Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 2

Lachend loop ik samen met mijn vriendin Nora door het centrum van Amsterdam heen. We lachen zo hard dat we zelfs raar worden aangekeken door mensen rondom ons, maar ach, dat deert ons niet echt. Na nog langs heel wat winkels langs te zijn geweest hebben we er genoeg van gekregen en gaan we samen ergens een drankje doen om de dag daarmee af te sluiten. Het begint al immers donker te worden.

'Oh, mijn broer staat al klaar om me te komen ophalen. Weet je zeker dat je niet meewilt? Hij kan je best afzetten bij jouw thuis hoor,' zegt ze als ze haar lege glas op tafel heeft gezet, terwijl ze naar haar telefoon kijkt. Ik schud mijn hoofd. 'Nee dankje, Rayan zou me als het goed is komen ophalen,' knik ik kort glimlachend.

Ze kijkt me even lang aan. 'Oké.' Ze geeft me een stevige knuffel en beide moeten we even lachen als we elkaar wat onhandig vasthouden door de berg tassen die in de weg staan. 'Ik spreek je op app, ik houd van je!' roept ze met een kus gebaartje naar me toe, terwijl ze holt naar de afgesproken plaats waar haar broer staat.

Ik grinnik en zwaai haar uit. Ik vis mijn telefoon uit mijn broekzak en bel naar het nummer van mijn broer. Klote is dat, autopech hebben waardoor je steeds van iemand afhankelijk moet zijn. Ik heb er echt helemaal geen zin in, maar goed. Ik frons als hij na een paar keer bellen nog steeds niet opneemt en zucht diep. Heb ik dit weer. Hij heeft me nog zo beloofd in de ochtend dat hij me zou komen ophalen. Wat kan ik ook eigenlijk anders van hem verwachten, ik had het moeten zien aankomen.

Zuchtend neem ik plaats op een bankje en kijk ik naar de lucht. Het is al aardig donker wat me toch ergens niet lekker zit. Stel dat er wat zou gebeuren? Niemand die me dan bijvoorbeeld hoort? Ik schud die gedachtes snel uit mijn hoofd. Nee Meryam, niet zo denken. Kop op.

Na een minuutje of vijf voel ik mijn telefoon trillen, waarna ik hem snel uit mijn broekzak haal. Tot mijn grote opluchting staat er op het schermpje de naam Rayan en neem ik direct op. Zijn de wonders dan toch nog niet de wereld uit? 'Waar ben je?' vraag ik meteen en ril even tussendoor van de kou. 'W-Waar heb je het over?' Hij lacht hard.

'Ben je dronken?' vraag ik ongelovig en ik hoor hem alleen maar nog meer lachen. 'Rayan, antwoorden. Ben je dronken?' sis ik boos. Na dat zijn gelach het enige geluid is dat uit mijn telefoon komt zucht ik geïrriteerd. Ja dus.

'Hoeveel heb je op Rayan?' vraag ik geïrriteerd. Ik kan hier zo niet tegen hè. Hij heeft mij en mijn moeder beloofd nooit meer aan de drank te zitten, maar keer op keer flikt hij het weer. 'Misschien een glas of drie, of meer,' hoor ik hem opnieuw lachend zeggen, en dat, dat dat is voor mij de druppel. Ik hang meteen op en kijk nors voor me uit.

En hoe ga ik hier weg raken? Het is doodstil op straat, er is geen ziel te bekennen. Ik sta dan maar op en loop langs een paar steegjes, zoekend naar een bushalte of iets. Zonder succes. 'Nee!' gil ik boos. Ik sla snel een hand voor mijn mond nadat ik wat geluid vanachter me heb gehoord. Slimme zet hoor, Meryam.

Ik begin snel door te lopen en zet het uiteindelijk op een rennen als ik gelach van mannen hoor die duidelijk dronken zijn. Een angstig gevoel begint zich te nestelen in mijn buik en even blijf ik staan als ik weer allemaal beelden van vijf jaar geleden voor mijn ogen zie flitsen. Ik knijp mijn ogen stevig dicht en schud hevig met mijn hoofd. Niet aan denken nu. Gewoon niet aan denken.

Ik begin weer te rennen en ga op een gegeven moment uitgeput tegen een muurtje staan. Ik voel mijn hart bonken in mijn keel en sluit kort mijn ogen. Geschrokken slaak ik een gil als ik ineens met een ruk wordt vastgepakt en bruut naar boven wordt gesleurd. Hard word ik een aantal keer tegen hetzelfde muurtje aangeduwd, wat me een aantal keer pijnlijk laat kreunen.

'Auw!' jammer ik van de pijn. De man tegenover me kijkt me sluw aan, waarna er een grote grijns op zijn gezicht verschijnt. Ik slik hevig en besef eigenlijk nu echt pas dat ik me in groot gevaar verkeer. Gillend probeer ik me van hem los te rukken, hem te schoppen en te slaan waar ik maar kan, maar het lijkt helemaal geen effect op te leveren. Integendeel, hij geniet er juist van.