"ဗုန်းးးးးး"
"အဲ့တာတွေကဘာတွေလဲ ဒီလိုအသုံးမကျတာတွေတင်ပြဖို့ မင်းရဲ့အချိန်တွေကိုအကုန်ခံနေတာလား"
စားပွဲပေါ်ပစ်တင်လိုက်တဲ့ဖိုင်တွဲကြောင့် အားလုံးခေါင်းမမော့ရဲကြ။တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ Meeting Roomက သူ့ဒေါသတွေကိုသာ ပိုတိုးလာစေသည်။
"နောက်တစ်ပါတ်မှာ ပိုကောင်းတဲ့ရလာဒ်ကိုလိုချင်တယ် မလုပ်နိုင်ဘူးထင်ရင် အကုန်ထွက်ကြ"
ပြောရင်းထိုအခန်းမှထွက်လာခဲ့တော့ ကျောက်စက်ကနောက်မှပါလာသည်။ခြေလှမ်းကျယ်ကြီးတွေနောက် အပြေးအလွှားလိုက်နေသူက သူ့ဒေါသကိုသိ၍ ဘာမှပြောမလာ။
အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ အပေါ် Coatကိုချွတ်ကာ Sofaထက်ပစ်တင်ပစ်သည်။လူပါဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း Shirtအင်္ကျီကြယ်သီးအပေါ်နှစ်လုံးဖြုတ်ပစ်လိုက်မှ စိတ်ကျဥ်းကြပ်မှုကအနည်းငယ်သက်သာသွားသည်။
"ကိုCean စားချင်တာတစ်ခုခုရှိလား နေ့လည်စာမစားရသေးဘူးမှတ်လား"
"ဘာမှမစားချင်ဘူး ခဏနေHorizon ဆီသွားမှာ သူနဲ့စားလိုက်မယ်"
"ညနေ Dinnerကိုရော ကိုCeanတက်ဖြစ်မှာလား"
"မတက်ဖြစ်လောက်ဘူး ငါ့အစားမင်းပဲသွားလိုက်တော့ ငါသွားစရာရှိသေးလို့ "
"ဟုတ်ကဲ့ အဲ့တာဆို ကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော်"
"OK"
တစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့တဲ့အခန်းထဲ တိတ်ဆိတ်ခြင်းတွေသာ ပြည့်နှက်နေသည်။တိတ်ဆိတ်မှုဆိုတာ အတွေးများစေဖို့အတွက် တွန်းအားတွေပါပဲ။
စိတ်ထဲအလိုမကျခြင်းတွေက ဘာကိုဘယ်လိုဖြစ်စေချင်နေသည်မသိ။အိပ်ယာထတဲ့အချိန်မှစကာ အိပ်ယာဝင်ချိန်အထိ သူ့စိတ်ထဲတစ်ခုခုလိုအပ်နေသလိုမျိုး။
ဖုန်းထဲရှိခဲ့ဖူးသည့်နံပါတ်ဟောင်းလေးတစ်ခုကတောင် အမည်မသိဒဏ်ရာတစ်ခုလို။အမည်မတပ်ထားမိတဲ့ ထိုဂဏာန်းလေးတွေ စိတ်ထဲမှာစွဲထင်နေတာ သူဉာဏ်သိပ်ကောင်းလို့ဖြစ်မှာ။
အပြင်ဘက်ရာသီဥတုကသိပ်ပူနေမှာ။ Airconခန်းထဲထိုင်နေတဲ့ သူရင်တွေပူနေတာသာကြည့်။နွေရာသီနဲ့အတူ အရည်တွေပျော်ကျခမန်း။
DU LÄSER
OCEAN (or)သမုဒ္ဒရာပိုင်တဲ့လခြမ်းငယ်ငယ် OCEAN (or)သမုဒၵရာပိုင္တဲ့လျခမ္းငယ္ငယ္
Övernaturligtမင်းကိုပိုင်ဆိုင်ခွင့်နဲ့ပတ်သပ်လာရင် ကံကြမ္မာကိုတောင်စိန်ခေါ်ပစ်မယ်ငယ်ငယ်
