Element Koruyucuları

Kaçış

Medya:Luna

Hayat... Hayat çok mu zor? Yoksa insanlar mı hayatı zorlaştırıyor?

Peki şans. Onun ne zoru var? Niye her seferde hevesimi boğazıma diziyor.

Arkamda duyduğum sesle yutkundum. İsteksizce arkamı döndüm. Alex,Kral Roy,Korumalar ve Uleyna.

Kral Roy'un gözlerinden ateş fışkırıyordu. Bana baktı " Biz o ankaları kaç ayda ve hangi zorlukta yakaladık biliyor musun?"

Banane. Umrumda mı? O hayvancıkları öyle bırakamazdım.

"Korumalar! Bu kızı 6-A nezaretine atın."

Bu cümle Kral Roy denen heriften mi çıktı?

Kollarımdan tutan korumalardan kurtulmak için balık gibi çırpınıyordum. Ama boşa...

Güçlerim olmadan bu kadar mı? Çaresizim. Ben mi birini öldürücem? Önce kendi kıçımı kurtarıyım, öldürmeyi istemem.

Sonunda karanlık ve soğuk nezarete atılmıştım. Kendimi kedi yavrusu gibi hissettim. Beni en çok kıran onun.. Alex'in buna izin vermesiydi. Bilemiyorum ama ona güveniyordum. Aşk gibi değil sanki o... o benim ailevi bişeyimmiş gibi geliyor. Buda ona güvenmemi sağlıyor.

Beni bir damgalamadıkları kaldı. Soğuk vücudumu esir alırken gözlerimi kapattım ve sonsuz karanlığa bıraktım kendimi.

John ağızından:

Sabah uyandığımda esneyerek perdeleri açtım. Dışarıyı izlerken pencerenin dibinden geçen kuşlarla hızla geri çekilip yere düştüm.

  Utan John, bu yaşta dengeni kaybediyon. Beyinciği bozuk.

Bunlar.... mavi ışık ankalarıydı.

Bunları kim çıkarmıştı. İçimden bi ses bunda Catrin'in parmağı olduğunu söylüyordu.

  Ve ateşciller bu olaya çok kızmış olmalıydı. Üzerimi değiştirip hızla dışarı çıktım. Alarmlar çalmaya başlamıştı.

Dışarıda saraya doğru koşarken ormanda bir çift mavi göz görünce duraksadım.

Luna...Şu anda ormandan bana bakıyordu. Ormana ilerledim.

Sanki gelmemi bekliyormuş gibi arkasına döndü ve  ilerledi. Ormana bende girdiğimde, onu takip ettim. Mavi pulları parlıyordu. Sonunda durduğunda bende durdum. Zihnimden konuşmaya başladı.

-Ruhumun derinliklerini sanki yerin altına gömmüşler gibi hissediyorum. Neler oluyor Johnn.

   John'u hem uzatarak hem de farklı bir ezgiyle söyledi.
Tam ağızımı açmıştım ki bu sefer ormandan Luta'lar geldi. Luta ,Luna'a baktı ve:

-Bakıyorum kuşlarını kurtarmışsın. Catrin'i bu pis işine alet etmediğini umuyorum.
       
     Luna altta kalmayarak konuştu:

-Sahibimi tehlikeye atmak mı? Beni kendinlen mi karıştırıyorsun. Ben senin gibi iki yüzlü değilim seni it.

   Oooo. Konuşma hararetleniyor. Luna lafı soktu. Bakalım Luta altta kalıcak mı?

  Bekle... Luta üste kaldı. Çünkü şu anda Luna ile birbirine saldırıyorlar.

  Luna mavi ateşi kullanınca Luta acıyla inledi. Luta'da.. o sarı şey ne? Ne kadar cahilim. Artık her neyse Luna' ya karşılık verdi.

  Eğer biraz daha devam ederseler sarayı başımıza topluyacaklar.

Elimde oluşturduğum hayvan sakinleştirme büyüsü ile onları ayırdım.