GECE

5. BÖLÜM

Şimdiden iyi okumalar :)

*"*"_*"*"

Elime aldığım şeffaf dosyayı son kez okudum . Psikoloji hocamızın ödevini bu gün teslim edecektik . Yakın zamanda okulun gurubuna teslim etme tarihini yazmıştı . Bende ona göre hazırlık yapıp vermek için hazırlamıştım . İlk sayfada yazan kendi cümlelerimi içimde tekrar tekrar okudum .

Sevgili 5 yaşım , sana yaşatılan her şey için çok özür dilerim . Babanın kardeşini daha çok sevip annenin ise senden nefret ettiği için , bu kadar acı o yaşta taşımak zorunda kaldığın için büyük bir özür dilerim .

Sevgili 7 yaşım , babanın artık nadiren eve uğradığı annenin ise sana ilk şiddetini uyguladığı yaşın . Çok ağladın , çok üzüldün , çok yalvardın . Seni bunu yapmaya maruz bıraktığım için özür dilerim .

Sevgili 15 yaşım , babanın ölümünde sorumlu tutulup , karakol köşelerinde sabahladığın yaşın . Ama üzülme . Sana bu suçu annen atmışken kim hangi güçle seni koruya bilir ki ? İlk intihar girişimini kim durdurmak ister ki ? Bedeninde sönen sigara yanığına kim melhem sürmek ister ki ? Hayatının kötü gittigini düşündüğün ama her şeyin yeni başladığı dönemdesin . Asıl gerçek acı şimdi çekilecek .

Sevgili 17 yaşım , seni ölüm ile ikinci kez burun buruna getitdiğim için özür dilerim . Dayanamadım . Kaldıramadım . Yapamadım . Annen artık çığrından çıkmış bir deli ilek bunu yapamadım . Baban hayatında yokken ve kardeşini korumak bu kadar zorken bunu yapamadım .

Derin bir nefes aldım . Her bir yaşıma itafen yazdığım yazılar , yazarken değilde okurken canımı yakıyordu . Ne çok acı çekmiş bir çocukluğum var böyle . Kan ve kavga içinde büyüyen . Ateş ve yangına tâbii tutulan .

Aslında herkes kendi geçmişinden sorumludur . Fakat insan bazen dayanamz , duvarlar üstüne üstüne gelir , her şey aşırı saçma ve boş gelir , her şey fazla gelir gözüne . Ufacık yürüme mesafesi bile büyür gözünde . Her şeyi bitirip gitmek ister bu acımasız evrenden . Sonsuza kadar . Bunu bazen zihninin içindeki dünyaya girerek , hayali hayatında yapar . Bir tımarhane odasında . Bazen ise , elindeki bıçağı bileğine dayıyarak yada boynuna halatı geçirerek . İşi garantilemek içinde beynini dağıtan metal parçasıyla halleder . Yeni bir hikâye yazmak ister ancak insanlar her zamanki gibi engel olur buna . Tek çare ölüm gelir o an . Kurtulamanın tek yolu ölüm gibi...

Dolan gözlerim akıtmasın diye kafamı yukarı kaldırdım . Gerçekten bu kadar acı çekmek zorunda mıydım ? Kendime engel olamadan tekrar okumaya başladım tüm kağıdı .

Sevgili 18 yaşım , artık reşit oldun . Kimse karışamaz sana . Hoş karışamıyordu kimse zaten . Seni kötü yollara tecrübesiz yaşında ittiğim için özür dilerim . Nerde bile bilirdim ki böyle sonuçlanacağını ? O zamanki tek derdimiz kendi harçlığımı çıkarıp okumaktı . Özürlerin en büyüğüde sana .

Ve son olarak sevgili 21 yaşım . Şu anki yaşım . Şu anki ben . İçinde hâlâ insanlara karşı sevgi ve merhamet taşıdığın için senden nefret ediyorum . Çocukluğunu mahfedip , aile olayacak kişilerden aile olmalarını istediğin için senden nefret ediyorum . Ama suçlu sende değilsin . Suçlu kim sahi ? İnan bilmiyorum . Belkide herşeyin başlamasına sebebiyet olan 15 yaşımdır .

Daha fazla dayanamıyarak şeffaf dosyanın mavi kapagini örttüm . Kalbimde oluşan derin sızıyı görmezden gelemiyorum . Kendime karşı bu kadar acımasız olmak zorunda değilim . Ama hak ettim . Fazlasıyla hemde . Derin derin nefesler alıp verdim . Kalbimdeki sızı , boğazimdaki yumru gitsin istedim . Nefes alamadığımı hissettiğimde , dosyayı piskoloji hocasını masasına koyup dersi terk ettim . O an için arkamdan bağıran hoca bile umrumda olmamıştı . Arabama binip gide bileceğim tek yerin yolunu tuttum .