Yaptıklarımız her zaman doğru olmak zorunda mı? Bazen aldığımız kararlar bizi yanılttığı gibi şoka da sokamaz mı?
Güz, hayatında ilk defa birisine mesaj atarken kararsızdı, ne ile karşılaşacağını bilmemesinden sebep gergindi de ama o mesajı atınca...
Çalan şarkı bilmem kaçıncı tekrarına başladığında ben hala boşluğa bakıyordum. Gözlerim halının aynı desenini ezberlemek istercesine aynı yerden ayrılmıyordu. Kilitlenmiş gibiydim. Onun saatler öncesinde kalktığı yere yatmıştım, derinden gelen kokusu artık neredeyse hiç gelmez olmuştu. Saatler olmuştu gideli ve ben neredeyse derin bir depresyonun içine giriyor gibiydim. Hani bağımlı insanlar bağımlısı olduğu şeyi ilk bıraktıklarında ona karşı bir şeyleri olur ya, dayanamama gibi bir şey. Sanki nereye gitmem gerektiğini biliyor gibi onun arkasından gitme isteği ile yanıp tutuşuyordum. Şeker üstüme zıpladığında gözlerim bu sefer ona kaydı.
"Anneciğim." dedim, boynum bükülmüş ağlamaya hazır bir hal almıştım. "Baban gitti." Şeker arka arkaya havlayınca onun beni onayladığını varsaydım. "Evet anneciğim, hemen gitti." derin bir nefes aldım, içime içime ağlamak için kendimce bir yol bulmalıydım. Çalan şarkı yeniden başladığında eşlik ettim.
"Sensiz ben olamam, yıkılırım ayakta duramam." başımı yattığım yerde iki yana salladım. "Eğlenemem, gülemem, kaybolurum yokluğunda." yattığım yerden kalktım önce çalan şarkıyı sonlandırdım. Canım o kadar bir şey istemiyordu ki bu sefer öylece oturmaya başladım. Saatler önce seansları iptal etmiştim, kendimi iyi hissetmediğim için verimli bir ders yapabileceğimi düşünmüyordum. Ardından Ece aramıştı ama onunla da konuşacak halim olmadığından kısa bir mesaj atmıştım. İşi bitince aniden yanıma geleceğini biliyordum. Telefonuma mesaj gelince irkildim, telefonum ses sistemine bağlı olduğu için çıkan ses beni korkutmuştu.
Gelen mesajı açtım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Mert: Bana seni hatırlattı..
Güz: ya... Güz: sen bu bebeği nereden buldun?
Mert:bizim çocuklar karargahın bahçesindebulmuşlar. Mert:birkaçgünönce
Güz:çok minik duruyor.
Mert: yaklaşık bir haftaöncefalandoğmuş.
Güz: nereden anladın?
Mert: veteriner bir arkadaş var burada
Güz:anladım.. Güz: nasıl geldi ki oraya?
Mert:bilmiyorum da çocuklar değişik fikirler sunuyorlar. Mert: biri biraz önce civcivbüyüyünce nasıl olsa tavuk olacak dursunyumurtasını yeriz dedi Mert: birisi de ona karşılık horoz bunu beğendi diye cevap verdi.
