ARTUKAN EFSANESİ

2.BÖLÜM

Medya: Güneş DAĞKAN

***

Uyandığımda yumuşak bir yatağın üstündeydim ve burası benim odam değildi nerede olduğuma dair en ufak bir fikrim yoktu etrafıma baktığım da kimin odası olduğunu bilmesemde kızın baya renkli biri olduğu odasından belliydi oda tamamen beyaz ve pembe tonlarındaydı çok çocukça gibi gözüksede genç bir kız olduğu belliydi odasında hiç oyuncak yoktu kitaplıkta küçük çocukların okuyamayacağı kitaplar vardı. Komidinin üstünde sayamacağım ve adını bile bilmediğim birçok makyaj malzemesi vardı. Makyaj malzemelerini sevmezdim ve kullanmazdım hiç bana göre değildi ben doğallığı severdim. Zaten ihtiyacımda yoktu...

Başımı yastıktan kaldırınca başımdaki ağrıyı hissettim elimi oraya götürünce bandaj olduğunu görünce başımı çarptığımı anladığım da yüzümü buruşturdum ya da vücudumun üstünden tır geçmiş gibi hissettiğimden de olabilir . Çünkü kendimi berbat hissediyordum.

Yavaşca yattığım yatakda oturup karşımdaki aynaya baktım ve aklıma gelen görüntülerden sonra aklım başıma gelmişti en son gördüğüm kocaman siyah bir kurt ve kırmızı gözlerdi o kurdu gördüğüm de üstüme atlamıştı ve o kadar yakındı ki çok korkmuştum sonrası yok... bayılmıştım büyük ihtimalle şuan ise nerde olduğumu bilmiyorum ama öğrenmek için kalkmam lazım fakat o kadar yorgunum ki kalkamıyorum.

Biraz daha bekledikten sonra ayağa kalkmayı denedim bira zorlansamda ayağa kalkıp lavabo olduğunu tahmin ettiğim yere gidip elimi yüzümü yıkadım.

Kendimi biraz toparlayıp lavabodan çıktım. Odanın kapısına ulaşıp yavaşca odadan çıktım aşağıdan konuşma sesleri geldiğini fark edip merdivenlere yöneldim.

Yavaş hareketlerle merdivenlerin başına gelip aşağı inmeye başladım seslerin geldiği yöne doğru yürüdüm kapı açıktı görüşüme ilk gelen bir kadındı en az 35 yaşlarında esmer bir kadındı konuşuyordu.

"kızın kim olduğunu bilmiyorum kız da çok tuhaf birşey hissediyorum iyi mi kötü mü karar veremiyorum bu çok tuhaf daha önce böyle birşey olmamıştı. "

Kadının sesinden şaşkın olduğu belliydi. Biraz daha kapıya yaklaştığımda büyük bir salon olduğunu gördüm gri tonlarındaydı ve çok güzel döşenmişti evin baya büyük olduğunu varsayarsak zengin bir aile oldukları belliydi yaşadığım yerin iki saatlik uzağında villalar olduğunu biliyordum büyük ihtimalle ordaydım.

Kapının yanına geldiğimde salonda bir çok kişi olduğunu gördüm az önce konuşan esmer kadının yanında uzun boylu esmer başka bir adam vardı karşılarında ki koltukda iki tane mavi gözlü, sarışın iki adam vardı. çarprazında ise uzun boylu kumral, mavi gözlü çok güzel bir kadın vardı ve hepsi kadını dinliyordu, kumral kadının yanında iki kız vardı birbirine çok benziyorlardı. Benimle aynı yaştalar gibi görünüyordu.

Bir tanede tekli koltukda oturan 20'lerin sonunda esmer bir adam vardı. En son fark ettiğim kişi ise salonda diğerlerinden uzakta ayakta duran murattı onu fark etmem ile ailesinin evinde olduğunu anlamam uzun sürmedi benim burda ne işim vardı? neler olmuştu en ufak fikrim yoktu.

Kimse daha beni fark etmemişti ve hala konuşuyorlardı.

"Yapacak bişey yok Elif gelene kadar kızı oyalamamız lazım neyi hatırladığını ve gördüğünü bilmiyoruz elif gelip  onun hafızasını silene kadar belkide burda tutmalıyız  bir yalan söylememiz gerek en azından birkaç günlüğüne ya da evine gönderelim murat kızın konuşmayacağına emin gibi " dedi sarışın adamlardan biri, esmer adam ise sert bir sesle

"Hayır olmaz bunu göze alamayız kız konuşursa hiç iyi olmaz Neurianlar murat'ın insanlara gözüktüğünü öğrenirse çok kızar bu sefer muratı sadece uzaklaştırmayla kurtaramayız" demesiyle onları dinlediğimi fark ettim ve bu çok yanlıştı yavaşca elimi kaldırıp kapıya vurdum.