8th day
Everyone is having fun at the outing. Ako lang ata ang hindi masaya, ako lang ang loner , ako lang ang naguguluhan at ako lang ang badtrip. Hindi pa din maalis sa isip ko ang sinabi ni Cloud. He's proposing na magkabalikan kami. Na parang ganun lang kadali ang lahat. Na parang ang lahat ng nangyari ay sinulat lang sa buhangin na pwedeng mawala pag naabutan ng tubig. Na parang walang nasaktan at naagrabyado. Na para bang walang may nawalan.
I brushed away the tears before it even fall. Ayaw ko ng umiyak. Tama na yung ilang taon na pag iyak. Tama na yung pag sisisisi. Nalagpasan ko naman di ba? Nakayanan ko naman? Walang rason para hindi ko makayanan ulit. Kahit na nga ba parang multong niyang binabalik sa akin ang lahat ng sakit, takot at insecurities alam kong kakayanin ko.
"May! Bakit ka nagmumukmok dyan? Halika ka, sumali ka dito." Tawag ng isang ka officemate ko. Nag iinuman sila sa tabing dagat samantalang ako nakaupo sa isang bato. Tumayo ako at lumapit sa kanila. Nakapalibot sila sa isang bonfire at nagkkwentuhan lang. Walang mga pakialam kahit past 12AM.
"Para sayo May." Iniabot agad sa akin ni Gerald ang isang baso ng kung ano man ang iniinum nila.
"Gerald, hindi na ako umiinom." Kung dati nung college, ang lakas kong makipag inuman, ngayon hindi na. Nagbabago talaga ang mga tao.
"Ito naman. Minsan lang naman mangyari to. Isa lang promise." The others urged me to drink kahit anong tanggi ko. At dahil nahiya naman ako at ayaw kong masabihang KJ. Kinuha ko na lang ang baso at ininom ang ibinigay sa akin. At nasundan pa yun ng isang baso at isa pa. Nung iniabot sa akin ang pangatlong baso, tumanggi na talaga ako at nagpaalam na sa kanila. Inaantok na din naman ako.
Papasok na sana ako sa cottage kung saan ako nakaassign na room nung my biglang pumigil sa braso ko. Hindi na ako nagulat kung sino ang gumawa nun kasi sino pa ba ang may lakas ng loob na gawin yun?
"Can you let go of me? Inaantok na ako." Sinabi ko yun ng hindi tumitingin sa kanya. Pagdating namin kanina sa resort, agad kong binuksan ang pinto ng kotse niya at lumayo. Pasalamat na nga lang ako at nakatulog ako sa byahe kaya kahit papaano, hindi ako na stress sa buong apat na oras. Nung kinuha ko kanina ang mga gamit ko sa kotse niya, nagpasama pa ako para hindi kami magkakaroon ng time na makapag usap.
Papasok na ako sa loob ng cottage na tutulugan namin nung may biglang pumigil sa braso ko. Hindi na ako nagtaka kung sino yun kasi sino ba naman ang may guts na gawin yun sa akin? I stopped entering the cottage and compose myself kasi hindi ko pa rin mapigilan ang parang kuryente na dumaloy sa kamatawan ko the moment na hinawakan niya ang kamay ko.
"Can you let go of me? Inaantok na ako."
"Hindi ka pa rin talaga nagbabago ano? You're still the same. You still love drinking and hanging out with guys." I slowly faced him. Nangungunot na ang noo ko then I saw him. His face is grim, his lips is set at ang sama ng tingin niya sa akin.
"Did you come here just to tell me that? Anong bago doon? And besides, ano ba ang pakialam mo kung makipag inuman man ako sa ibang lalaki? At kahit makipagsex pa ako sa kanila wala ka pa ring pakialam. Boss lang kita at wala kang pakialam sa pribado kong buhay." Oh my God! I am so tired. Simula ng makita ko siya ulit wala na akong nakuha kundi stress. It's as if I'm walking on a wire every second of my life. I am trying so hard to ignore him para naman makapagrelax ako kahit papaano pero lapit naman siya ng lapit. Pakiramdam ko mahuhulog ako anytime. Pakiramdam ko I will lose all the balance in my life with just a single flick of his fingers. And that thought alone is putting me on edge.
"I am making it my business Ayr!" I flinched at his mention of my name na siya lang ang gumagamit.
"I don't want you hanging out with guys. Any guy in particular. Alam na alam mong ayaw kong gawin mo yun yet you keep on doing it. I am asking for a second chance with you, yet you laughed at me. If you want me to apologize for the things that happened before, then I'm sorry. If I hurt you that much, then I apologize. It may not be enough but what else can I do? Hindi ko na maibabalik ang time na yun. And if I could, I would still be mad at you for hanging out with Andrew, I would still shout at you for letting them take advantage of you, I would still be selfish for wanting you for myself alone and I would still be jealous like hell. The only difference is that I could have looked for you harder." Napanganga ako sa sinabi niya. Yung kaninang galit na expression niya now it was replaced by sadness. Na parang hinang hina siya. But what shocked me more is the fact that Cloud Elexier Tan is apologizing to me. He never apologize. Dati kung nag kakatampuhan kami hindi siya nagsosorry. He would do everything para maalis ang tampo ko. He would bring me flowers, shower me with gifts, be sweet to me and even kissed me in public para lang mapatawad ko siya but he would never say sorry. Dahil alam kong he would never say sorry for the things he did na sa tingin niya ay tama.
Hindi ko na din napigilan ang sarili kong mapaluha. Tama siya. If only we can turn back time. If only...
"Pero nangyari na ang lahat. Hindi na pwedeng ibalik ang dati at hindi na rin natin pwedeng ibalik kung ano man tayo noon Cloud." Pinahid ko ang luha sa mga mata ko.
"I don't understand why not. I know you still feel something for me and I feel the same way. Don't even try to deny it." At tama siya. Hindi ko naman tinatanggi na may nararamdaman ako sa kanya. But I also know na hindi na ito ganun kalalim katulad noon. There's some feeling na mas nangibabaw sa akin. A feeling that I can't ignore.
"Because its not as easy as you say it Cloud. I even if I feel something for you, I just can't. So please... wag mo ng ipilit ang sarili mo sa akin. Hayaan mo na lang ako sa buhay ko kasi parehas lang tayong masasaktan sa huli."
"May..."
"Cloud stop it please... We can't be together again. I can no longer feel the feelings that I had with you once." I lied. Kasi alam kong kahit papano may meron pa din. I wouldn't react this way if I don't. But not as intense as before.
" I no longer have the capacity to love you back they way I've loved you before. I can't even remember how it feels. Before, I fall in love with you, I thought it was the best feeling that I've ever felt. But now, when it comes to you, I could no longer distinguish the best from the worst feelings. But it boils down to one thing. I'll end up getting hurt."
"Then let me remind how it feels. Just get back to me." He almost beg and I almost gave in. I never imagined him begging. He always have his way before even with me.
"Cloud, you don't get it do you? I can't love you unless I forgive myself. And I've been doing that for the past 4 years. I am doing quite well, until I saw you again! And now, bumabalik sa akin ang pagkamuhi ko sa sarili ko. And really, now, I'm starting to believe that I deserve everything that is happening to me."
