Medusa..[Texing]

27

Hayat üzülmek için çok kısa.Hayatı doya doya yaşamaktansa hep üzülürüz.Ama bazen üzüldüğümüz şeyleride severiz.Acı..Hepimize tanıştır değil mi?

En yakın arkadaşımızdır oysa ki..Her kes gitse bile bizi çoğu zaman yalnız bırakmaz.Biz istesek bile.

Ne diyorduk?Üzülmek ve acı.
Ondan uzak durmaya ve kendinizi sevmeye çalışın.
Bana asla benzemeyin.
Ben Medusa..Onun uğrunda üzülmeyi bile göze alıp,seven kız.

---

Uzay 3 haftaydı artık gitmişti.Test bankına bakıp yüzümü buruşturdum.1.dönem bitmişti artık.
1 yıl sonra üniversiteli biri olacağım.İnşallah deyin şam şeytanları!

Test kitapını kapatıp kafamı elime yasladım ve elime telefonumu aldım.
Medusa:Sıkıldım aq.

Uzay:Noldu aq.

Medusa:Test çözüyorum.

Uzay:Tövbestafurllah.

Medusa:sksksksksksk.

Yanıma Aslı'nın gelmesiyle telefonumu kapattım.Yüzümü ona çevirdim.Kaşları çatılı bir şekilde bana bakıyordu.

"Neden kapattın?Kimle konuşuyordun?"

"Ne var lan sorguya çeker gibi?Uzaydı işte."bir anda bütün yüzü çöktü.Ne olmuştu ki buna.Başını salladı.

"Mertle aranız nasıl?"dedim göz kırparak.

"İyi."dedi geçiştirerek.Bunda bir haller vardı ama neyse.
"Aranız mı bozuk?"dedim kaşlarımı çatarak.Sevgili değillerdi ama flörtleşiyorlardı.Yani galiba.

"Of Medusa sevmiyorum ben onu."nasıl yani!Onu sevmiyor muydu?

"Ne!Neden yakın davrandın peki?"

"Bilmiyorum severim sanmıştım ama olmadı."

"Ama onunda duygularıyla oynamış olmadın mı sencede?"

"Konuyu kapatalım mı?"başımla onayladım.Aslıda bir tuhaflık vardı 1 haftadan beri.

"Uzayla aranız nasıl?"dedi bir anda.Ama öyle sordu ki sanki 'kötü' dersem içi rahatlayacak gibiydi.

"İyi işte.Konuşuyoruz.Dersleride yoğun bu sıralar."dedim.

"Benim kantine inmem gerek.Sonra konuşuruz."dedi ve gitti.

---

Uzay:Medusa sana bir şey söylemem gerek.

Medusa:Tamam söyle.

Uzay:Aslıyla aran nasıl?

Medusa:Anlamadım?

Uzay:Yani sana nasıl davranıyor?

Medusa:Bu aralar garip gibi biraz.

Uzay:Bana yazmıştı bu gün.

Uzay:İyi değilim diye.

Medusa:Ne!

Medusa:Bana söylemiyor ama sana söylüyor öyle mi?

Uzay:Bilmiyorum onda bir haller var gibi.

Uzay:Dikkatli ol.Çokta üstüne gitme istersen.

Medusa:Yok gitmem merak etme.

Telefonu kapatıp,çeneme vurarak düşünmeye başladım.Neyi vardı ki?Kaç yıllık arkadaşına söylemiyor ,Uzaya mı söylüyordu?Açıkçası biraz kırılmıştım.Ama onda bir şeyler vardı.

Telefonumu açıp Aslı'yı aradım.

"Aslı?Nerdesin?"

"Kantindeyim Medusa." garip bir şekilde konuşuyordu benimle.

"Sana bir şey mi oldu?Anlatmak istersen dinlerim biliyorsun."

"Sonra konuşsak olur mu?"dedi ve ofladı.Ve ardından ekledi " Ders çıkışı parka gelsene anlatacaklarım var."

"Tamam."dedim ve kapattım.

---

"Anlatsana artık kızım."dedim.

"Of yeter artık!Bunu içimde saklayamıyorum!Medusa,ben senden çok özür dilerim!"diye bağırdı ve bana sarıldı.Kollarımla onu sardığımda ne olduğunu hala anlamış değildim.

"Medusa gözlerim artık körleşti.Ne yapacağımı hala bilmiyorum.Hangi yöne gitmeliyim,kalbimin mi beynimin mi bilmiyorum.Ben bilmiyorum,beni nasıl affedeceğini bilmiyorum Medusa."

"Aslı bana bak güzel kızım,bana bak."dedim elimle yüzünü avuçlayarak.Hiç bir şey anlayamıyordum.

"Bana söyle,söz veriyorum affedeceğim.Yeter ki böyle olma.Sen benim kardeşimsin.Sen benim can parçamsın."acıyla gülümsedi ve gözünden bir damla daha yaş aktı.

"Medusa ilk başta ne olduğunu anlamadım.Eskiden böyle değildi.Hep siz olun istemiştim.Ama son 1-2 ay gibi değişik duygular içerisindeyim.Önce Merte yakınlaşarak unuta bilirim diye düşündüm ama gözümün önünden onun yüzü gitmiyordu.Hep engel olarak seni gördüm."

"Zamanla senden nefret etmeye başladım ama yemin ederim öyle değil."

"Aslı bana ne olduğunu söyle artık."

"Medusa ben Uzay'a aşığım..."
O an her şey durdu,zaman,yanımızdan geçen insanlar,araba sesleri kesildi,kalbim durdu sanki..Gözümden hızlıca akan gözyaşlarına tepkisizce karşılık veriyordum.

Hayatımı anlattığım,kardeşim yerine koyduğum insan bana sevdiğim çocuğu sevdiğini söylüyordu.

Böyle bir anda insanlar ne ede bilir ki?
Sırtımı yaslandığım insandan nasıl bir anda nefret ede bilirim ki?Onun bir suçu var mıydı?Onu bile bilmiyorum.

Gözlerine baktım ve gülümsedim.Hayatımdan aldığım darbelerden biride buydu işte.Bencil değildim.Onun gözlerinden Uzay'ı nasıl sevdiğini göre biliyordum.

"Medusa,beni affet.B-ben üzgünüm."dedi ve bana yakınlaştı.

"Tamam."dedim gülümseyerek.Ve yavaş adımlarla ordan uzaklaştım.Nereye gittiğimi,ne yapacağımı bilmiyordum.Her kes susmuştu sanki..Sadece o söz beynimde yankılanıyordu..

"Uzaya aşığım.."
"Uzaya aşığım.."
"Uzaya aşığım."

Gittiğim yeri görmüyordum sanki.Kalbim durmuştu ,ayaklarım yerden kesiliyordu.

Öyleydi ki yolu geçerken arabanın bana doğru gelmesini bile hiss etmedim..

Gözlerim sadece karanlığa kapandı.Ve tek bir çığlık kulaklarımda.
"Medusa!"