Possessive Men #:1- Randolph's Obsession

Chapter 2

Theres

"Aahh!" Napadiin ang kapit ko sa kumot ng may maramdaman akong mainit na bagay sakin dibdib na alam kong hinahalikan iyon ng kung sino man. Wala akong lakas para itulak ito. Wala akong lakas para manlaban. Pakiramdam ko ay nilulukuban nadin ako ng init sakin katawan.

"Damn, Babe!" Paulit ulit nitong hinahalikan ang aking dibdib na kinaawang ko habang ang isa nitong kamay ay humahagod sakin gitnang hita. Bawat diin niya ay napapaarko ang aking katawan. Napabaling baling din ang ulo ko sa sensasyon aking nararamdaman.

Pamilyar sakin ang taong ito dahil ilang beses na ito nangyayari sakin panaginip. Alam na siya ng aking katawan. Mas lalo akong napahiyaw ng mariin nitong piniga ang aking dibdib na parang nanggigil siya ng todo. Kahit ramdam ng aking katawan ang lamig ay nangibabaw parin ang init dahil sa taong ito na nakakubabaw sakin.

Tulad nung mga naunang pag-angkin nito sakin katawan ay ganun din ang ginagawa niya ngayon. Buong katawan ko ay kanyang inangkin. Tanging ungol at hiyaw lang ang aking ginagawa dahil wala akong lakas para patigilin siya.

"Aahh!" Hiyaw ko nang maramdaman ang kirot na iyon sakin gitnang hita dahil sa isang matigas na bagay na siyang gustong ipasok sakin.

Pero bigla iyon nawala kasabay ng biglang pagmulat ng aking mga mata sa ingay na galing dito sakin silid.

Napabangon ako at natingnan ko agad ang sarili at kita kong maayos ang damit ko. Pero sa paggalaw ng aking katawan ay natigilan ako ng makaramdam ng medyo hapdi sakin gitnang hita. Bigla ako nakaramdam ng takot. Ilang beses na nga ito nangyayari sakin pero ngayon lang ako nakaramdam ng kirot sakin pagkababae.

Una noong kagabi at ngayon naman ay ito. Medyo nanakit din ang iba kong katawan. Siguro ay sa pagtatrabaho ko. Ubos na kasi ang bigay na gamot sakin ni Ate Rina, kaya hindi ako nakapahid sakin katawan kagabi. Mabisa ang gamot na iyon at epektibo.

Hindi ko alam kung bakit humantong sa ganito. Panaginip ko na naman siguro ito. Pero panaginip ba talaga iyon? Ang natandaan ko kagabi ay inihatid ko sa kanyang silid si Sir Randolph dahil lasing na lasing at muntik nang bumagsak sa sahig. Ang bigat niya kaya nahirapan ako sa kanya buti at nakarating kami sa kanyang silid.

Iyon lang ang huli kong natandaan ang paghiga sa kanya sa kama. Parang hindi ko nga natandaan kung pa'no ako nakapasok dito sakin silid.

Makakalimutin na kaya ako? Nagiging ulyanin eh ang bata ko pa nga!

Mabilis ko nalang inayos ang sarili ko bago lumabas ng silid.

___

Muli ay nakahilera kami dito sa hapagkainan habang isa isa nang bumababa ang pamilyang Murphy. Ito na ang nakasanayan namin kada araw at gabi, ang pagsilbihan sila sa kanilang pagkain. At ang palaging nagpapakaba at takot sakin ay ang kanilang anak na lalaki na siyang huli na pumapanaog dito.

Naalala ko naman ang nangyari kagabi.

Pabalik na ako nun ng aking silid nang makita ko siyang dumating ay medyo pabalang ang lakad kaya tinulungan ko siya na muntik pang bumagsak. Sobrang lasing siya kagabi kaya siguro tulog pa. Tiyak akong masakit ang ulo nun kapag nagising.

Ilang minuto ay napatigil ako sa pag-iisip ng marinig ko na ang tunog ng kanyang sapatos na pumapanaog papunta dito. Napaayos ako at itinuon ang pansin dito baka hindi ko naman magampanan ng maayos ang aking trabaho kagaya kahapon. Hindi na iyon mauulit.

Narinig kong naupo na ito sa kanyang upuan.

"Hey! Theres? Will you make me my coffee?" Napapitlag ako ng marinig ko ang pagbanggit niya sakin pangalan, na unang beses niyang ginawa. Napaangat ako ng ulo at kita kong nakatitig na pala siya sakin, na biglang kinabilis ng dibdib ko sa takot. Kakaibang ngisi pa ang nahuli ko sa kanya na hindi ko nalang pinansin.