ကျွန်တော်နှင့် အိမ်ပိုင်ရှင် ဦးလေးကြီး
အပိုင်း(၄)
"ထွန်းထွန်း ရေ"
"ဗျာ အကိုကြီး"
"မင်း နေ့လယ်စာ မစားသေးဘူးလား"?
"စားမှာပေါ့ အကိုကြီးရ၊
အကိုကြီးက မစားသေးလို့ ကျွန်တော့်မှာ စောင့်နေရတာ.....
အူကို လိမ်နေပြီ"
မလိမ်၊မညာ၊မမြှောက် မပင့်တတ်သော ထွန်းထွန်း၏ စကားလုံးများကြောင့် ကျွန်တော် ရယ်ချင်သွားသည်။
လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ထွန်းထွန်းက ဆိုင်ရှေ့က ပန်းပင်လေး ကို စိုက်ပျိုးကာ ရေလောင်းနေသည်။
ထိုအပင်လေးမှာ လွန်ခဲ့သော တစ်ပတ်ခန့်က မြေချထားပေမယ့် မနေ့ပဲ သေသွားခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် ဒီနေ့ ထိုအပင်၏နေရာမှာ အပင်အသစ် အစားထိုးကာ စိုက်ပျိုးခိုင်းထားတာ ဖြစ်သည်။
"ငါ ဒီနေ့ အိမ်ပြန်စားမှာကွ၊
ငါဝယ်ထားတဲ့ ဟင်းတွေလည်း မင်းပဲ စားလိုက်တော့"
"အိမ်ပြန်စားမယ် ဟုတ်လား အကိုကြီး"?
ကျွန်တော့်ဆိုင်မှာ သူအလုပ်လုပ်ခဲ့ ကြာပြီလေ ။တစ်လျှောက်လုံး ကျွန်တော် အိမ်ပြန်စားတာကို သူမကြုံဖူးခဲ့ပေ။
အခု ကျွန်တော် အိမ်ပြန်စားမယ် လို့ ပြောတာကို သူ ကြားဖူးတာ ပထမဦးဆုံးပင်ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် သူ ကျွန်တော့်ကို တအံ့တဩကြည့်သည့် အကြည့်တွေထဲ၌ သိချင်စိတ်တွေလည်း ပါေပလိမ့်မည်။
"ဒီလိုကွာ....
အစောက မင်းမြင်လိုက်တဲ့ အိမ်ငှားကောင်လေးက လေ
နေ့လယ်စာ သူချက်ကျွေးပါရစေ ဆိုလို့
အဲဒါ
နေ့လယ်စာ အိမ်ပြန်စားရမှာကွာ"
ပျိုးပင်လေးတွေကို နေရိပ်သည့် နေရာသို့ ရွှေ့နေရင်းကနေ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပဲ ဖြေလိုက်သည်။
သို့သော် ထွန်းထွန်းကတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တွေးဟန်မတူပေ။
ကျွန်တော့် အနီးသို့ ဗြုန်းကနဲ ပြေးလာကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် လာကြည့်သည်။
ပါးစပ်ကလည်း အငြိမ်မနေပါချေ။
"အမယ်
အမယ်
ပြောတော့ ကျွန်တော့်ကို ကြိုက်နေတာလား လို့ ပြောပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ဘာလိုလို တေွ ဖြစ်နေကြပြီလေ။
ဟား ဟား ဟား
တို့ အကိုကြီးတို့တော့ စွံတော့မယ်ဟေ့"
BẠN ĐANG ĐỌC
ကျွန်တော်နှင့် အိမ်ပိုင်ရှင်ဦးလေးကြီး
Teen Fictionအင်း တယောက်တည်း နေသားကျနေရာကနေ သိပ်မကြာခင်ဧည့်သည်တယောက် ရောက်လာတော့မှာပဲ။ မင်းရောင်ခန့် ကျတော်က ဦးလေးကြီး အတွက် ဘယ်လိုလူမျိုးလဲ?။ ဘုန်းဇေယျာ
