𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝐓𝐖𝐄𝐍𝐓𝐘 𝐄𝐈𝐆𝐇𝐓
❛ ━━━━━━･≛･━━━━━━ ❜
“Hubby, let's daan muna sa house. Let's hatid Kuya Yvo and the kids there before we diretso sa hospital,” sabi ni Chavah sa asawa. Napalingon ako sa kanya. Ang kabang naramdaman ko kanina nang sabihin niyang dying na si Pablo ay mas lumala. Hindi rin mawala-wala sa isipan ko kanina ang mga sinabi niya. Mas lalo akong nasaktan sa nalamang ginawa ni Luna. Sobrang stupid ko nga talaga, “Hindi allowed ang baby sa hospital, because they are not sick,” saad niya.
Nalingon ko si Paulina at Polly. Naglalaro sila sa laruan ng mga anak ni Chavah na nasa kotse, ibinigay iyon ni Chavah sa kanila kanina nang makasakay kami.
They look exactly like Luna, from the eyes, nose and face.
Napansin siguro nila akong nakatingin sa kanila kaya tumingala sila sa akin. “Qué es eso, mamá?” sabay nilang tanong at matamis na ngumiti. Ano 'yon, mama?
“Mama will go to the hospital you will stay with Tito Yvo for a while, okay?” I told them. Sabay naman silang tumango.
“Bueno! Pero por favor dile a Tito que sonríe a menudo!” ani ni Polly at humagikhik. Okay, pero pakisabi kay Tito ngumiti ng madalas.
“She like menudo? OMG! You're hungry baby?” bulalas ni Chavah.
Nagtawanan naman ang dalawang bata at sabay na umiling. “No, tía.” sabay nilang sambit.
"Oh my bad, I thought you want to eat menudo.” nakangiwing ani ni Chavah. “What they mean about menudo by the way?” tanong ni Chavah sa akin.
“They want me to smile often,” si Kuya na ang tumugon.
“Oh! How cute, witches! But anyway, you should learn how to speak Tagalog because you are now in the Philippines.” kausap ni Chavah sa dalawa.
Naghagikhikan naman ang dalawa sabay nag-high five. “Marunong po kaming magtagalog!” anunsyo nila nang humarap sila kay Chavah.
“Oh my God you're so cute!” hindi makapaniwalang bulalas ni Chavah. Maya-maya lang ay kinurot na niya ang matatambok na pisngi ng dalawa at pinanggigilan. Napanguso naman ang mga ito, ayaw na ayaw nilang may pumipisil sa matambok nilang pisngi pero siguro dahil si Chavah ang gumawa nun sa kanila ay tanging pagnguso na lang ang nagawa nila.
Matatalinong bata si Paulina at Polly, they can speak 5 languages, filipino, english, Japanese, Korean and spanish. 2 years old pa lang sila pero ang tuwid na nilang magsalita. They can also read and write, even draw. Sa akin nila namana ang pagkahilig sa drawing, kaya may sarili-sarili silang iPad na pinagdra-drawingan nila. Natutunan nila ang pagsasalita ng Korean at Japanese sa kakanood nila ng mga palabas ng Korea at japan, samantalang ang spanish, english at tagalog ay ang ginagamit namin kapag kinakausap namin sila.
Nang makarating sa bahay nina Chavah at Felip ay hindi ko mapigilang mamangha dahil tila iyon palasyo sa sobrang laki. Nasa loob pa rin iyon ng Francos Village pero iyon na ata ang pinakamalaki sa lahat ng bahay sa village.
Bumaba na muna kami saglit para ihatid ang mga bata sa loob ng bahay. Pero pagpasok namin sa bahay ay halos magulat ako sa dami ng batang naglalaro, may dalawa pang ginawang slide ang barandelya ng hagdan, at may isang nakalambitin sa may bintana, may isang nasa ibabaw ng malaking aparador. At may isang matabang bata ang kumakain ng burger sa pang-isahang sofa katabi nito ang isang napalalaking ahas. Shit! Sinusubuan pa nito iyon.
“Oh my God! Look at them Polly they look like a clones!” bulalas ni Paulina nang makita ang mga batang babaeng magkamukhang-magkamukha. At doon ko pa lang iyon napansin.
