Mafyanın Bebeği

4.Bölüm

-Umarım bölümü beğenirsiniz :)

-Oy kullanmayı unutmayın :))

-İyi okumalar dilerim :)))

4.BÖLÜM

Garson başıyla onayladıktan sonra gitti. Gözlerimi barın girişine doğru çevirdiğimde gördüğüm yüzle dönüp kaldım. O buradaydı. Siyah saçlı kız korktuğumu anlamış olmalıki yüzünü bana doğru çevirip konuşmaya başladı.

"Bir sorun mu var?"

Gözlerimle barın girişini işaret ettim.

"Hm sen o adamdan korktun. O Demir Karaca. Bu alemdeki en güçlü mafya. Aslında korkmakta haklısın ama ben buradayken sana hiçbir şey olmaz."

Deyip göz kırptı. Ben duyduklarımı sindirmeye çalışırken bir silah sesi duyuldu. O, yani Demir birini öldürmüştü. İnsanlar bağırarak kaçışmaya başladılar. Siyah saçlı kız benimle birlikte masanın altına girdi.

"BURADA OLDUĞUNU BİLİYORUM! EĞER ORTAYA ÇIKMAZSAN SENİ BULANA KADAR HERKESİ TEK TEK ÖLDÜRÜRÜM!"

Korkudan titremeye başladım. Beni arıyordu.

"DERDİ NE LAN BU P!ÇİN! ORTALIK YERDE ADAM ÖLDÜRÜYOR!"

Bağırarak konuşmasına rağmen siyah saçlı kızın sesini onca bağırış arasında bir tek ben duyabiliyordum. O an ona öyle bir baktımki siyah saçlı kız her şeyi anlamaya başladı.

"S-seni arıyor! Sen- Nasıl?!"

Bir silah sesi daha duyuldu.

İkinci ölüm.

Bir silah sesi daha.

Ve biri daha öldü.

Çığlıklar yükseldi. Bağırışlar arttı. Benim yüzümden üç kişi ölmüştü. Daha fazla insanın ölmesine izin veremezdim. Tam masanın altından çıkacakken siyah saçlı kız kolumdan tutup bana engel oldu.

"HAYIR! HER NE OLURSA OLSUN SENİ O ADAMA VERMİCE-"

Siyah saçlı kız cümlesini tamamlayamadan bir silah sesi daha duyuldu. Bu sefer ses fazla yakından gelmişti. Üzerime sıçrayan kana baktım. Sonra korkarak yere baktım. Siyah saçlı kızın cansız bedeni yanıbaşımda duruyordu.

"Hayır! ASEL!"

Hıçkırarak ağlarken siyah saçlarını elime alıp nazikçe okşamaya başladım.

"Özür dilerim! Özür dilerim! Benim yüzümden oldu! Ben çok özür dilerim!"

Kafamı kızın cesedine koyup daha çok ağlamaya başladım. Silah sesleri ardarda duyuluyordu.

İnsanlar ölüyordu. Onun gözlerinin önünde can veriyorlardı. Öldürdüğü tek bir kişiyle onlarca insanı öldürüyordu. Öldürdüğü insanların ailelerini, sevdiklerinide öldürmüş oluyordu. Ama o hiçbirini umursamıyordu.

O bir katildi. Bir caniydi.

Ama yaptıkları cezasız kalıyordu.

Adalet yoktu.

Ve asıl cani olan dünyaydı.

Ardarda gelen onlarca silah sesinden sonra etrafa sessizlik hakim oldu. Artık tek bir çığlık sesi bile duyulmuyordu. Herkes tek tek öldürmüştü. Adım seslerinden buraya doğru geldiğini anladım. Masanın örtüsünü tek hamlede yere fırlattı.

"ÇIK MASANIN ALTINDAN!"

Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.