"Kyra? kyra word wakker!"
huh? kyra doet haar ogen open
"we zijn er! kom, pak je koffer en loop maar mee"
"oh, oké," kyra pakt haar koffer en loopt achter haar ouders aan.
"hey! wat grappig, kijk, hier ligt een foldertje van ons hotel!" haar moeder pakt het foldertje uit de kast en bladert wat
kyra zet haar koffer neer en kijkt mee. ondertussen rijdt er een vrouw met een kinderwagen langs de familie, met een kind in de wagen.
"dat foldertje is niks anders dan de foto's op de site, dus we hebben het al gezien."
kyra's moeder legt het boekje terug. kyra wil haar koffer pakken, maar ziet hem nergens.
"huh? ik had hem toch....." plotseling ziet ze haar koffer. een klein kind in een kinderwagen heeft hem gepakt. de moeder heeft kennelijk niks door en loopt verder. kyra rent achter de vrouw en de wagen aan. "MEVROUW!!! WACHT!" de vrouw draait zich om. "ja? wat is er?" kyra is buiten adem. "uw...kind..heeft...mijn.koffer."
de vrouw kijkt in de wagen en ziet inderdaad een koffer. "Jason! dat mag niet! sorry, ik lette niet op. " "oh dat maakt niet uit, dat deed ik ook niet" de vrouw lacht en geeft de koffer terug. "bedankt!" kyra rent terug naar de folderkast."oké ik ben er weer!" kyra kijkt om zich heen maar ziet haar ouders nergens. "pap? mam? waar zijn jullie? " door de drukte op het vliegveld kan kyra niet veel zien. ze loopt naar een man met tattoos over zijn hele arm. "sorry meneer, maar heeft u mijn ouders gezien?" "nee sorry. maar ik weet niet wie je ouders zijn." nou, mijn moeder heeft een blauwe blou.." er klinkt een omroepgeluid, "vlucht 295 is klaar voor vertrek, alle passagiers aan boord alstublieft," "sorry meisje, maar dat is mijn vlucht. misschien zijn ze in het café?" zegt de man en hij loopt snel weg. "natuurlijk! het café!" kyra kijkt om zich heen en ziet het bord van het café. ze rent ernaartoe.
