ခြင်းပေးရတော့မှာမို့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ သူ့အဖုတ်ကို ထိထိမိမိကြီး ဖိပွတ်ပလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်လုံးကို သေချာစိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်မကြီးကြည့်ရတာ မူမမှန်ဘူးဗျ။ မျက်နှာကလဲ နဲနဲ နီနေသလိုလို။ စိတ်ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်နေသလိုလို...။ ကျုပ်လက်နဲ့ သူ့အဖုတ်ထိတာထက် သူ့နောက်ကကောင်က သူ့ကို လီးနဲ့ပါ ထောက်ထားမှာသေချာတယ်။ ဟိုကောင့်လက်ကလဲ အငြိမ်မနေဘူး ကျုပ်ကလဲ ရှေ့က လက်ခုံနဲ့ ပွတ်နေတာဆိုတော့ ကောင်မကြီးသိတ်ထသွားတာဖြစ်မယ်။ ပြီးတော့ သူတက်လာတော့ သူ့နောက်ကကောင်နဲ့လဲ စကားပြောတာတွေ့သေးတယ်။ အခုသူဆင်းတာက ကျုပ်တို့ဆင်းရမဲ့ မှတ်တိုင်မဟုတ်သေးဘူး။ အများကြီးလိုသေးတာ။
ဒါဆို ဒီကောင်မကြီး သူ့နောက်က ကောင်လေးနဲ့ ရိုးတော့မရိုးဘူး လို့ တွေးမိတယ်။ ဒါနဲ့ ဘာပဲဖစ်ဖြစ်နောက်က လိုက်ကြည့်ရင်ကောင်းမယ်ဆိုပြီး ကျုပ်လဲ မှတ်တိုင်ဆင်းဖို့ ထရပ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ထင်သလိုပဲ ဟိုကောင်လေးက ကောင်မကြီးနောက်မှာ အတင်းဖိကပ်ပြီး တိုးသွားတာ၊ ဆင်းခါနီး တံခါးဖွင့် ခရီးသည်တွေ ဆင်းကြတော့ လူချင်းကွာသွားကြတယ်။ အဲဒီ့မှာ ဟိုကောင်လေးပေါင်ကြားမှာ သိသိသာသာကြီး ဖုဖောင်းထွက်နေတာ ကျုပ်သေချာမြင်လိုက်တယ်။ သေချာပြီ။ ဒိနှစ်ယောက် ဇာတ်လမ်းဖြစ်တော့မယ်။ သူတို့ ဘယ်သွားမှာလဲ...။ ဒီနားမှာ တည်းခိုခန်းက တစ်ခုပဲရှိတယ်။ အဲဒီ့တည်းခိုခန်းမှာက ဆော်လဲခေါ်လို့ရတယ်။ ကျုပ်က မကြာခဏသွားနေတော့ တည်းခိုခန်းက လူတွေနဲ့တောင် ရင်နှီးနေပြီ။ သူတို့ အဲဒီ့ကိုသွားမှာလား။ ကျုပ်လဲ သူတို့နောက်ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ နောက်ယောင်ခံလိုက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
မာအမ္.....။
ခုညနေတော့ ဆော်ကြီးအခြေအနေက မနက်တုန်းကထက် ပိုok နေတယ်။ ကားပေါ်စရောက်ကတည်းက ကျနော်လဲ သူ့ဖင်ကို ထောက်လာတာ။ ရပ်တော့လဲ လီးနဲ့ရော လက်တွေပါ ပွတ်လိုက်ထောက်လိုက်နှိုပ်လိုက်ပေါ့။ ဆော်ကြီးကလဲ ကော့ပေးလိုက် ကားပေးလိုက်နဲ့။ ဒီတခါတော့ မရတော့ဘူး ဘွားတော်ကို အရအုပ်တော့မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ ကျနော်သွားဖူးတဲ့ တည်းခိုခန်းရှိတဲ့ မှတ်တိုင်ရောက်ခါနီးမှာ ဘွားတော်ကို သွေးတိုးစမ်းပြီး ပြောထဲ့လိုက်တယ်။ လိုက်တာမလိုက်တာ ကံပေါ့ဗျာ။
"အစ်မ ရှေ့မှတ်တိုင် ဆင်းမယ် ဆိုတော့..."
ဘွားတော့က ok ခေါင်းငြိမ့်တယ်။ ဟား ရင်ထဲမှာ ကုလားဘုရားလှည့်နေတယ်။ တဒိန်းဒိန်းနဲ့....။ ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ဘွားတော်နားကပ်သွားပြီး ခြင်းတောင်းကို ယူလိုက်တယ်။ ဘွားတော်ကလဲ ခြင်းတော့ပေးတယ် ဘာမှ မပြောဘူး။ ခေါင်းငုံပြီးလျှောက်နေတယ်။
ပတ်ဝန်းကျင်က မှောင်စပြုနေပြီ။ ညီအကိုမသိတသိအချိန်ပေါ့ဗျာ။
"မမ ကြောက်နေတာလား"
"အင်း...."
"ရှေ့ဆိုရောက်ပါပြီ...နော်မမ"
"အင်းဆို...."
ဘွားတော်က အပျိလေးလိုရှက်နေတယ်။ လင်မရှိဘူးလား တခုလပ်လား မုဆိုးမလား မသိဘူး။ အပျိုကြီးတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အတော်တော့ထန်နေတာ။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အသားကုန်ပညာပြရယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ တည်းခိုခန်းကိုဝင် အခန်းယူပြီး အခန်းထဲရောက် ဝန်ထမ်းလေး ပြန်ထွက်သွားတာနဲ့ သူ့နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ကားပေါ်တုန်းကလို သူ့ဖင်ကြားထဲ လီးထိုးထဲ့ထားလိုက်တယ်။
"ပြန်ကြရင်ကောင်းမယ်ကွာ အန်တီမှာ အိမ်ထောင်နဲ့ မမှားကြခင် ပြန်ကြရအောင်နော် အန်တီတောင်းပန်ပါတယ်။ အန်တီစိတ်တွေ ဘာဖြစ်သွားမှန်မသိလို့ပါ... နော် တောင်းပန်ပါတယ်နော် ပြန်ကြရအောင်"
ဘွားတော်က ခုမှ အိမ်မက်ကလန့်နိုးသလိုပုံစံနဲ့ ထပြောတယ်။
