"အို..."
ကျွန်မပါးစပ်က ယောင်ယမ်းပြီးထွက်သွားတယ်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်မ" ... နောက်ကကောင်လေးကမေးတယ်။
"ဘာမှ မဖြစ်ဘူး...."လို့ပြောပြီး ခြင်းတောင်းကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆင်းရမဲ့အပေါက်ဘက် တိုးထွက်လိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာလဲ အရမ်းတုန်လှုပ်ပြီး စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတယ်။ ကောင်လေးခေါ်တာက ကျွန်မကို လိုးဖို့ခေါ်တာလေ။ ကျွန်မကလဲ အဲသည်လောက်ကို ထန်ပြီး အဲသလောက်အညှာလွယ်သွားတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ အံသြနေမိတယ်။
တသက်နဲ့တကိုယ် ထင်တောင်မထင်ထားဘူး။ မနက်ကမှတွေ့တဲ့ကောင်လေးနဲ့ ညနေ မျာ ခုလို လိုးခံဖို့ သူခေါ်ရာ လိုက်မိမယ်ဆိုတာ......။ ကျမကိုကျမလဲ အံသြနေမိတယ်။
ရဲလင်း။.....။
ကျုပ်နာမည်က ရဲလင်း။ နေတဲ့ရပ်ကွက်ထဲမှာ Game ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။ ဒီနေ့ အခွေသစ်ထွက်ဝယ်ပြီး အပြန် ရုံးဆင်းချိန်ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ထိုင်ခုံနေရာရဖို့ ဘတ်စ်ကားကို ပတ်စီးလိုက်တယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ မှတ်တိုင်မှာ တက်တဲ့သူတွေက တပုံကြီး၊ ဒါပေမဲ့ ကျုပ်လို ပတ်စီးသမားတွေများလို့ ထိုင်ခုံနေရာရဖို့တော့ မလွယ်ဘူး။ ကားရပ်တာနဲ့ အတင်းတိုးကျိတ်တက်နေသူတွေကို လှမ်းကြည့်မိတော့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ကိုကျော်ဆိုသူရဲ့ မိန်းမ တက်လာတာတွေ့လိုက်တယ်။ ကိုကျော် ဆိုသူနဲ့ ကျုပ်မသိပါဘူး။
မနေ့က ရပ်ကွက်ထဲက Game လာဆော့တဲ့ ကောင်လေးတွေနဲ့ အတူ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တုန်း အဲဒီ့ မိန်းမက ဆိုင်ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားတာ၊ ဒါကို ချာတိတ်တွေက လိုက်ငမ်းကြပြီး....
"တောက်ကွာ ဦးကျော်က အန်တီခိုင်ကိုဘမဖြိုနိုင်ဘူးထင်တယ် ကြာလေ ကြီးလာသလိုပဲကွာ...."
လို့ ချာတိတ်တယောက်က မချိတင်ကဲ ထပြောတယ်။
"ဟျောင်ဒွေ အဲဒါ ဘယ်ကလဲကွ...မင်းတို့သိလို့လား" ကျုပ်လဲ လိုက်ကြည့်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်ဗျ ။ ပစ္စည်းတွေက အယ်ထနေတာပဲ။ ကျုပ်မိန်းမလဲတောင့်တော့တောင့်ပါတယ်။ သူ့လောက်တော့မဟုတ်ဘူး။
စားနေကျဆိုတော့ ရိုးသွားတာလဲပါမှာပေါ့လေ။
ထားပါတော့ အဲလိုကျနော်လဲမေးလိုက်ရော ဟိုကောင်တွေအဖွဲ့က တယောက်တပေါက် ဝိုင်းပြောကြပါလေရော....။
"ဟာဗျာ ဦးရဲကလဲ ဒီလောက်အကိတ်ကြီး ရပ်ကွက်ထဲ နာမည်ကြီးနေတာ မသိဘူးလား။ အဲဒါဟိုဘက်ရပ်ကွက် အန်တီကြီး သူ့ယောကျားက ဦးကျော်တဲ့...သမီးတယောက်ရှိတယ်။ သူ့သမီးလဲ စောက်ရမ်းမိုက်တာ...အန်တီခိုင်လဲ မိုက်တာပဲ..."
