GİNGER - gxg

13

Yorum yaparsanız çok sevinirim.♡

Hayat gerçekten çok garip birşeydi. Yıllardır beraber olduğum, aynı evde yaşadığım kişiyle belki de ilk defa böyle oturup beraber yaşadığımız şeyleri konuşmuştuk. Hani derler ya film şeridi gibi geçti gözümden, tam da öyle olmuştu işte. Sanki bir daha birbirimizi asla göremeyecek gibi konuşmuştuk. Sanki birimiz taşınmıyor da ölüyor gibi. Helin de aklın da bir sürü şey kurmuş, nasıl beni üzmeden gidebileceği hakkın da söylemeyi bile tercih etmemiş . Aramızı açmayı denemiş belki ondan soğursam umursamam üzülmem diye, bir de kızılla takıldığım için de ona kapılıp onu unutacağımı düşünmüş. Bu hem onun işine gelmiş hem de oturup ağlamış. Dün gelen bir kız için onu unutacağımı düşünmüş. Böyle bir şey büyük şerefsizlik olurdu, benim için ailesini bırakıp yanıma gelmiş insanı yıllardır yanım da olan tek kişiyi bir aşk için unutmak. Bu Helinle kızılı karşılaştırma gibi bir duruma gelmişti, ama asla böyle bir şey değildi. İkisinin yeri çok ayrıydı, biri hayatta sahip olduğum tek kardeş, tek dost . Diğeri aşık olduğum kişiydi.

Helin gidince onu unutmayacaktım ya da o beni unutmayacaktı. Bir daha asla birbirimizi görmeyecek değildik. Sürekli telefonla konuşmaya söz vermiştik hatta, ama buluşma konusu biraz zordu. Yurt dışına taşınıyorardı. Benim yurt dışına gidebilme  ihtimalimi de düşünürsek de o gelmediği sürece imkansızdı.

Son katladığım kıyafeti Heline uzattım. Yaklaşık 1 saat olmuştu eve geleli, eşyalarını topluyorduk Helinin.

"Yeni okulun da benim gibisini bulamazsın haberin olsun."

Benim dalgasına gülerek söylediğim şey onu yine duygulandırmıştı. Hafiften bir gülümseme olsa bile sonunda kafasını eğmişti.

"Ağla diye mi söyledik kızım ya."

"Of çok özlicem ben seni."

Tam sarılacakken kapı çalmıştı. İkimizde birbirimize kimin gelmiş olabileceğini düşünerek baktık.

"Belki annemdir?"

"Bakayım ben"

Ayağa kalktığım da arkamdan oda kalkmıştı. Birlikte kapıya gittik, biz gidene kadar 2-3 kez daha çalmıştı zil. Kızıl, kızılım daynamayıp beni görmeye gelmiş yine. Zilin çalışından anlamalıydım onun olduğunu. Sabırsızım benim. Ortamda garip üçlü bir bakışma dönmüştü. Bakışmayı bölerek konuştum.

"Gel içeri."

İçeri girdiğin de odağı hala Helindeydi.

"Sen neden ağladın?"

"Seni ilgilendirmez."

Ah be Helin kızı terslemeseydin iyiydi.

"Pardon, Azra'yı merak etmiştim ben okuldan gidince."

Ben onun da çıkışmasını beklemiştim ama çok nazikti. Benim bile kalbimi sızlatmıştı şuan.

Yemek istiyordum şuan onu.

"İşim çıktı, önemli bir şey yok canım."

Ortamı yumuşatabilecek tek kişi bendim, başka da çarem yoktu zaten.

Helin sessizce gitmişti, arkamdan. Normalde o da böyle sert davranmazdı ağladığı için yapmıştı .

"Arkadaşın çok kötü."

Dudak büzdüğünde içimde birşeylerin eridiğini hissettim. Anlık duygularımla elim yanağına gitmişti. Yaptığımı sonradan farketmiştim ama rolüde bozmadım. Yanağını okşayarak cevapladım.

"Normal de böyle yapmaz, anlatırım sonra. "

"Önemli olmayan işin o muydu?"

"Helin söylememi istemez diye öyle dedim. "