ölmeye eğilimli yaşamlar (Tamamlandı)

hayat gibi

Konuşuyorum.
Etrafımda onca insan
beni anlıyorlar mı bilmiyorum,işin aslı pek de umursamıyorum
ama konuşuyorum.
Bazen kendimi anlatıyorum saatlerce.
Bazen seni,bizi...
Bazen de susuyorum.
Susunca anlarlar sanıyorum,olmuyor.
Hüzünde kayboluyorum.
İçimdeki yalnızlık gün geçtikçe büyüyor.
Senden bi kırıntı kaldı geriye sadece
uzanıp almaya çalışıyorum seni,beceremiyorum
Ellerimi uzatsam tutacak kadar yakın geliyosun bana
ama yetişemeyecek kadar da uzaktasın.
Garipsiyorum.
Sokağa atıyorum kendimi.
Gece yarısına bile aldırmıyorum
yürüyorum.
Eskiden tanıdık bu şehre şimdi yabancı gibi bakıyorum.
O da unutmuş beni belli
kabullenemiyor artık.
Hissizliğim damlıyor geceye,
içine çekiyor beni yudum yudum umutsuzluk.
Karşı koyamıyorum.
Kaybettiğim birçok şey gibi kendimi de kaybediyorum.
Akıp giderken gölgesi oluyorum,peşinden sürükleniyorum
yoruluyorum,daralıyorum zamanla
idare edemiyorum
Kasvetle,
söylemediklerimle
ya da söyleyemediklerimle dibe çöküyorum.
Vedasız bırakıyorum bu geceyi,bu şehri.
İşin aslı pek de umursamıyolar
hayat gibi.