"မင်းကလဲကွာ မမမိုးခိုင်ကို ကြွေရုံတင်မဟုတ်ဘူး။ သူ့အမေအန်တီ့ခိုင့်ကိုပါ ပစ်မှားနေတယ် ..."
"အံမာ မင်းလဲ တီခိုင့်ဖင်တွေလိုက်ကြည့်တာပဲ မဟုတ်လား"
"ငါကတော့ကွာ တီခိုင်ရော သူ့သမီးပါ တွယ်ချင်တာ... "
ချာတိတ်တွေ ပြောကြတာနဲ့တင် သူတောင်ဒီလောက်လှနေတာ သူ့သမီးဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲလို့ ကျုပ်တွေးမိခဲ့တယ်။ သူမအကြောင်း ချာတိတ်တွေပြောသလောက်ပဲသိတာပါ။ ဒါပေမဲ့ သူမရဲ့ရုပ်ကလဲ နှာထန်မဲ့ရုပ်မျိုး....။
အခု ဘတ်စ်ကားပေါ် သူမတက်လာတာတွေ့တော့ ကျုပ်လဲ ငမ်းတာပေါ့။ ကံကောင်းချင်တော့ ကျုပ်ဘေးနားလာရပ်တယ်။ ကျုပ်တံတောင်ဆစ်နဲ့ သူ့အဖုတ်နေရာနဲ့က တန်းနေတယ်။ ဒါနဲ့ အကြံရပြီး သူ့လက်ထဲက ခြင်းတောင်းကို ကိုင်ထားပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခြင်းပေါ် လက်တင်ပြီး ရှေ့ခုံကျောမီကို ခေါင်းစိုက်ပီး မီထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်အကြံက ကျုပ်လက်နဲ့ ကောင်မကြီးအဖုတ် ကားလှုပ်ရင် မတော်တဆထိချင်လဲ ထိအောင်ပေါ့။
ခေါင်းစိုက်ထားတော့ သူ့ဖင်က လှုပ်နေသလိုလို ဖြစ်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ဒါနဲ့ ခေါင်းကိုနဲနဲစောင်း၊ မျက်စိကို စွေကြည့်လိုက်တော့ သူ့နောက်ကကောင်က သူ့ဖင်ကို ကလိုင်းနေတာကိုး။ ကောင်မကြီးကလဲ အငြိမ်မနေဘူးဗျ။ ဖင်ကို နောက်ပိုကောက်လိုက် ခြေထောက်ကို ကြားပေးလိုက်လုပ်နေတာ ခေါင်းအောက်စိုက်ထားတဲ့ ကျုပ်က သိနေရတယ်။ ဒီတော့ ခြင်းတောင်းပေါ်တင်ထားတဲ့ လက်ကို လူမမြင်အောင် ဂျိုင်းအောက်ကနေအသာထားလိုက်တယ်။ ကားနဲနဲလှုပ်တာနဲ့ သူ့အဖုတ်နေရာကို ကျုပ်လက်ခုံနဲ့ထိထိပစ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အခြေအနေက ငြိမ်နေတော့ တဆင့်တက်ပြီး ကားမလှုပ်လဲ ဒီအတိုင်း လက်ကိုကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကျာက်စိတ်ထင်လို့လားမသိဘူး။ ကောင်မကြီး အဖုတ်က ထိရတာ ဖောင်းနေသလိုပဲ။ ဒါနဲ့ နဲနဲကာလာတော့ အဖုတ်ကို လက်ခုံနဲ့တင်မဟုတ်ဘဲ လက်ချောင်းနဲ့ပါ ကုတ်ဖို့ တွေးလိုက်တယ်...။
အဲဒီ့မှာပဲ ကျုပ်ပခုံးကို တချက်လာထိပြီး...
"အကို ဆင်းတော့မယ် ကျမရဲ့ခြင်းတောင်းလေး...ကျေးဇူးပဲနော်.."
ဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်ရဲ့စီမံကိန်းပျက်သွားတာပေါ့ဗျာ။
