Altı elementin bulunduğu bir okul. Bu okula her şeyden habersiz, bir gece yarısı zorla kaçırılıp getirilen bir baş rol.
Annesiyle aynı gece kaçırılıp ayrı düşen baş rol kızımız, annesini aramanın peşine düştüğü sırada ister istemez kendisini okulun...
Helloo, umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur.🧚♀️🌼💕
Hepinize keyifli okumalar dilerim🤗💖💚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadece Drake'in fotoğrafını koyunca Emma'yı da görmek isteyenler oluyordu. E yazar olarak bende Haroldcığımı görmek istiyorum o yüzden dedim ki neden bölüm sonu sürpriz fotoğraf gelmesin ki😌👀💕
...💚💚...
Emma'dan
Gözlerimi açtığımda kendimi Drake'in odasında bulmuştum ama Drake yerinde yoktu. Burada ne işim olduğunu bilmiyordum ama yine de "Drake?" diye seslendim.
Odanın içinde adımlamaya başladığım sırada yatağın diğer tarafında yatan birinin ayağını görmemle panikleyerek hızla oraya ilerledim.
"Drake?!" diye bağırdım endişeyle.
Buraya nasıl gelmişti bilmiyordum ancak yine yerde yatıyordu ve bu sefer yerde haddinden fazla kan vardı.
Yanına çökerek ellerimi başının iki yanına koydum "Drake, aç gözünü!"
Neden bir türlü düzelemiyordu? ilaç bu kadar geç mi etki ediyordu?
Bir elimi ensesine atıp kafasını kaldırarak kucağıma koyduğumda "Yardım edin!" diye bağırdım.
Nasıl olurda yanında kimse olmazdı?
"Drake!"
Alfrida neredeydi? En azından onun sesimi duyması gerekirdi.
Kapıya çevirdiğim bakışlarım Drake'in öksürmesiyle yeniden onu bulduğunda "Drake!" dedim panikle.
Neden kimse gelmiyordu?
"E-emma..." ağzından çıkan kanların arasından adımı fısıldadığında "konuşma, lütfen konuşma..." dedim yalvarırcasına.
"Yardım edin!" yeniden bağırdım ama kapı bir türlü açılmadı.
İyileştirme büyüsü var mıydı bilmiyordum. Olsa bile bu konuda hiç bir şey bilmiyordum ve daha önce herhangi bir deneyimimde olmamıştı.
"K-kimse g-gelme-yecek..." dediğinde bakışlarım yeniden onu buldu. Gözlerim korkudan dolmuş, kalp atışlarım korkuyla hızlanmıştı.
"Gelmeleri lazım" dedim çaresizce.
Onu yalnız bırakamıyordum ama gidip yardım çağırmam lazımdı. Lanet olsun ki kimse beni duymuyordu!
"S-sen-in yüzünden..." dediğinde ne demek istediğini anlayamadım.
