ကျနော့်က မာအမ် ။ ဒီနေ့မနက် ကျနော့်ဆော်လေးကို တွေ့ဖို့ သူ့ရပ်ကွက်ဘက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့်ဆော်က တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး။ ကျတော်က ကျောင်းပြီးလို့ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်နေပြီ။ ဆော်လေး ကျောင်းမသွားခင် သူတို့လမ်းထိပ်မှာတွေဖို့ ချိန်းထားတာနဲ့ လာခဲ့တာ။ ဆော်လေးက ကျောင်းကားနဲ့ ကျောင်းသွားတာပါ။ သူ့ကျောင်းကားမလာခင် ခဏလေးပဲ တွေ့ကြရတာ။ အရင်ကတော့ ခုလို ကျနော်သူ့ဆီလာရင် သူကျောင်းကားမစီးတော့ဘဲ လိုင်းကားနဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အတူသွားကြတယ်။ သူ့ကို ကျောင်းပို့ပြီးမှ ကျနော်ပြန်တယ်။ ဒီနေ့တော့ အလုပ်ကိစ္စတခု မနက်ပိုင်းချိန်းထားတာရှိတော့ သူ့ကျောင်းထိ လိုက်မပို့တော့ဘဲ ကျောင်းကားမလာခင်အချိန်လေးပဲ ခဏတွေ့ စကားပြောပြီး ကျောင်းကားလာတာနဲ့ သူမလိုက်သွားခဲ့တယ်။ ကျနော်လဲ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ခဏဆက်ထိုင်ပြီးမှ မြို့ထဲသွားဖို့ ဘတ်သ်ကားမှတ်တိုင်ဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။ မှတ်တိုင်မှာ ဆော်ကြီးတဗွေတွေ့တယ်။ ဘော်ဒီကစောက်ရမ်းမိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးတွေက အယ်နေတာပဲ။ နို့ကြီးတွေလဲ ကြီးတယ်။ ဒါပေမဲ ဗိုက်ခေါက်အဆီတွေမရှိဘူး။ ခါးမတုတ်ဘူး။
ဘွားတော်ရဲ ဖင်တွေနို့တွေကို ဘေးတိုက်ငမ်းနေရင်းကနေ ဘွားတောရဲမျက်နှာမြင်ရမဲ့နေရာ သွားရပ်လိုက်တယ်။
ဘွားတော်အသက်က လေးဆယ်ကျော်လောက်တော့ရှိမယ်။ သူ့မျက်နှာမှာ အထူးခြားဆုံးက သူ့နှုတ်ခမ်း။ နှုတ်ခမ်းထူထူမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းအလယ်က အရာလေးထင်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းကအရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်ဗျာ။ ကြည့်ရင်း ကျနော် လီးတောင်လာတယ်။
"ဒီဆော်ကြီးက အမြဲဒီအချိန် ဒီမှာ ကားစောင့်နေကျများလား"
နောက်ရက်တွေအတွက်ပါ တခါထဲ plan ချမိတယ်။ နေ့တိုင်း ဒီအချိန်လာမယ်ပေါ့။ သူ့ကြည့်ရတာ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းပုံစံမျိုးပဲ။ နေ့စဉ် အလုပ်သွားအလုပ်ပြန်တော့ရှိနိုင်တယ်ပေါ့။ ဒါဆို မနက်တိုင်း ဆော်လေးကို လာတွေ့။ ပြီးတာနဲ့ ဒီဘွားတော်ကို လာငမ်းမယ်ပေါ့။
ဖြစ်ချင်တော့ ကျနော်စီးမဲ့ကားနဲ့ဘွားတော်စီးမဲ့ကားက နံပါတ်အတူတူပဲ။ ဒီတော့ တစီးထဲ စီးရတော့မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ သူ့နောက်က ကပ်လိုက်သွားတယ်။ ပိုက်ဆုံပုံးထဲ ပိုက်ဆံထဲ့နေတုန်း အခွင့်ရေးရတာနဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကို ကျနော့် လက်ခုံနဲ့ ထိပလိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အတွေ့ဗျာ။ တခြားဖင်တွေလိုမဟုတ်ဘူး။ ဒါနဲ့ဘသူ့နောက်က ကပ်လိုက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်တည့်တည့်ကနေ ကပ်ရပ်လို့မရဘူး။ ကျောချင်းကပ်မှပဲရမဲ့ အနေအထားဖြစ်နေတယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ လီးနဲ့မထိရလဲ သူ့ဖင်ကြီးကို ကိုအသားတခုခုနဲ့ ထိပြီး ဖီလ်ယူလဲ ရတာပဲကွာ ဆိုပြီး ဘွားတော်နောက်ကပ်လျက်မှာ ကျောချင်းကပ် ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဖင်ကို ကျနော့ဖင်နဲ့ ထိပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး ကောင်းလိုက်တဲ့အတွေ့။ ကားပေါ်ကဆင်းခါနီးတော့ သူ့နောက်ကနေဖင်ကို လီးနဲ့သေချာ ကပ်ထောက်ပလိုက်တယ်။ ဒါကို ဘွားတော်က နောက်လှည့်ပြီး ကျနော့ကို ပြုံးပြတယ်။ ဟာ..ဂွင်ပဲကွာ။
ဘယ်ရမလဲ ရတောင့်ရခဲအခွင့်အရေးလေး။ သူ့ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုတ်ကိုင်ဖြစ်ညစ်ပလိုက်တယ်ဗျာ။
"ဟို... အန္တီ...အဲ..အစ္မႀကီး အစ္မႀကီး.... ဒီၿမိဳ႕ထဲက (.....)ဆိုင္က ဘယ္နားမွာလဲ သိလားခင္ဗ်..."
