Dolunay

Bölüm 1: Giriş

Her zamanki gibi hayatımın en sıkıcı günüydü gece uyumadan önce açtığım şarkı hala açıktı onun sesiyle uyanmıştım. Klasik aç olmama hissim bugünde vardı. Telefonum elimde bugün gelen bildirimlere bakıyordum. Annemin bana attığı mesajı açtım
"Yarın Nuray teyzenlerle plan yaptık Alanya'ya gidiyoruz 1 hafta orada kalacağız hemde Uras'ta gelicek"
"Uras kim anne"
"Gidince tanışırsınız canım"
Annem her zamanki tatil planını yapmıştı ama bi sıkıntı vardı. Sadece isim olarak bildiğim Nuray teyze ve ailesi de bizimle gelicekti. Aslında sıkıntı değildi. ben yine elime biramı alıp kumsalda oturacaktım tek başıma. Acaba Uras nasıl biriydi belki de kafa çocuktu' düşünesi ile yataktan kalktım. Etrafa aptal gibi bakıyordum. Açık olan camımdan soğuk bir esinti geldi, derin bir nefes aldım ve yatağımı topladım. saatim 16.45'ti neden mi bu kadar geç? Bir türlü tutmayan uyku ve mesaj grubu sayesinde her zamanki gibi sabahlamıştım. Dertli biri değilim sadece akışına bıraktım ,bende akışına kapıldım. tatil çantamı hazırlıyordum. Bavulumu açtım ve içinde çok eskiden kalan bir resim buldum. Resimde annem, babam ve ben vardık. Babam ben 12 yaşındayken kalp krizi geçirip ölmüştü. Annem başka biriyle evlenmişti fakat bu durum beni rahatsız etmiyordu Vural amca gayet kibar ve annemi ve beni seven biriydi bize hiçbir zaman zararı dokunmamıştı. Bir dediğimi iki etmezdi. Açıkçası bende onu seviyordum nasıl olsa artık ailemizin bir parçasıydı resmi masamın üstüne bırakıp çantamı hazırlamaya devam ettim telefonuma bir mesaj geldi bu mesaj gökçedendi
"Kanka bugun musaitsen bulusalim mi?"
Artık şu ingilizce klavyeyi seri sekilde bırakmalıydı bende alaycı bir sekilde;
Haberlesiriz Gökçe "yazmıştım Evet vizyonsuzluğumun bi anlamı yok ama gökçe benim en arkadaşımdı beyaz teni çilleri ve turuncu parlak saçlarıyla çok güzel bir kızdı Bu arada çantamı hazır bitirmiştim.Açıkçası yarın hakkında pek bir fikrim yoktu ama bir probleme güzel geçebilirdi. Derin Işık 18 yaşında mezuna kalmış hayatta varlığından haberi olmayan bir kızım.
Gökçe bizim kapının önüne gelmişti oturuyorduk ona yarınki planlarımızdan bahsettim ona urası anlattım o da merakla bekliyordu...

Yarın
Vural amcanın bavulları taşıma sesleri ile uyanmıştım .bende uyandım elimi yüzümü yıkayıp hazırlandım. Annem kapıyı çalarak bana "günaydın kızım" dedi bende günaydın dedim ve dünden hazırladığım çantamı alarak odamdan çıktım. Vural amca hala bavulları taşıyordu ve çok yorulmuştu bende yardım etmek istedim fakat annemin telefonu bir anda çaldı anneme seslendiğimde "sen aç" yanıtını duyarak telefonun yanına gittim arayan Uras'tı. Telefonu açtım gür ve samimi bür sesle "merhaba Ayşen teyzecim ben Uras" dedi telefona yönelerek "ben derin kızıyım" dedim. Yok kankasıydım hay ağzıma sıçayım.sonra Uras "kapının önüne geldin sizi bekliyoruz" dedi tamam diyerek kapattım telefonu ve aşağı indim. Arabanın arkasında oturan dağınık saçlı, buğday tenli, güneş gözlüklü ve 18-19 yaşlarında biri vardı. bu uras olmalıydı aldırış etmeden geçtim oda eğilmiş telefonuna bakıyordu zaten. Arabanın arkasına oturdum kulaklıklarımı takıp bizimkileri bekilyordum. Bir anda kafamı çevirip Urasların arabaya baktım ve uras kafasını kaldırıp göz ucuyla bana baktı. Minik bir kafa sallama ile tekrar önüne döndüğünde yüzümde minik bir tebessüm olmuştu Nedenini cidden bilmiyordum.