A Egypte story

The news

Ik zat samen met mijn zus Evi op de bank het nieuws te kijken. 'Zet hem eens wat harder' zei ze toen. Ik vroeg aan haar waarom ze naar het saaie nieuws wilde kijken. ' Er is iets gebeurd, doe nou maar!' Schreeuwde ze alsof ze een hartaanval kreeg. Ik zette hem harder en ondertussen keek ik haar raar aan. Tv: ' in Egypte is er een piramide met mummies gevonden, maar het blijkt dat hij is verdwenen met een paar van onze verslaggevers er in. We zijn er erg van ge....'toen kwamen mijn vader en mijn moeder opeens keihard naar binnen gestormd. ' we gaan met zijn vieren naar Egypte' riepen ze in koor uit. Bij het woord Egypte deed evi de tv opeens heel snel uit. ' vinden jullie dat een goed plan?' .Vroeg moeder toen. Ik en evi keken elkaar aan. Evi stak haar duim omhoog en deed daarna de dab. Ik dacht, ze heeft vast een plan bedacht of zo, dus deed ik het hetzelfde. Toen papa en mama de kamer uit liepen, vertelde evi haar plan: ' dit is onze kans om een keer op te vallen, wij mogen altijd het hotel uitzoeken toch? ' ik dacht ' ja dat mogen we' ' nou, dan zoeken we op internet een hotel die dichtbij de plek van de piramide ligt. En dan vragen we of we even buiten mogen spelen, eb dan gaan we naar de plek toe.' Ik vond het een goed idee en ging akkoord .

De volgende dag gingen we meer informatie opzoeken over de vermiste verslaggevers en de piramide. ' we weten in ieder geval nu de namen, Peter Visser en Jolanda van der Plas'. 'En we hebben ook een kopie van hun vingerafdrukken uitgeprint'. 'En een foto van Peter en Jolanda.' 'oké, en nu het hotel nog.' Oké, toen hadden we een hotel genaamd Mlespepi gevonden.

'Spullen inpakken' riep mijn vader toen 2 weken later. Ik en evi hadden eerst bijde een eigen kamer, maar nu is de muur tussen onze kamers er uit gesloopt zodat we samen 1 kamer hebben. ' wat zullen we meenemen?' Vroeg evi aan mij met een blije stem. 'Geen idee' zij ik tegen haar. Ze vroeg of ik het niet leuk vond dat we naar Egypte gingen. ' tuurlijk vind ik het leuk, ik ben alleen een beetje zenuwachtig.' ' dat hoeft niet hoor, ik ben bij je' zei ze terug alsof ik het zieligste meisje ter wereld was.