KAÇIRILAN BİR KIZ

İHANET 2

Tanıdığım biriymiş hıh. Gerçekten, tanıdığım biri olsaydı bunları yaşamama izin vermezdi. Burası çok iç karartıcı ayrıca da korkutucu. Hayret yine o adam gelmedi. Aman banane be gelmesin zaten. Oha bir dakika ya ben bağlı değilim !! Kim çözdü ? Ne zaman çözdü ? Ben niye farkında değilim yahu ?

Madem bağlı değilim ne hala burada duruyorum ki ?! Bunu fırsat bilip kaçmaya başladım bu sefer hiç arkama  bakmadan kaçıyordum.

Koşuyordum...Koşuyordum ve koşuyordum ama ne faydası var ki ? Kaybolmuştum. Dönüp dolaşıp aynı yere geliyordum.

Oohh çok güzel oldu...

Adamın sesini duymaya başlamıştım.

"Nerdesin seni bulamıycağımı sanıyorsan yanılıyorsun ! Burayı avucumun içi gibi bilirim !"

Sadece sustum ve bir ağacın arkasına saklanmakla yetindim. Beni bulmaması için dua ediyordum. Ama nafile...

Beni bulmuştu.

"Bırak beni bırak diyorum sana."

"Nereye gittiğini sanıyordun ki burdan kurtulamazsın" dedi ve bir piç smile yaptı.

"Senden ve bu işle ilgili olan herkesten nefret ediyorum."

"Benden hoşlansan nolur hoşlanmasan nolur?  Umrumda değilsin zaten senden biran önce kurtulmak istiyorum işleri zorlaştırıyorsun."

Sustum. Kurtulmak derken öldürmekten bahsediyor büyük bir ihtimalle.

Yine bu boktan yere gelmiştik ama bu sefer aynı odaya değil farklı bir odaya kapatmıştı.

Yerde kan izleri vardı ve bu gerçekten ürkütücüydü.

Burada benden daha çok yardıma ihtiyacı olan insanlar varmış diye iç geçirdim.

Çok yorgundum ve uyudum.

Bu bölüm fazla saçma oldu ama bayadır yazmıyorum yazma gereği duydum ve ortaya böyle birşey çıktı :D