp yanıma geldi.

"Yine mezarlığa gidiyorum deme."

"Hayır hayır bir arkadaşımla buluşmam gerek."

"Bana bak sateo seni bir kere daha eve taşıyamam anladın mı?"

"Üzgünüm ama bu sefer başıma bir şey gelmeyecek emin olabilirsiniz"

"İyi peki."

Sırtıma montumu atıp hemen çıktım. Hızlı hızlı adımlarla yürümeye koyuldum.

Hafif bir rüzgar yaprakları hışırdatıyor, yemek arayan kediler ayaklarıma dolanıyolardı. Bir tanesini alıp sevdim, ama hemen kaçtı.

Cebimden not defterimi çıkarıp "notlar" uygulamasında kendime not düştüm:

-kendi evime geçince kedi alacağım.

Oldum olası kedileri severim. Ama annemle babam şiddetle karşı çıkarlardı. Madem artık kendi evime geçeceğim alabilirim.

Bir ıslık tutturarak yürüdüm. Bir süre sonra buluşma yeri olan parka varmıştım. Banklardan birine oturup beklerken bir ses duydum

"SATEOOO!!"

hemen kalkıp etrafa bakındım.

Aceleden montunu yarım yamalak giymiş, saçları dağınık, yan çantası kaymış ve yanakları pembe bir kadın koşarak yanıma geldi. Samimi bir şekilde gülümsedi.

"Merhaba sateo, ben annenin arkadaşı lurina"

Gülümsedim bende.

"Üzgünüm çok zamanım yok. Kısaca nasıl evlere baktığını ve para miktarını öğrenebilirsem hemen yardımcı olabilirim."

Bunu soracağını bildiğim için hızlıca telefonumdan banka hesabıma baktım ve para miktarımı söyledim ardından da hayalimdeki evi anlattım.

"Çok da pahalı olmayan ama çok da lüks olmayan bir apartmanda orta katlarda geniş bir daire istiyorum. Geniş yoksa veya pahalıysa orta boyutta da olabilir"

Lurina gülümsedi

"Rahatına düşkün biri olmalısın"

Dedi. Rahatsız olsam da belli etmedim.

"Elimde öyle birkaç ev var.. Buraya gelmeden önce tüm evlere bakmıştım elimdeki..."

Diye mırıldandı. Ardından telefonuna baktı.

"Tamam"

Dedi neşeyle

"Bolca yürüyeceğiz!"