Sona Yolculuk

3.Bölüm Artık Tekim

Yıldızlara bakarken uykuya dalmışım sabah uyandığımda evden çıt sesi bile gelmiyordu saate baktığımda saatin 12.00 olduğunu gördüm mutfağa koştum kahvaltı hazır değildi garip diye mırıldandım.Anne diye bağırdım ses gelmedi hemen odasına koşarcasına gittim annem yerde kanlar içinde duruyordu. O an Başımdan aşağı kara sular indi buna hazır değildim onu kaybetmek istemiyorum diye çığlık attım.En çok korktuğum şey olmuştu onu kaybetmiştim babam gibi onu da kaybetmiştim.Hemen son grubuna mesaj yazmaya başladım Eray ve Ateş beni sormuşlardı Dolunaydan ise ses yoktu
Son grubundan 2 yeni mesaj*
Ateş:Cennet iyi misin?
Eray:Cennet neden okulda değilsin seni bekliyoruz hadi:)
O anda Dolunay yazdı
Dolunay:Ya bak şaka yapıyorduk ama iş ciddiye bindi
Cennet:Arkadaşlar ben iyiyim de annem...
Ateş:Annen?
Cennet:..
Eray:?
Cennet:ölmüş.
Dolunay:NE?! HEMEN KONUM ATIYORSUN VE BİZDE GELİYORUZ
Ateş:Dolunay tamam
Dolunay sizi arıyor...
O sırada özelden mesaj geldi
Gerçekten hemen konum at geliyoruz
Bu Dolunaydı
Tamam atıyorum
Konum atıldı...
Geldiklerinde ağlıyordum hoş geldiniz bile diyemedim.Hemen onlara annemi gösterdim hemen yardım çağırıp annemi gömdük "Biz birlikte yaşıyoruz istersen sende bize katıl" dedi Ateş
Gidecek yerim yoktu kabul ettim onların evine gittiğimizde hava kararmıştı hepimiz yorgunduk hemen bana bir oda verip iyi geceler dilediler.Gittiklerinde her zamanki gibi yıldızlara baktım ister istemsiz ağzımdan şunlar çıktı Yıldızlar bile terk etmişti bizi başka kim terk edebilirdi ki o anda sesim yankılandı
Ki...
Ki...
Ki...
Ama bir sorun vardı bu benim sesim değildi kim var orada dedim fakat ses gelmedi uyku mamurluğudur dedim ve takmadım olmayan yaldızları seyrederken canım aniden çay çekti ama yeşil çay annemin ve babamın en sevdiği çay hayat bana ailemi unutturmamaya kararlı idi unutucağımı sanıyorsa yanılıyordu...