Vampir Sevgilim

Bölüm 2 - Okuldaki İlk Günüm

Azat'ı görünce elim ayağıma dolaşmıştı resmen... Azat'la göz göze geldiğimizde bütün hayatımı beraber geçirmek istediğim insan olduğuna emindim resmen! Azat'ın gözlerinde kendimi gördüğümde kalbim yerinden çıkacak giib olmuştum resmen. Azat özür diledikten sonra Sinem, "Tamam ya önemli değil ama dikkat et" dedi ve Azat da yoluna devam etti. Beni tanımamış mıydı yoksa... Ne sandıysam, en son çocukluğumuzda görüşmüştük ve çok değiştim o zamandan beri. Hatırlamaması normal olandı asıl. Benim hatırlamam da azat'a olan çocuksu aşkımdandı...

Zilin çalmasını beklerken herkes yerine oturuyordu ve Azat tekrardan geldi sınıfa. En arkada otururdu azat hiç değişmemişti... Sinemle konuşurken aynı zamanda sınıfa girenlere bakıyordum, çocukluğumdan tanıdığım aynı mahallede olduğumuz arzu da bu sınıftaydı. Bir günde çok şey üst üste geliyor... Sinemle biz en önde oturuyorduk. Azat sağ en arkada ve arzu da sol tarafımıza geçmişti. kaşar kız, hala aynı havalar ve burnu kalkıklık. Gözüme çarpan bir diğer şey ise sol arkada oturan 4lü erkek grubuydu. Bunlar deri ceketli ve yapılı ama belalı tiplere benziyordu. Gelene geçene sürekli laf atıyorlardı. Alt sınıf çocuklara gidip para ver lan diyolardı ve çocuklar da bi şey diyemiyolardı. Bana bakıp sürekli fısıldaşıyolardı, anlam verememiştim ama hiç yüz veremem bunlara. Düşündüğümün aksine beni kimse tanımamıştı. İlk günüm olaysız geçmişti okulda. sinemi annesi almaya gelmişti, öpüp vedalaştık. Sonra eve doğru yürümeye başladım. Babam beni almak için ısrar etse de ben yürümek istemiştim. Sinemin annesi dahi çok ısrar etmişti ama yolda yürüyüp biraz hava almak istedim. Yolda yürürken havanın karardığını fark ettim ve arkamda gülüşme sesleri duydum.

Arkama bakmadan devam ediyordum. Başıma bir bela almak istemiyorum... Daha fazla dayanamayıp arkama baktım ve sınıfta sol en arkada oturan 4 çocuk vardı. Adlarının Görkem, Batuhan, Bora, Arslan olduğunu öğrendiğim çocukları Sinem'e sormuştum. Söylediklerine göre bir çok kez sınıfta kalmışlar ama çevreleri çok geniş olduğundan müdür dahi okuldan atamıyormuş. Sürekli kızlara sarkıntılık edip erkekleri dövüyorlarmış. Gözükene göre içlerindeki lider Arslanmış. Diğerleri Arslan'ın sözünden çıkmazmış. Arkamı döndüğümde Arslan'la göz göze geldik ve "Tanışamadık güzel kız, gelsene tanışalım" dedi.

"Yok, istemez!" 

dedim ve eve doğru yürümeye devam ettim hızlı adımlarla. Bir anda kolumdan tutup çevirdi beni Görkem.

"Bırak beni!"

diye bağırdım. Bırakmayınca sağlam bir tokat attım, görkem ileri savruldu ama ondan sonra Arslan diyerlerine bağırdı.

"Tutun şu kızı!"

Arslanı dinleyen Batuhan ve Bora beni iki kolumdan tuttular. Tekmeler atmaya çalışsam da işe yaramadı. Görkem yerden kalkmıştı ve o da gelip bir tokat attı. Acımıştı... Arslan,

"Niye sert yapıyosun kızım tanışmak istiyoruz."

dedi ve bana doğru hamle yapmaya çalıştı. O sırada Arslana sağlam bir tekme attım ve yere yattı. Arslan acıyla bağırdı ve "Dövün şunu!" Batuhan ve Bora bi anda bırakıp dövecekken dengemi kaybettim ve taşa takılıp yere düştüm.

"İmdat!! Yardım edin!!" diye bağırırken gözle kaş arasında hepsinin bi anda yere yığıldığını gördüm. Biri gelip onları dövmüştü ama bu kadar hızlı olması olağan dışıydı. Panikle ben yanlış görmüş olmalıydım. Ayakta beni kurtaran kişi kalmıştı sadece, sokağın karanlığından gözükmüyodu.  Elini uzatmıştı bana. Ayağa kaldırırken sokak ışığı yüzüne vurunca anladım.

"Seni yeniden görmek güzel Beste..."

Azat'tı bu...