The Crow who smiled at me

Kabanata XVII: The Crow and his feelings

Hello everyone, hope you read this one. I would like to apologize for being on Hiatus for 2 years (I guess). I need to focus on the responsibilities I faced back then. Good news is I already graduated in college last year and is now working.  Will try to update all of my stories twice or thrice a week. 

Kindly leave a comment to boost my motivation hehe! Enjoy reading!

********

Marcus Ariston Corvus

Hindi na nag-aksaya ng oras si Marcus at agad na nilisyan ang dining area para makalayo kay Elisa na ngayon ay tulala pa rin— at namumula ang pisngi. Marcus' hearbeat was beating fast and he thinks he's insane for feeling that way. Nakasapo pa rin ang kamay ni Marcus sa dibdib. Nakaramdam ng hilo si Marcus dahil bukod sa mabilis ang pagtibok ng puso niya ay naamoy rin niya ang malakas na scent ni Elisa. A scent of mix Lavender and Jasmine. Everytime she's near him, naamoy niya ang jasmine scent dito, minsan naman ay lavender scent, pero ngayon, pinaghalo na ang dalawang ito na siyang dahilan para mabagabag din siya. Hindi dahil sa masakit sa ilong ang amoy, kundi sa kadahilanang napakabango nito.

Crows have their own abilities, especially the family of Corvus. Their abilities are more enhanced and have their own special abilities.

He tsked and hissed with annoyance because of how bothered he is before he change his form.

Sa isang iglap ay may lumabas na itim na usok at kasabay nito ay ang pagbabago ng anyo ni Marcus. He's now in a form of a Crow. A Crow with the most darkest feather, black sclera and a red glowing pupils. Mabilis ang pagpagaspas ng kaniyang pakpak para makalayo sa mansyon kung nasaan si Elisa. Kasing bilis din ng paglipad niya ang pagtibok ng kaniyang puso.

Of course, the other crows saw him, even the servant kaya't agad itong sumunod sa kaniya. Marcus now formed a murder of crows. Some of them are heaving a loud croak sound, asking him what happened.

"Caw! Caw!" (What happened, master?!)

"Stop following me!" Sagot niya sa mga ito.

"Caw caw caw!?" (pero paano kung mapahamak kayo, Master?!)

Nilingon sila ni Marcus na patuloy pa rin sa paglipad. Mas lalong tumalim ang pula nitong mga mata na siyang naging dahilan para kabahan at matakot ang iba sa mga uwak. Tumigil na lang kusa sa paglipad ang mga nakasunod na uwak, letting Marcus fly on its own.

Mas lalong binilisan ni Marcus ang paglipad at hindi niya alam kung saan siya dadalhin ng kaniyang mga pakpak, basta gusto niyang makalayo hanggang sa hindi na niya maamoy ang scent ni Elisa.

Nang makalayo ay agad na bumaba si Marcus sa masukal na parte ng kagubatan na pag-aari pa rin ng pamilya niya. He went back to his form and sat down under the oak tree. Sumandal siya sa puno habang habol hininga pa rin. Kumalma na ng kaunti ang puso niya pero ang isip niya— hindi pa. He cant stop thinking about Elisa, her face, her smile, and her scent. Mabuti na lang at siya lang ang nakaka amoy nun, kung hindi ay paniguradong magkakagulo sa mansyon.

Inis niyang sinuntok ang lupa. Tumama pa nga ang kamao niya sa mga bato na nakakalat sa parteng sinuntok niya dahilan para masugatan siya. His wine colored blood started dripping as he raise his hand. Kitang kita ito dahil sa maputla nilang balat. Wala pang ilang minuto ay biglang nawala ang sugat sa kamao niya, leaving the blood alone. That is one of his special abilities.