Om 3 uur 's nachts schiet ik wakker. ik hijg en ben bang.
ik kijk naar mijn armen, allemaal rode strepen, stuk of 150. Weer een nacht dat ik wakkerschiet van een nachtmerrie.ik neem een stuk glas en zet het op mijn polsen ik begin te snijden niemand kan me horen. ik voel hoe het bloed zachtjes van mijn arm druppelt.
Het gevoel, is fijn.
ik veeg het bloed weg en val weer in slaap.
6.00 "tuut tuut tuut tuut" mijn wekker.
'tfoe' zeg ik en druk de wekker af.
ik beweeg mijn armen en voel de pijn.
ik maak een vuist en sla op mijn andere arm, ik blijf slaan en slaan en slaan.
Na een paar minuten stop ik en stap uit mijn bed.
We zijn vrijdag 'shit, vandaag zwemmen' vloek ik.
ik ga naar de badkamer en trek mijn kleren uit.
ik zie de krassen op mijn armen en zucht.
'Ze zouden eens moeten weten dat het hun schuld is' zeg ik.
als ik klaar ben neem ik mijn boekentas en ga naar de deur om naar beneden te gaan.
ik zucht en hoor dat er weer ruzie is
'godverdomme laat mij alleen, ik haat u'
de woorden van mijn zus.
ik doe snel de deur open voor mijn vader kan reageren.
maar toch reageert hij.
hij neemt het mes en gaat ermee naar zijn keel.
met een tijgersprong spring ik naar mijn vader en neem het mes vast.
hij nijpt in mijn armen en doet me pijn.
mijn zus loopt huilend weg, ze neemt haar fiets en fietst naar school.
mijn vader verovert me en duwt me tegen de muur hij zet het mes op mijn keel.
'doe het dan' zeg ik uitdagend.
hij smijt het mes op tafel en geef me dan een klap.
Verbijsterd blijf ik staan.
ik neem mijn vest en wil naar beneden rennen.
maar mijn vader pakt mijn arm.
hij trekt me tegen zich aan.
dan duwt hij me op de grond en begint me te slaan en te schoppen.
mijn hond komt naar me toe.
mijn vader wil me hond slaan en ik schop mijn vader.
hij grijpt naar me, maar ik draai me langs de andere kant.
ik sta recht en ontwijk elke slag.
ik ren weg, naar mijn fiets.
hij schreeuwt nog iets, maar ik weet niet wat.
eenmaal aangekomen op school komen mijn beste vriendinnen, latisha, anna & mia.
latisha knuffelt me, ik barst in tranen uit.
'wat is er?' vraagt anna bezorgt.
'niets' lieg ik.
'Caro, je bent aan het wenen en dan zeg je dat er niets is!' zegt mia.
de bel gaat.
'eindelijk' zeg ik stil.
2 uur wiskunde.
Mvr an opent de deur en iedereen gaat naar binnen, maar mij houdt ze tegen.
'Caro, is er iets?'
'Nee mevrouw, helemaal niets, alleen een beetje moe.'
ze knikt en leid me naar binnen.
ik ga naar binnen en ga zitten op mijn plaats.
ik realiseer me dat we moeten recht staan en sta weer recht.
bezorgt kijkt mevrouw naar mij.
'ga maar zitten' zegt ze uiteindelijk.
ik haal mijn map uit en zie dat mijn mouw aan mijn boekentas blijft hangen, mevrouw kijkt naar mijn arm, ik laat mijn map vallen en doe mijn mouw naar beneden.
iedereen kijkt naar me.
ik kleur rood.
tussen de 2 lesuren krijgen we even pauze.
mevrouw gaat naar buiten en ik zie haar praten met onze leerlingebegeleidster.
mevrouw komt in de deur opening en vraagt of ik even wil komen.
slenterend stap ik naar buiten.
'Caro, we moeten eens praten he' zegt Mvr tamara , leerlingebegeleidster.
'waarover?' vraag ik niet begrijpend al weet ik precies waarover.
'ik heb de sneden op je armen gezien' springt plots Mvr an in
ik klap dicht en zwijg.
ik zie Mvr lisa naar bovenkomen. een toffe lerares van vorig jaar, nu heb ik haar jammer genoeg niet meer.
ze knikt vriendelijk en blijft dan staan.
ze kijkt ikmn mijn ogen en vraagt: 'hey, Caro, gaat het?'
ik kijk in haar ogen en kijk dan naar mijn armen.
ze neemt mijn linkerarm en doet mijn mouw naar boven.
ik wil hem wegtrekken, maar ik kan niets doen.
de sneden op mijn armen worden zichtbaar, er staan strepen op, mijn arm was beklad zoals je gewoon met balpen wat zou kladderen op papier.
alle 4 waren we stil.
en ook alle 4 geschrokken, wel ik was eigenlijk niet geschrokken alleen, nee ik had geen gevoel.
ik raap mijn moed bijeen en doe mijn mouw terug naar beneden.
ik trek mijn mouwen boven mijn handen.
Mvr tamara neemt mijn andere arm en doet ook die mouw naar boven, hetzelfde als de andere arm.
we zwijgen.
na een paar minuten doe ik mijn mouw naar beneden en ren van de trap. Ik ren naar de brug, ik spring en alles word zwart...
denk ik, billie , de zoon van mvr tamara en een klasgenoot was me gevolgd en trekt me van de brug.
hij kijkt in mijn ogen en ziet de angst.
samen lopen we van de brug, die vlak naast mijn school staat.
we zien onze klasgenoten en mvr an, Mvr tamara en Mvr lisa.
onze klasgenoten zijn aan het roddelen.
stiekem neem ik een glas stuk uit mijn broekzak en maak een vuist.
billie merkt het op en neemt mijn hand, hij doet het open en neemt het glas stuk, en loopt verder.
ik blijf staan.
hij keert terug en neemt me mee.
ik hoor onze klasgenoten lachen.
billie kijkt me aan en zijn ogen zeggen dat ik niet moet bang zijn.
'JULLIE MOGEN OPHOUDEN MET LACHEN! WAT ZIJN JULLIE VOOR MENSEN, ER WIL IEMAND VAN DE BRUG SPRINGEN EN JULLIE LACHEN HAAR UIT!!' schreeuwt billie.
stilte...
iedereen zwijgt.
ik kijk naar billie en zwarte stippen verschijnen voor mijn ogen.
ik val en voel nog net hoe billie me opvangt.
