Men in Tux 1 : Falling For Mr Cruel (Wattys 2018 Winner)

PROLOGUE

♥

WATTYS 2018 WINNER (THE HEARTBREAKERS CATEGORY)

STORY INSPIRED BY LIFE'S WAVES / KLUEEN CHEEVIT

================================

PINAGMAMASDAN si Abegail ng asawang si Daniel De Marco na maluwang ang pagkakangiti. Katatapos lang siyang ayusan ng makeup artist. She was wearing an evening dress na disenyo pa ng isang sikat na fashion designer sa Amerika. It was their fifteenth wedding anniversary.

For the past fourteen years, madalas ay out of the country ang treat ni Daniel tuwing anniversary nila. This time, nagdesisyon ito na i-celebrate iyon sa isang five-star hotel sa Maynila. It was supposed to be a surprise, pero nabuko niya ang asawa.

Karamihan sa mga darating na bisita ay mga kaibigan, kaopisina, ilang kilalang personalidad, at malalapit nilang kamag-anak.

"Daniel, natutunaw ako," nakangising sabi ni Abegail.

Tumawa ito. She was in her late thirties but she still looked like the same mischievous girl who woke up naked beside him fifteen years ago. Lumapit sa kanya si Daniel at iniyakap ang mga braso sa kanyang baywang. Humarap siya rito. Dinampian nito ng mabilis na halik ang mga labi niyang may pulang lipstick. "Shall we?"

Ngumiti siya. Daniel looked dashing in his white tuxedo. Para sa kanya, walang araw na pangit ang asawa. Ito pa rin ang guwapo at mabangong lalaking nag-alok sa kanya ng kasal kapalit ng pagiging nanay kay Lian. Ang lalaking in denial sa umpisa pero in love naman pala talaga sa kanya.

Ikinawit ni Abegail ang kamay sa braso ni Daniel. Lumabas sila ng suite kasunod ang makeup artist at assistant nito. "Daanan natin ang mga anak mo," sabi niya sa asawa. Katabi lang ng suite nila ang suite na inookupa ng tatlo nilang anak na lalaki. Sina Leandro "Lian," Chase, at Alissandro.

Huminto sila sa tapat ng suite. Akmang magdo-doorbell sila nang bumukas iyon. Ang room boy na may dalang cart na wala nang laman ang iniluwa ng pinto.

"I don't want to wear it!" narinig nilang matigas na sabi ng labintatlong taong gulang na si Chase mula sa loob.

Nagkatinginan sila ni Daniel.

Sinenyasan ni Abegail ang room boy na huwag maingay. Iniharang ni Daniel ang isang paa sa pinto nang senyasan niyang pigilan iyon sa pagsasara.

"I don't know why Chase hates wearing tux." That was their youngest son, Alissandro. He was eleven. "But I like it. Para akong si Papa. Smart and gentle."

Ngumisi si Daniel, nahuli niya nang tingalain ito. Ibinalik niya ang tingin sa magkakapatid na wala pang kaalam-alam sa presensiya nilang mag-asawa.

"Masasabi mo lang bang smart and gentle ang isang lalaki kapag nagsuot siya ng tuxedo?" masama ang tingin sa kapatid na buwelta ni Chase. "Isuot n'yo kung gusto n'yo, maghahanap ako ng isusuot ko." Akmang tatayo ito sa couch nang mahinahong magsalita ang labimpitong taong gulang na si Lian.

"Si Mama ang pumili at bumili ng tux, Chase."

Nagbuka ng bibig si Chase pero naunahan itong magsalita ni Ali.

"Kung hindi mo ito isusuot, eh, di hindi ka nga gentleman. Gusto mong malungkot si Mama sa anniversary nila ni Papa."

Chase kept his mouth tightly shut. Tumayo na ito. Kinuha ang leather jacket na nasa kama at iniwan ang tux na maayos na naka-hanger sa clothes rack at saka lumabas ng pinto.

Pero natigilan ito nang makita sila. "'Ma..."

Nginitian niya ang anak.

Humalukipkip naman si Daniel, tumikhim. Dama nila ang guilt at awkwardness ni Chase.

Nagyuko ito ng ulo. "It's just not my style..."

Ngumiti siya. "I know and I won't force you to wear them. Kung ano ang gusto mong suotin, puwede mong suotin. Magbihis ka na, the event will start anytime."

"JAPAN trip with the kids plus two nights on the couch," sabi ni Abegail sa pustahan nila ni Daniel. Kanina pa siya kinukumbinsi ng asawa na hayaan itong kausapin na lang si Chase para kumbinsihing isuot ang tux. Pero naniniwala siya na hindi siya matitiis ng anak. Susuotin ni Chase ang tux at hindi ang nakasanayan nitong leather jacket at denim jeans.

Tumaas ang kilay ni Daniel. Nasa mukha ang protesta. "Japan trip is fine. Bakit kailangan ko pang matulog sa couch?"

"Tux or jacket?"

"Jacket... pero 'yong two nights sa couch..."

Tinampal ni Abegail ang noo ng asawa.

"Para saan 'yon?"

"Sealed."

Napailing si Daniel. "Puwede namang kiss..."

Nginisian niya ito.

Hindi pa nila nakikita ang anak na si Chase na nagsuot ng pormal na damit. Madalas ay jacket at T-shirt ang suot nito regardless sa okasyon. She remembered sending him to his cousin's junior prom, ang mokong, nagsuot ng denim jacket at maong na pantalon.

"Paano pala 'pag ako ang nanalo?" tanong ni Daniel, may pilyong ngiti sa mga labi. "Marami na 'kong pera at lalong ayokong hindi kita katabi sa kama."

Hindi siya kumibo pero natatawa siya.

"Itutuloy natin 'yong planong sundan si Ali. This time, gusto ko ng babae. Mag-iisip ako ng ipapangalan. I might check the Web later."

Abegail raised her eyes at him. Ngumisi siya, saka itinuro ang papabukas na entrada ng maluwang at engrandeng hall. Magkakasunod na naglalakad papasok ang tatlo nilang anak. Nauuna si Ali na maluwang ang pagkakangiti, kasunod si Lian na bagaman pormal ay may gentle na ngiti sa mga labi. At si Chase na nakayuko-suot ang kulay-itim na tuxedo.

Napaubo si Daniel. "Hindi ako umoo sa two nights sa couch."

Lumapit sa kanya ang tatlo matapos bumati sa mga bisita.

"Happy anniversary, 'Ma, 'Pa," halos magkakasabay na bati ng mga anak.

Tiningnan ni Abegail ang mga ito. They all looked good in that custom-made tux.

Naunang humalik sa pisngi niya si Lian matapos iabot sa kanya ang hawak na bulaklak. Lian had always been the good son. Masunurin, tahimik, at kagaya ng papa nito, refined at dignified sa murang edad. Chase on the other hand, was the exact opposite. He was impatient, dominant, and stubborn pero alam niyang marami itong soft spot-kagaya ng hindi nito kayang makitang may babaeng umiiyak. Ang bunsong anak naman na si Ali ay ang tipong puwede kang depensahan. Responsable, supportive, and protective.

"Why the tux?" tanong ni Daniel kay Chase habang iniaabot nito sa kanya ang isang maliit na regalo.

"I just think... Ali was right. Good guys won't make their mothers sad."

Maluwang ang ngiti ni Abegail nang yukuin siya ni Daniel. Hindi na sila makapaghintay na makita ang mga anak ten or fifteen years from now.