ETERNAL

Arkadaş

   Genç kadın gecenin bir yarısında çalan telefonuyla beraber elindeki kitabını bir kenara bıraktı. Gördüğü isimle beraber hızla telefonu açıp kulağına götürürken duyduğu hıçkırık sesi ile afalladı kısa bir an. "Ghost? Neyin var?" dedi endişe dolu bir sesle. 

   Sessizliğin ardından genç adamın boğuk sesi duyuldu. "Çok kötüyüm Elisa. Lütfen gel..." derken yuvarlayarak söylediği kelimeler sarhoş olduğunu belli ediyordu. Ghost alkol kullanmazdı ki. Elisa hızla ayaklanırken "Geliyorum, evde misin?" dediğinde genç adam onu onayladı. 

   Telefon kapanırken arabasına atlamasıyla kısa sürede kendini genç adamın kapısında bulmuştu. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu ama onun yanında olmalıydı. Kapıyı açtığında her zamanki gibi yüzünde maskesiyle Ghost karşıladı onu. Kahve gözleri ağlamaktan ya da aşırı dozda alkolden dolayı olsa gerek kıpkırmızı olmuştu. 

   Elisa içeriye adımladığı anda kendini genç adamın kollarının arasında buldu. Ellerini refleks olarak göğsüne yaslarken ilk kez yaşadığı bu durumdan ötürü ne yapacağını şaşırmıştı. Kendine gelince destek olmak istercesine elleriyle sırtını sıvazladı. "Gel hadi. Ne olduğunu anlatmak ister misin?" derken salona doğru ilerledi elini bırakmadan. Salonda gördüğü içki şişeleri ile ayıplarcasına ona baktı omzumun üstünden. Ayıldığında kesinlikle ona fazlasıyla kızacaktı. 

   Ghost boş gözlerle karşısındaki kadına bakarken sessiz kaldı bir süre. İçindeki her şey dolup taşıyordu ve artık duvarlara anlatmaktan yorulmuştu. Alkolün etkisinde olan zihnini kontrol edemiyordu ve onu anlayan, değer verdiği tek bir kişi vardı; Elisa. Elisa yargılamazdı onu, diğerleri gibi acıyarak bakmazdı gözlerine, anlardı. Yorgun bedenini koltuğun yanına bırakırken sırtını yasladı bacaklarını uzatarak. Derin bir nefes alıp verdi. 

   "Yoruldum..." derken ilk kez sert çıkmıyordu sesi, küçük bir çocuk gibi masumdu sanki bu sefer. Genç kadın onu durdurmak istemiyordu, anlatmak istediği şeyler vardı belli ki ve alkollü olmasa yüksek ihtimalle asla bahsetmeyecekti bunlardan. O yüzden sessizce gözlerini izlemeye devam etti. 

  Ghost bir anda kadına dönerken elini tuttu sıkıca. "Bana söz vermeni istiyorum Elisa. Burada konuşulanlar burada kalacak." dediğinde genç kadın onaylar şekilde başını salladı. "Bana güvenebilirsin." dediğinde fazla üstelemedi genç adam. 

   Kahve gözleri boş duvarı seyrederken iç çekti. "İliklerime kadar yük doluyum ben; kor gibi yanan, kül gibi sönen yükler. Altında eziliyor, nefes alamıyorum. Azad edilmeyi bekleyen köleyim. Oysa özgürlük bana bulutlar kadar uzak. Oysa ben ayağa kalkamayacak kadar yorgunum." derken birine anlatır gibi değildi bunları, sadece içini dökmeye çalışıyordu ama Elisa hiçbir şey bilmiyordu, anlamıyordu bu nedenden ötürü. İnce, uzun parmakları genç adamın elinin üstünde gezdi narin dokunuşlarla. "Hadi..." diye fısıldadı destek olmak istercesine. 

   Ghost bakışlarını ela gözlere çevirdi, sanırım en başından başlaması gerekliydi. Ondan öncesinde aralarındaki duvarı yıkmalıydı. Yüzündeki maskeyi beklenmedik bir anda çıkartırken kemikli yüzü ortaya çıkmıştı. Kumral saçları dağınık bir vaziyette dururken ilk göze çarpan şey ise yanağındaki yara iziydi. Parçalanmış olduğu belliydi, bıçak ya da bir şarapnel parçasından kaynaklı olmalıydı yüksek ihtimalle ama genç kadın bunun nasıl olduğunu öğrenmek istemiyordu, acısını hayal bile edemiyordu. Ghost gözlerine baktı endişeyle. Elisa onunla dalga geçer ya da korkar mıydı? Gözlerini izlerken ise ela gözlerde sadece endişe görmüştü. 

   "Bu hikayeyi ilk kez anlatacağım, saçmalarsam özür dilerim." dedikten sonra derin bir nefes alıp anlatmaya başladı. "Her şey karanlığın içinde başladı. Annem hasta bir kadındı, korkak bir abim ve... Sanırım doğru kelime şu olacak; sadist bir babam vardı." derken dişlerinin arasından güldü sinirle. Genç kadın dikkatle onu izlerken bir tepki vermiyor, onu durdurmaya veya bölmeye çalışmıyordu.