ကျွန်မနောက်ကနေ လိုက်လာပြီး ဘေးချင်းယှဉ်တဲ့အခါ ကားပေါ်တယ်မှာတုန်းကကောင်လေးက ကျွန်မကိုလာမေးနေတာပါလား။ ကျွန်မသိတာပေါ့ သူလာပြီး ဂွင်ဆင်နေတယ်ဆိုတာ။
"အော် ဟိုရှေ့နားမှာတင်ပဲ မောင်လေး...အစ်မလဲ အဲဘက်သွားမှာ လာ အစ်မနဲ့လိုက်ခဲ့"
"ဟုတ် ဟုတ် ကျေးဇူးပါပဲဗျာ...ဒါနဲ့ အမကြီးက ကုမ္ပဏီမှာလုပ်တာလား၊ ဒီမြို့ထဲမှာလား ရုံးက"
"အင်းဟုတ်တယ်...ဒီနားမှာပဲ..." ခပ်တည်တည် တုံးတိတိဖြေလိုက်တယ်။
ကားပေါ်က ဖြစ်ခဲ့သမျှတွေကို မသိသလိုနေလိုက်တယ်။ ကောင်းလေးကြည့်ရတာ ရည်ရည်မွန်မွန် သန့်သန်ု့ပြန်ပြန့်လေး။ သူ့ကို သာယာမိတာတော့အမှန်။ ဒါပေမဲ့ ဈေးပေါသွားမှာလဲ မဖြစ်ချင်ဘူး။ ပြန်ပြီး ခပ်တည်တည်နေမှပါလို့ စဉ်းစားမိတယ်လေ။
ကားပေါ်မှာတုန်းကတော့ ဖင်အလှူပေးခဲ့ပြီး ခုတော့ ဘွားတော်က ရုပ်တည်ရုပ်နေတယ်။ ဘယ်ရမလဲ မာအမ်ကို ဒီလိုလုပ်လို့။ ကားပေါ်မှာ လီးနဲ့ထောက်ပြီး ဖင်ကို သေချာဖြစ်ညစ်ခဲ့တာပဲဟာ။ ဆက်ပြီး လုံးရတော့မှာပေါ့။
"ကျနော့နာမည် မာအမ်ပါ အမ။ ကျနော်က ဒီဇိုင်းဆွဲပါတယ်။ ကွန်ပြူတာရှေ့မှာပဲ အထိုင်များတယ်။ မြို့ထဲ သိပ်မလာဖြစ်ဘူး။ အခု အလုပ်ကိစ္စတခုနဲ့ အဲဆိုင်ကို ချိန်းထားတာ လာတွေ့တာပါ။"
"အင်း..အင်း... ရှေ့မှာ မင်းမေးတဲ့ဆိုင်ပဲ.... သွားပြီနော်"
"အမ်...ဟုတ်ဟုတ်ကျေးဇူး အမ... တခုခုဧည့်ခံပါရစေလားအမ
မိတ်ဖြသ်ဆွေဖြစ်ပေါ့..."
"အော်ရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ်...အမအချိန်မရတော့လို့ပါ။ ရုံးနောက်ကျတော့မှာမို့လေ... ကျေးဇူးပဲနော်..."
ဘွားတော်က ကျနော့ကို ကလေးလိုလို ခွေးလိုလို သဘောထားပြီး
ခေါက်ထားခဲ့တယ်။ အထာတွေပေးပြီး ဒီလိုကြီးလုပ်သွားတာ ဘယ်ကောင်းမလဲဗျာ။ ဒီကောင်မှာ လီးကတအားတောင်ခဲ့ရပြီလေ။ ဒါနဲ့ ဆိုင်ထဲမဝင်ဘဲ သူနောက် မလှမ်းမကမ်းကနေ နောက်ယောင်ခံလိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်ဗျ... အဲဒီ့နားက အဆောက်အဦးတစ်ခုရဲ့ ရုံးတခုထဲဝင်သွားတာ။ ဒါနဲ့ အဲရုံးနားက ကွမ်းယာဆိုင်မှာ စီးကရင်ဝင်ဝယ်ပြီး
"ဒီရုံးက ညနေဘယ်အချိန်တင်းတာလဲဗျ" ... လို့ စုံစမ်းလိုက်တယ်။
