Baek ve Chanyeol nihayet güvendeler. Zombi benzeri enfeksiyonluların hala geceleri dolaştığı bir dünyada olabilecekleri kadar güvendeler. Kurtuluş Adası'nda geçen 3 yılın ardından, hayatta kalan diğer insanlarla birlikte bir topluluk, bir sürü oluşt...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gemi, Baekhyun'un dünyasının sınırına hiçbir uyarıda bulunmadan girdi.
Kurtuluş Adası'nın doğu kıyısında çıplak bir şekilde dikilen Baek, başka bir soğuk dalga dizlerinin etrafında gezinirken titredi. Yükselen güneş bir bulut duvarının arkasında gizlenmiş olmasına rağmen gözlerini kıstı. Sabah yüzmesini berbat eden gemi, bir yıl önce çaresiz, aç aileleri taşıyan eski bir Sahil Güvenlik devriye botunun adaya gelmesinden bu yana gördüğü en büyük gemiydi. Kahretsin, belki iki yıl olmuştu? Zaman eskisi gibi işlemiyordu; en azından Baek'in aklında. Neredeyse tunç metali gökyüzüne karışan gri tekneye bakarken tüyleri diken diken oldu. Ticari bir balıkçı gemisine benziyordu ancak ana yelkeni ve ön yelkeni olan tam bir yelken donanımına sahip görünüyordu. Baek hiç böyle bir melez gemi görmemişti.
Gözlerini kapattı. Yeniden açtı.
Hala oradaydı.
Tekrar gözlerini kapattı.
Normalde kahvaltıdan sonra deniz düğümleri üzerine bir ders veriyordu. Daha sonra güney bahçesinde ot toplama vardiyası vardı. Chanyeol ile birlikte bahçe görevine devam etmeden önce, yağmurlu ya da güneşli bir öğle yemeği için buluşacaklardı; ikincisi pek olası görünmüyordu. Ardından, özellikle süt ürünleri ekibi ekşi krema yapmaya başladığından beri favorisi olan taco gecesi olacaktı. Tanrım, ekşi kremayı ne kadar da özlemişti. Kalın ve keskindi, taco gecesini daha da güzel hale getirmişti.
Yeol haftanın yemek sonrası film gösterimi programını yayınlamıştı ama Baek henüz bakmamıştı. Şaşırmayı seviyordu. DVD/Blu-ray kütüphanelerinin etkileyici derecede geniş ama sınırlı olduğunu bilerek Yeol'un taco gecesi için hangi filmi seçeceğine dair tahminlerde bulunurdu. Yeol, Hızlı ve Öfkeli'nin tacolarla hiçbir ilgisi olmadığı konusunda ısrar ederdi -ki bu teknik olarak doğruydu- ama Baek ortamın bu film için doğru seçim olduğunu biliyordu.
Gözlerini açtı. Tekne hala oradaydı.
Bir şey yaprakların arasından geçti ve Baek kendi kendine gülümsedi. Yeol'un taşlı kumdan oluşan dar bir şeride giden büyümüş patikadan fırlamasını beklerken kalbi adeta şişiyordu. Genelde herkes ayakların altında daha yumuşak ve ailelerin yayılması için çok daha büyük olan batı ve güney sahillerinde yüzerdi. Baek ise bu küçük kumsalda -kendi plajında- yüzmeyi tercih ediyordu. Islak ayakları soğuk kumlara battı, topuğunun altında bir kaya vardı. Bu Şubat - adadaki üçüncü Şubatları - şaşırtıcı derecede griydi ama Baek, annesinin deyimiyle Atlantik'in hala "canlanmaya" hazır olduğu ilkbaharda Cape Cod açıklarında yüzerek büyümüştü.
Kurtuluş Adası, Miami ve Bahamalar kadar güneyde değildi ama su soğuk olduğunda bile Baek yüzüyordu. Akıntıları ve gelgitleri öğrenmişti, kıyıya çok yakın kalmıştı. Düz bir kayanın üzerinde bağdaş kurup Connie'nin ona öğrettiği meditasyonları yaparken güneş yüzünü ısıtıyor ve cildini kurutuyordu. Meditasyon bu sabah hiçbir işe yaramayacaktı.
